اختصاصی طرفداری – کی روش همواره نشان داده علاقه خاصی به استفاده از هافبک های تدافعی در پست مدافع وسط دارد. ابتدا پستِ بازی مازیار زارع دستخوش این تغییرات شد و حالا شاهد حضور چشمی در پست مدافع وسط هستیم. مرتضی پورعلی گنجی نیز که امروزه به عنوان یک مدافع وسط با کیفیت در تیم ملی شناخته می شود، ماحصل همین تغییر پست بوده است.
مرتضی پورعلی گنجی
همانطور که عنوان شد حضورِ پورعلی گنجی در ترکیب اصلی قطعی به نظر می رسد و باید دید کی روش چه زوجی را در کنار وی تشکیل می دهد. برای زوج سازی در قلب خط دفاعی باید توجه ویژه ای به دو اصلِ "پوشش" و "درگیری" داشت. به نحوی که یکی از مدافعان به گونه ای گزینش شود که خصوصیات بارزی برای درگیرشوندگی داشته باشد و دیگری نیز حمایتِ مناسبی انجام دهد.
بررسی ها مشخص می کند در این خصوص مجید حسینی و پورعلی گنجی، اوضاع نسبتا مشابهی دارند. هر چند هر کدام از این مدافعان به لحاظ انفرادی یکی از بهترین ها محسوب می شوند، اما کنار هم قرار گرفتنِ این دو، خصوصیاتِ لازم برای زوج سازی را به طور کامل پوشش نمی دهد.
آن طور که از شواهد پیداست، روزبه چشمی زوجِ پورعلی گنجی در قلب خط دفاعی خواهد بود. چشمی به لحاظ قدرت بازیخوانی و بازیسازی در سطح ایده آلی قرار دارد اما این مدافع یک ضعفِ بزرگ دارد و آن "دادنِ اجازه تصمیم گیری به حریفان است". یک مدافع باید با گرفتن زمان و فضا، اجازه تصمیم گیری به بازیکنان حریف را ندهد، اما چشمی در این مورد ضعف هایی دارد که این قضیه در مصاف با مهره های تکنیکی و سرعتی حریفان، به عنوان پاشنه آشیل تیم ملی شناخته می شود.
میلاد محمدی
در جناح چپ به احتمال فراوان میلاد محمدی به بازی گرفته می شود. بکِ چپ کلاسیک تیم ملی امید زیادی به درخشش در جام جهانی دارد. وی در فاز دفاعی و هجومی عملکرد قابل دفاعی دارد. توانِ هوازی بالا موجب می شود محمدی رفت و برگشت های متعددی طی 90 دقیقه داشته باشد.
در جناح راست اما اوضاع کمی پیچیده است. در مصاف با تیمی همچون مراکش، احتمال استفاده از رضاییان زیاد است اما در تقابل با اسپانیا و پرتغال، با توجه به قدرتِ دفاعیِ بیشترِ منتظری، شانس حضور وی در این پست بالاست. با توجه به اینکه محمدی چندان در نبرد های هوایی تبحر ندارد، ضرورتِ داشتن مدافع راستی که در نبردهای هوایی متبحر است، ملموس تر می شود تا میانگین قدی خط دفاع برای برتری در دوئل های هوایی افزایش یابد. از سوی دیگر با توجه به شرایط سنی منتظری، وی نمی تواند سه دیدار متوالی پر فشار را با کیفیتِ بالا پشت سر بگذارد و همین موضوع شانسِ حضور رضاییان در مصاف با مراکش را زیاد می کند. ضمن اینکه خانزاده نیز توانایی بازی در پست مدافع وسط و بکِ راست را دارد و وی نیز یکی دیگر از گزینه های کارلوس کی روش خواهد بود.
فارغ از مسائل ابزاری، زمانی که مالکیت توپ با تیم حریف است و به اصطلاح در فاز دفاعی حاضر هستیم، از چند سبک مختلف می توانیم استفاده کنیم.
مواردی همچون Man Marking، Zonal Marking، Zonal Defense، Contain، Ball Oriented Defense و ... سبک های مختلف بازی در زمانی که در فاز دفاعی ظاهر می شویم هستند. هر کدام از این سبک ها توضیحاتِ مفصلِ خود را دارند که فراخور این مطلب نیست، اما با توجه به همگروهی با تیم هایی همچون پرتغال و اسپانیا و بررسی پیشینه تیم ملی، انتظار می رود بیش از هر روش و سبکی، گرایش به Compactness داشته باشیم. سبکی که با با ترکیب پرس و فشردگی تیمی، فضا را به شدت محدود کرده و با حرکت توپ به فضاهای مختلف وضعیت بازیکنان برمبنای آن تغییر می کند. لازم به ذکر است پیش روی این سبک اریگو ساکی بود. در این سبک از بازی با توجه به "توپ گرا" بودن، ضروری است مدافعان قابلیت بازیخوانی بالا و توان جسمانی قابل قبولی داشته باشند.
