مطلب ارسالی کاربران
جام جهانی 1990
پس از مکزیک، ایتالیا دومین تیمی شد که برای بار دوم به میزبانی انتخاب می شد. آنها در این راه رقبایی چون انگلیس، یونان و شوروی را پشت سر گذاشتند. بازسازی استادیومها زمانبر شد و بیم آن می رفت که تا شروع مسابقات کار به اتمام نرسد. خوشبختانه همه چیز به موقع آماده شد. البته در نطق افتتاحیه هاوه لانژ، رئیس فیفا تصور می کرد باید رئیس کمیته سازماندهی مسابقات سخنرانی کند و بالعکس. بنابراین اصلا سخنرانی انجام نشد. کامرون که در 1982 در گروه ایتالیای میزبان، با سه مساوی و بدون باخت کار خود را به پایان رسانده بود، در دیدار افتتاحیه دست به کار بزرگی زد و با غلبه بر آرژانتین هم شگفتی آفرید و هم روند بدون باخت خود را ادامه داد. در بازی با رومانی روژه میلا با 38 سال سن در دقیقه 61 وارد زمین شد و در دقایق 76 و 86 دوگل به ثمر رساند تا قلب میلیونها نفر را در سراسر جهان تسخیر نماید. البته کامرون مقابل شوروی با نتیجه خرد کننده 4-0 شکست خورد ولی سرگروه صعود کرد. یکهشتم نهایی هم در برابر کلمبیا بازی 0-0 شد و در وقت اضافه گلهای دقایق 106 و 109 روژه میلا ،که البته اشتباه فاحش رنه هیگوئیتا هم در به ثمر رسیدن یکی از آنها بی تاثیر نبود، را به ثمر رساند. آنها دقیقه 116 تسلیم شدند ولی با همین 2-1 هم کامرون صعود کننده بود و باید به مصاف انگلیس در یکچهارم نهایی می رفت. جالب آنکه در بازی با کلمبیا هم روژه میلا در نیمه دوم به بازی رفته بود. در بازی با کامرون هم روژه میلا در نیمه دوم به بازی آمد و با یک پاس گل، کامرون را 2-1 پیش انداخت. در این بازی داور سه پنالتی گرفت که سهم انگلیس یکی بیشتر بود. انگلیس با پنالتی های دیر هنگام لینه کر بازی را برد. رویای "شیرهای رام نشدنی"، لقب تیم کامرون، بر باد رفت. بازیهای درخشان کامرون و مصر باعث شد، فیفا سهمیه آفریقا را از 2 تیم به 3 تیم افزایش دهد.
انگلیس جام جهانی خسته کننده ای داشت. سه بازی نزدیک با ایرلند و هلند ومصر که تنها در بازی آخر و در نیمه دوم توانستند برنده شوند. سپس بلژیک را با گل دقیقه 119 دیوید پلات شکست دادند، کامرون را در وقتهای اضافه و پنالتی دقیقه 105 گری لینه کر مغلوب کردند. سومین دیدار آنها در مرحله حذفی هم مقابل آلمان غربی به وقت اضافه و ضربات پنالتی کشید. آنها مغلوب ژرمنها شدند و در رده بندی هم به ایتالیا باختند تا عملا دستاوردی نداشته باشند. پل گاسکویین تورنمنت موفقی را سپری کرد و لینه کر با پیش رفتن مسابقات بهتر شد و در نهایت با چهار گلی که در این تورنمنت به ثمر رساند، مجموع گلهای خود را در جام جهانی به 10 رساند تا تنها انگلیسی با تعداد گلهای دو رقمی در این رقابتها باشد. تا 1990 شش تیم توانسته بودند جام جهانی را فتح کنند. هر شش تیم در مرحله حذفی حاضر بودند. در مرحله یکهشتم برزیل و اوروگوئه دو تا قهرمانان سابق به آرژانتین و ایتالیا، دو قهرمان سابق دیگر برخورد کردند و حذف شدند. در حالیکه برزیل تیم برتر میدان بود، زوج مارادونا-کانیگیا برزیل را حذف کردند و کارکا و شرکا را به خانه فرستادند. چهار تیم پایانی، انگلیس، ایتالیا، آرژانتین و آلمان غربی همگی از قهرمانان سابق بودند و هیچیک از قهرمانان بدست تیمی که سابقه قهرمانی نداشته باشد، حذف نشد. تنها در مکزیک 1970 بود که وضعیت مشابهی رخ داد و تیمهای پایانی همه قهرمانان سابق جهان بودند و هیچ قهرمان سابقی بدست تیمی بدون سابقه حذف نشده بود.
مارادونا در بازی برزیل و ایتالیا گوشه هایی از مارادونای 86 را نشان داد. اما در مجموع آرژانتین و مارادونا سایه ای از چهار سال قبلشان بودند. با این حال از لحاظ ذهنی و تاکتیکی قوی بودند و میدانستند چگونه از پس مراحل حذفی بر آیند. آنها یوگسلاوی را که در برابر آلمان غربی 4-1 مغلوب شده بودند، در ضربات پنالتی شکست دادند و در برابر ایتالیا هم با اینکه تیم برتر میدان نبودند، در ضربات پنالتی برنده شدند مارادونا پنالتی چهارم آرژانتین را گل کرد اما قبل و بعد از او دونادونی و سره نا پنالتی از دست دادند تا با درخشش گویکوچه آ که بر اثر مصدومیت نری پمپیدو دروازه بان اصلی آرژانتین توانسته بود درون دروازه بایستد،بتوانند یوگسلاوی و ایتالیا را شکست دهند و به فینال برسند. البته با خون و عرق. آنها در طول تورنمنت، 22 کارت زرد و 3 کارت قرمز دریافت کردند و مشکلات زیادی را بابت محرومان متحمل شدند. تنها در بازی با ایتالیا یک کارت قرمز و پنج کارت زرد گرفتند. والتر زنگا تا پیش از بازی با آرژانتین و ضربه سر کانیگیا، 517 دقیقه دروازه خود را بسته نگهداشته بود. نخستین گل خورده زنگا برای ایتالیا گران تمام شد و آنها فینال را از دست دادند.
برای نخستین بار در جام جهانی یک تیم توانست سه بار پیاپی به فینال جام جهانی برسد. آلمان غربی که 1982 و 1986 را واگذار کرده بود، تمایلی نداشت که برای سومین متوالی بازنده باشد. بخصوص ماتئوس و لیتبارسکی که دو مدال نقره بر گردن داشتند و قدیمیترین بازیکنان آلمان به حساب می آمدند. ماتئوس بهترین بازیکن جام بود. یک رهبر عالی که در تمام مسیر جام، تیم را به جلو هدایت می کرد. 4 گل او در این تورنمنت باعث شد تا او بهترین گلزن آلمان غربی باشد و نقش عمده ای در قهرمانی ژرمنها داشته باشد. دو مهاجم فوق العاده هماهنگ و باهوش ژرمنها، کلینزمن و فولر و دفاع چپ فوق العاده آنها، آندریاس برمه با گلزنیهای خود نقش عمده ای در این قهرمانی ارزشمند برای ژرمنها داشتند. ژرمنها که مسابقات را پر قدرت آغاز کرده بودند از مرحله یکچهارم نهایی، تنها سه گل به ثمر رساندند که دو تا از آنها از روی نقطه پنالتی بود و در نیمه نهایی هم روی یک ضربه ایستگاهی به گل رسیدند و در ادامه با گلی که دریافت کردند، بازی را در ضربات پنالتی بردند.
هلندیها که فاتح جام ملتهای 88 بودند، تورنمنت نا امید کننده ای را سپری کردند. فن باستن در گلزنی ناکام بود و گولیت که تازه مصدومیت را پشت سر گذاشته بود از شرایط آرمانی بدور بود. آنها در این تورنمنت حتی یک دیدار را هم نبردند. با سه مساوی و به عنوان تیم دوم صعود کردند و در دیدار با آلمان غربی که آخرین بازی بود که ژرمنها در آن در اشل قهرمانی نشان دادند، 2-1 باختند. جام جهانی شور و شوق و سبک بازی یورو 88 را با حذف هلند از دست داد. شانزده اخراج در 1990 ایتالیا باعث شد در ایتالیا بیش از مجموع 82 و 86 کارت قرمز خیرات شود! مانزون از آرژانتین نخستین بازیکنی شد که در تاریخ فینالهای جام جهانی اخراج شود. مدتی بعد دزوتی هم به او پیوست تا آرژانتین نه نفره شود. ایتالیای 1990 کمترین میانگین گل زده (2.21) را در ادوار جام جهانی دارا شد. ایرلند بدون حتی یک برد به یکچهارم نهایی رسید. آنها همچون هلند با سه مساوی و بر اساس قرعه در جایگاه دوم قرار گرفتند تا در بازی یکهشتم با رومانی هم بدون گل مساوی شوند و در ضربات پنالتی به مرحله بعد برسند. تیمی که با دو گل خورده و سه گل خورده در پنج مسابقه پرونده اش در مسابقات بسته شد. شوروی دیگر فینالیست جام ملتهای 1988، مدعی وارد جام شدند. اما تیم لوبانوفسکی فقید در حالیکه تنها دو بازیکن زیر 26 ساله داشتند، با تکیه بر نفرات جام ملتها در این رقابتها حاضر شدند. آنها به شکل نا امید کننده ای پس از دو بازی و دو باخت حذف شدند تا برد 4-0 آنها در برابر کامرون سرگروه تنها مرهمی بر زخمهای روسها باشد. حتی برزیل لازارونی که در ترکیب اولیه از پنج مدافع استفاده می کرد چندان در حمله چنگی به دل نمی زد. شاید آنها تجربه 82 را که با بازیهای تهاجمی و فوق العاده که در نهایت به جام منجر نشد را دوست نداشتند و نمی خواستند باز هم دست خالی به خانه باز گردند. از آخرین قهرمانی برزیل 20 سال می گذشت و صبر آنها داشت تمام می شد. طعنه انگیز تر آنکه مدتها بود هاوه لانژ برزیلی رئیس فیفا بود و در دوران او برزیل قهرمان نشده بود. بیشتر تیمها بیشتر می خواستند بازنده نباشند تا میل به گلزنی داشته باشند. در مرحله حذفی نیمی از بازیها یا به وقت اضافه رفت یا حتی به ضربات پنالتی.
نقاط مثبت جام نمایشهای کامرون و کاستاریکا بودند. کاستاریکا که سوئد و اسکاتلند را شکست داد و به دور بعد صعود کرد. مکزیک بدلیل صغر سن در مسابقات جوانان از جام جهانی محروم بود. امریکا هم که در 94 میزبان بود، بازیکنان جوانی را راهی مسابقات کرده بود که 21 تا 27 ساله بودند، در ایتالیا فقط بدنبال کسب تجربه بود. شکست 5-1 در برابر چکسلواکی از بلوک شرق، در آخرین جام جهانی که جهان دو قطبی بود، و دو شکست خفیف در برابر ایتالیا و اتریش حاصل کار امریکاییها بود. اما این کاستاریکا بود که برای منطقه کونکاکاف آبروداری کرد. چکسلواکی هم با توماس اسکورابی دلهای زیادی را فتح کرد. آنها پشت سر ایتالیا به مرحله بعد صعود کردند و با هت تریک اسکورابی کاستاریکایی را که در برابر برزیل 1-0 باخته بود را 4-1 در هم شکستند. 1990 جام قهرمانان پیش بینی نشده چون گویکوچه آ دروازه بان ذخیره آرژانتین و روژه میلا مهاجم 38 ساله و ذخیره کامرونی بود. اسکورابی مهاجم چکسلواکی هم با آن موهای بلند و نمایشهای جذاب تنور مسابقات را گرم می کرد. اسکیلاچی هم که ذخیره بود، وقتی به بازی آمد به قهرمان ملی تبدیل شد. او شش گل در شش مسابقه به ثمر رساند و آقای گل مسابقات شد. او در بازی با اتریش در نخستین دیدار ایتالیا که دومین بازی ملی وی بود، به عنوان ذخیره دقیقه 76 وارد بازی شد. دو دقیقه بعد به گل رسید. آخرین گلش را در جام در برابر انگلیس در دیدار رده بندی به ثمر رساند. او هیچگاه برای ایتالیا چنین نقشی را ایفا نکرد. وی تنها در سالهای 90 و 91 برای ایتالیا به میدان رفت. عدم توفیق وی در انتخابی جام ملتهای اروپا که قرار بود سال 1992 در سوئد برگزار شود و به حذف ایتالیا منجر شد، به حذف همیشگی اسکیلاچی از تیم ملی منجر شد. اما جام جهانی 1990 تورنمنتی بود برای درخشش اسکیلاچی، مهاجم یونتوس بود.
آلمان در جام جهانی چهاردهم
آلمان غربی تقریبا با همان ترکیب جام ملتهای اروپا و حتی با همان کیت پا به مسابقات جام جهانی ایتالیا گذاشت. آنها قبل از شروع مسابقات مدعی شماره یک فتح جام به شمار نمی رفت. در نخستین مسابقات آنها همه توجهات را به خود جلب کردند. دیدار با یوگسلاوی ابتدا در دقیقه 29 اشتفان رویتر، دفاع راست ژرمنها توپ را برای لوتار ماتئوس پشت محوطه جریمه فرستاد که کاپیتان آلمان با یک چرخش مدافع مستقیم را از مسیر خود برداشت و با یک ضربه کات دار پای چپ توپ را به گوشه دروازه یوگسلاوی فرستاد. ده دقیقه بعد نوبت آندریاس برمه رسید تا ضمن نفوذ توپ را روی سر یورگن کلینزمن بفرستد تا این یکی با ضربه ای سری دیدنی توپ را به گوشه دیگر دروازه توماس ایوکویچ، دروازه بان یوگسلاوی فرستاد. توازان در تمام جناحها نشان از آمادگی تیم برای رسیدن به مراحل پایانی داشت. دقیقه 55 دراگان استویکویچ ضربه خطا را فرستاد تا داور یوزیچ با ضربه سر اختلاف را به حد اقل برساند. ده دقیقه بعد لوتار ماتئوس از زمین خودی توپ را حدود 40 متر جلو آورد تا این بار از فاصله ای حدود 20 تا 25 متر با یک شوت دیدنی پای راست توپ را به گوشه دروازه بفرستد. مثل نیمه اول سمت راست دروازه بان را نشانه گرفت. این پایان کار نبود و شش دقیقه بعد آندریاس برمه از جناح راست اقدام به شوتزنی کرد که توپ از دستان ایوکویچ رها شد و یک اشاره از رودی فولر، کافی بود تا نتیجه اعجاب بر انگیز 4-1 رقم بخورد. عظمت کار آلمان وقتی روشن تر می شود که پیروزی یوگسلاوی بر اسپانیا در مرحله یکهشتم و تساوی این تیم در برابر قهرمان دور قبل و فینالیست این دوره را مد نظر قرار دهیم. آنها فقط در ضربات پنالتی مغلوب مارادونا و یارانش شدند. بازی های ژرمنها از دور گروهی تا یکچهارم در میلان برگزار می شد که با توجه به مثلث طلایی ماتئوس، برمه و کلینزمن یک امتیاز برای آنها به شمار می آمد. ضمن اینکه برتولد و فولر هم عضو رم بودند و با ورزشگاههای ایتالیا کاملا آشنا بودند.
در دیدار دوم مقابل امارات، ژرمنها قیصر را جان به لب کردند. تیمی که یوگسلاوی را در هم کوبیده بود، موقعیتهای صد در صدی را یکی پس از دیگری از دست می دادند. سه بار کلینزمن و فولر دروازه بدون دروازه بان را نتوانستند باز کنند و توپ را به بیرون زدند. یکبار هم کلینزمن توپ را به تیرک عمودی دروازه کوبید. سر انجام دقیقه 35 بود که فولر در وضعیتی نا متعادل پاس کلینزمن را وارد دروازه کرد و فرج، دروازه بان امارات، را که با واکنشهای فوق العاده اش مانع از موفقیت ژرمنها بود را ناکام گذاشت. یک دقیقه بعد، سانتر رویتر از جناح راست ژرمنها با ضربه سر کلینزمن به گوشه دروازه، همان نقطه ای که در بازی با یوگسلاوی هدف گرفته بود نتیجه را 2-0 کرد. دقیقه 46 سانتر یوسف محمد در مقابل هسلر که آخرین بازیکن ژرمنها بود به زمین خورد و از روی سرش به خالد مبارک رسید تا با یک ضربه دقیق پای چپ گوشه دروازه سمت چپ بودو ایلگنر را نشانه بگیرد و اختلاف را به حد اقل برساند. حضور هسلر در آن منطقه و نبود مدافعین نشان می داد ژرمنها حریف را بیش از حد دست کم گرفته اند. یک دقیقه بعد اما سانتر ماتئوس در قوس محوطه جریمه به لوتار ماتئوس رسید تا او با یک ضربه دقیقه سومین گل آلمان در این بازی و سومین گل خودش را در این تورنمنت به ثمر برساند. چهره عصبانی بکن بائر بعد از این گل شکار شد. احتمالا او از شادی گل بازیکنانش برای زدن گل به این رقیب ضعیف شاکی بود و زیر لب غر می زد. دقیقه 59 نوبت اووه باین بود که روی پاس لیتبارسکی از پشت قوس محوطه جریمه، طاق دروازه امارات را فرو بریزد. دقیقه 75 روی کرنر ارسالی لیتبارسکی فولر ضربه سری روانه دروازه کرد. مدافع امارات با دست توپ را دفع کرد ولی توپ مقابل پای مدافع امارات افتاد و با ضربه او وارد دروازه شد. بر سر اینکه این گل را باید گل بخودی حساب کرد یا به نام فولر نوشت اختلاف نظر وجود داشت ولی سایت رسمی فیفا گل را به نام فولر ثبت کرده است.
بازی آخر ژرمنها وضعیت خوبی داشتند و سرگروهی شان با یک مساوی هم قطعی می شد. اما کلمبیا که بازی قبل را به یوگسلاوی باخته بود، با توجه به برد محتمل یوگسلاوی مقابل امارات، به برد نیاز داشت تا دوم شود. در صورت تساوی هم آنها برای صعود با وجود سوم شدن، شانس داشتند. کلمبیا با ستارگانی چون هیگوئیتا درون دروازه، والدراما، فردی رینکن و فجاردو در هافبک و استرادا در حمله رقیب قدرتمندی نشان داد. بازی با حملات ژرمنها شروع شد. اما انگار کلمبیاییها یادشان آمده باشد که آنها به گل نیاز دارند سراپا حمله شدند. وقتی آنها بر اثر بی دقتی و واکنشهای ایلگنر ناکام بودند، مجددا این ژرمنها بودند که حمله کردند. ضربه فنی که ماتئوس از روی سر رنه هیگوئیتا عبور داده بود، با بد شانسی روی تیرک دروازه فرود آمد تا کاپیتان مقتدر ژرمنها عصبانی شود. حملات ادامه یافت تا روی پاس عمقی رودی فولر که انگار می خواست تلافی محبت بازی قبل لیتبارسکی را کرده باشد، لیتبارسکی وارد محوطه جریمه شد و در حالیکه از سوی مدافع حریف هم شارژ می شد، توپ را به طاق دروازه هیگوئیتا ،دروازه بان نامدار کلمبیایی، دوخت. بازی در وقتهای تلف شده دنبال می شد که پاس عمقی والدراما رینکن را با ایلگنر تک به تک کرد تا او توپ را قل دهد و ایلگنر را تسلیم کند. ژرمنها صدر نشین شدند و کلمبیاییها نیز صعود کردند.
بازی با هلند در یکهشتم یک فینال زود رس بود. هلند، قهرمان جام ملتهای اروپای 1988 در خاک میزبان قدرتمند رقابتها، آلمان غربی و تیمی که در دور انتخابی در گروه آلمان غربی سرگروه شده بود، به عنوان مدعی فتح جام به ایتالیا وارد شد. مثلث طلایی آ ث میلان (گولیت، ریکارد و فن باستن) در برابر مثلث طلایی اینتر میلان (ماتئوس، برمه و کلینزمن) در پستهای مشابه (هافبک بازیساز، مدافع و مهاجم) دیدار یک هشتم را در میلان برگزار کردند تا یادآور دربی های جذاب این دو تیم باشند. بجز طرفداران هلندی و آلمانی، تماشاگران ایتالیایی نیز انگیزه های زیادی برای دیدن این بازی داشتند. در دقیقه 22 این دیدار ریکارد بدلیل آب دهان انداختن به فولر اخراج شد. در همان صحنه فولر نیز بدلیل برخورد با ریکارد اخراج شد. رسانه ها ادعا کردند فولر به او توهین نژاد پرستانه کرده است. ادعایی که فولر و ریکارد آن را تکذیب کردند و ریکارد بعد ها از فولر عذرخواهی کرد. با اخراج این دو به نظر می رسید که بیشتر هلند متزلزل شده باشد تا آلمان زیرا قبل از اخراج این دو هلند بود که بیشتر حمله می کرد. دقیقه 51 پاس بوخوالد به درون محوطه جریمه را کلینزمن با پای چپ از درون شش قدم به گل تبدیل کرد. در ادامه روی ارسال برمه، کلینزمن از پشت قوس محوطه جریمه به شکل چکشی ضربه محکمی را روانه دروازه هلند کرد که توپ به تیرک عمودی دروازه برخورد کرد. دقیقه 84 بوخوالد این بار برمه را صاحب توپ کرد تا او پس از وارد شدن از گوشه محوطه جریمه با شوتی دقیق برای بار دوم ژرمنها را پیش اندازد. هلند چیزی برای از دست دادن نداشت و حمله کرد. انگار تقدیر یورگن کولر باشد، همچون مسابقات جام ملتهای دو سال قبل، داور برخورد عادی او را با فن باستن پنالتی اعلام کرد تا کومان در دقیقه 89 اختلاف را به حد اقل برساند. اما این برای صعود کافی نبود.
بازی یکچهارم مقابل چکسلواکی، ژرمنها فولر را در اختیار نداشتند و زوج کلینزمن که نباشد، خود کلینزمن هم کارایی قبل را ندارد. البته او دقیقه 24 یک پنالتی برای ژرمنها گرفت که ماتئوس، پنالتی زن ژرمنها آن را به گل تبدیل کرد. ژرمنها تیم برتر میدان بودند و جدا از واکنشهای فوق العاده دروازه بان حریف، سه بار پس از عبور توپ از دروازه بان مدافعان چکسلواکی بودند که توپ را از روی خط دروازه بیرون کشیدند. بخصوص کاپیتان آنها ایوان هاسک به تنهایی دو بار دروازه را نجات داد. چکها که نمی خواستند حذف شوند، به حملات خود ادامه دادند. لوبومیر موراوچیک در دقیقه 70 انتظار داشت داور برای او پنالتی بگیرد. در اعتراض به داور کفشش را به آسمان شوت کرد و داور نیز او را اخراج کرد. چکها که در بازی متعادل نیز حریف ژرمنها نبودند، با یک یار کمتر هم نتوانستند گل خورده را جبران کنند تا ژرمنها برای بار نهم راهی نیمه نهایی شوند و از این حیث رکورد دار گردند. در 14 دوره مسابقات ژرمنها یکبار در 1930 که اروپا با بحران اقتصادی روبرو بود به جام جهانی نرفته بودند و یکبار هم در 1950 از شرکت در جام جهانی که هیچ، از انجام بازی دوستانه نیز محروم بودند. در دوازده دوره دیگر تقریبا همیشه یک پای نیمه نهایی بودند. بجز 1938 که تیم با دخالت سیاسی هیتلر ترکیبی از آلمانیها و اتریشیها بود که بسیاری از اینها در کنار هم بازی نکرده بودند. یکبار در 1962 که به یوگسلاوی در یکچهارم باختند ویکبار هم در 1978 که روز سوم دور دوم گروهی به اتریش باختند و به جمع چهار تیم برتر نرفتند.
بازی آلمان و انگلیس همه جذاب است. خاصه که بازیها در نیمه نهایی جام جهانی باشد. بازی با برتری نسبی ژرمنها پیگیری می شد. در یکی از صحنه ها ماتئوس از کنار خط طولی مثل کارتون فوتبالیستها دریبل می کرد و جلو می رفت و حتی تکلهای وحشتناک برای متوقف کردن او نا کار آمد بود. وقتی به محوطه جریمه وارد شد، تعادلش را از دست داد. حسرت را می شد در چهره او بوضوح قابل مشاهده بود. در ادامه و در دقیقه 59 پشت محوطه جریمه هسلر سرنگون شد. تقریبا توپ در موقعیتی قرار گرفته بود که چهار سال قبل مقابل فرانسه توپ را برای برمه کاشتند و او توپ را وارد دروازه کرد. جالب آنکه گزارشگر انگلیسی قبل از شوت برمه به این موضوع اشاره کرد. بر خلاف مکزیک 86، این بار اولاف تون توپ را برای برمه کاشت. ضربه او پس از برخورد به پل پارکر قوس برداشت و از بالای سر شیلتون 41 ساله وارد دروازه شد. هواداران آلمانها مشغول خواندن سرود پیروزی بودند که پل پارکر که می خواست اشتباه خود را جبران کند توپ را بلند به محوطه جریمه فرستاد. مدافعین با هم تعارف کردند ولینه کر فرصت طلب با پای چپ توپ را به گوشه دروازه ایلگنر فرستاد. در وقتهای اضافه اول و دوم کریس وادل و گیدو بوخوالد هر کدام یکبار تیرک عمودی سمت چپ دروازه بان را لرزاندند. بازی به ضربات پنالتی کشیده شد. ژرمنها هر چهار ضربه خود را گل کردند. ولی ضربه استوارت پیرس را ایلگنر با پا دفع کرد و کریستوفر وادل پنالتی اش را به آسمان زد تا ژرمنها برای سومین بار پیاپی و ششمین بار در تاریخشان به فینال بروند و دو رکورد جدید در این زمینه خلق کنند.
در ظاهر فینال تکرار چهار سال قبل بود. ولی ژرمنها از هر لحاظ برتر بودند. آنها محروم و مصدوم نداشتند اما حریف دروازه بان اصلی اش مصدوم شده بود و در بازی با ایتالیا علاوه بر اینکه اخراجی داده بود، پنج کارت زرد نیز گرفته بود تا برای فینال دو کارته هم داشته باشد. از طرفی ژرمنها با تیمی شاداب پای به این مسابقه گذاشته بودند که توانسته بودند تا اینجای مسابقات چهارده گل وارد دروازه حریفان کنند، در حالیکه آرژانتینیها تنها پنج گل به ثمر رسانده بودند. آلمانها سرگروه صعود کرده بودند و آرژانتینیها به عنوان تیم سوم گروه. برای مقایسه بد نیست اشاره شود، یوگسلاوی که 4-1 مقهور ژرمنها شده بود، در ضربات پنالتی به آرژانتینیها باخته بود. مطابق انتظار بازی با برتری ژرمنها آغاز شد. در طرف مقابل آرژانتین بیشتر با خشونت سعی در متوقف کردن ژرمنها داشتند. ژرمنها در یکی دو صحنه از داور انتظار داشتند عدالت را اجرا کند. بخصوص در صحنه ای که اوگن تالر در محوطه جریمه سرنگون شد و داور خطا نگرفت. دقیقه 65 بازی با حرکات ترکیبی آلمانها در جناح راست دنبال می شد که مانزون با خطایی شدید کلینزمن را سرنگون کرد و به نخستین بازیکنی تبدیل شد که در جام جهانی اخراج شد. 20 دقیقه بعد فولر درون محوطه جریمه آرژانتین سرنگون شد و داور پنالتی بحث بر انگیزی گرفت. قطعا پنالتی اوگن تالر را اگر گرفته بود اینهمه جنجال نداشت. برمه که با پای راست شوتهای دقیق و با پای چپ شوتهای وحشتناکی می زد و علی رغم اینکه در جناح چپ بازی می کرد، بازیکنی دو پا بود، پشت ضربه قرار گرفت. کاپیتان ماتئوس، پنالتی زن اول ژرمنها ظاهرا بدلیل اینکه مشکلی برای کفشش پیش آمده بود حاضر نشد پنالتی بزند. برمه در برابر دروازه بانی قرار می گرفت که پنالتی گیر بودنش را در بازی با یوگسلاوی و ایتالیا نشان داده بود. برمه با تمرکز ضربه دقیقی را به گوشه دروازه فرستاد و علی رغم اینکه گویکوچه آ مسیر توپ را تشخیص داد موفق به مهار آن نشد. دو دقیقه بعد دزوتی میخواست بزور توپ را از کولر بگیرد تا بازی زودتر شروع شود. داور بدلیل اعمال خشونت بیش از حد وی را اخراج کرد. آرژانتین نه نفره نتوانست به بازی برگردد و بهترین تیم جام و تیم برتر فینال برای سومین بار فاتح جام جهانی شد.
جام در یک نگاه
میزبان : ایتالیا
قهرمان : آلمان غربی
نایب قهرمان : آرژانتین
بهترین خط حمله : آلمان با 15 گل
آقای گل : سالواتوره اسکیلاچی از ایتالیا با 6 گل
توپ طلا : سالواتوره اسکیلاچی از ایتالیا
بهترین بازیکن جوان : روبرت پروسینچکی از یوگسلاوی
برنده بازی جوانمردانه : انگلیس
بهترین دروازه بان : - (در آن زمان بهترین دروازه بان انتخاب نمیشد.)
کارت زرد : 171
کارت قرمز : 16 (آرژانتین 3 و کامرون 2 ، چکسلواکی، اتریش، آلمان غربی، یوگسلاوی و آمریکا، برزیل، هلند، کره جنوبی، شوروی، امارات و بلژیک هر کدام یک کارت قرمز)
گل بخودی : -
تعداد تیمها : 24
تعداد بازی : 52
تعداد گل : 115
میانگین گل زده : 2.21
تعداد تماشاگر : 2517348
میانگین تماشاگر : 48411
بیشترین تماشاگر : گروهی آلمان غربی – یوگسلاوی 74765 نفر (نه میزبانی باعث چنین استقبالی شده بود، نه بازی فینال بود و نه حتی افتتاحیه بود. احتمالا این جماعت میدانستند قرار است شاهد چه بازی باشند.)
میانگین بازی ملی تیم قهرمان : 37
میانگین سن تیم قهرمان : 27.5 سال
میانگین قد تیم قهرمان : 1804 میلیمتر
