بهار سال 1962 است و تیم "آدو دن هاگ " یک مربی جدید استخدام کرده .مردی از وین اتریش ، با جثه ای کوچک و ساکت که به تمرین بازیکنانش خیره شده است.
بازیکنانش از تمرین بیش از حد زیر باران خسته شده اند، اعتراض میکنند و میخواهند به رختکن بروند.اما این مربی جدید و 36 ساله نمیخواهد این قائله را به روش نادرست ختم کند.
"برای همین او یک قوطی نوشابه را روی تیرک افقی دروازه میگذارد و با هدف گیری دقیق، با ضربه ای محکم به توپ قوطی را به زمین می اندازد آن هم در اولین تلاش ."
چالش او همه چیز را بطور واضح بیان میکند .هر بازیکنی که بتواند اینکار را انجام دهد میتواند به رختکن برود و از باران در امان بماند . (بعد ها او این کار را در اولین جلسه ی تمرینی با تیم هامبورگ هم انجام میدهد در حالی که 56 سال دارد.)
لازم به گفتن نیست ، تمرین زمانی تمام میشود که ارنست بگوید.در آن باران شدید بازیکنان یاد میگیرند که " همه چیز بواسطه تمرین بدست می آید ". در طول 25 سال آینده این مربی ساکت اتریشی تاثیر پایداری روی فوتبال هلند واروپا خواهد گذاشت .
دوران بازی
ارنست یکی از بهترین مدافعان دوران خود در اروپا بود. مدافعی با هوش و از نظر تکنیکی بسیار غنی . شاید بتوان مهمترین تورنمنت دوران بازی او را جام جهانی 1954 سوئیس دانست.
قبل از اینکه تیم ملی اتریش آماده ی حضور در جام جهانی 1954 شود ، هاپل به عنوان یک مدافع مرکزی 5 بار بوندسلیگای اتریش را از آن خود کرده و یکبار هم جام ملی اتریش را تصاحب کرده بود.
در سوئیس او دو وضعیت متفاوت را تجربه کرد. اتریش برای رسیدن به یکچهارم نهایی اسکاتلند و چکسلواکی را پشت سر گذاشت و در این مرحله هم با پیروزی جالب توجه
(7-5) مقابل سوئیس پا به مرحله نیمه نهایی برای مقابله با آلمان غربی گذاشت .تا اینجا همه چیز برای ارنست و همبازی هایش ایده آل بود .اما باخت (1-6) به آلمان غربی در نیمه نهایی و در نهایت قرار گرفتن در رده سوم جام ، خیلی به مذاق هواداران اتریش خوش نیامد .همگان مقصر اصلی این شکست را دو نفر میدانستند ."ارنست هاپل " و دروازه بان اتریش "والتر زمان ."
ارنست دیگر تحمل شندیدن این همه انتقاد را نداشت .اتریش را ترک کرد و به تیم "ریسینگ پاریس" پیوست .اما پس از 18 ماه به وین بازگشت و راهی تیم راپید وین شد. سرانجام در سال 1959 کفش هایش را آویخت بعد 282 بازی باشگاهی و 51 بازی ملی.
دوران مربی گری
او میدانست که در اتریش نمیتواند به مربی نامداری تبدیل شود، به همین دلیل به هلند رفت و مربیگیرش را با تیم "آدو دن هاگ" آغاز کرد.
او سبک مربی گری خاصی داشت .اساس کار او بر این جمله بود."" یا راهی که من تعیین میکنم را میروی یا میتوانی بروی "" همه چیز کاملا مشخص بود یا باید با او کنار می آمدی یا از تیم میرفتی .با این حال او مربی ای بود که به نظرات فنی بازیکنانش احترام میگذاشت و هرگز از اینکه نکته ای فنی از آنها بپرسد ابایی نداشت.
نمونه بارز این مساله قبل از بازی فینال جام باشگاه های اروپا در سال 1983 مقابل یوونتوس به سرمربیگری "جیووانی تراپاتونی" بود.او از بازیکنانش در تیم هامبورگ میپرسد آیا باید میشل پلاتینی را با یارگیری نفر به نفر کنترل کرد ؟ پاسخ بازیکنانش منفی است.او نیز به بازیکنان خود اعتماد کرد و سیستمی دیگر را اتخاذ کرد. پاداش این اعتماد پیروزی مقابل یوونتوس با تک گل زیبای "فلیکس ماگات " و قهرمانی در اروپا بود .اما باید دانست که او مدتها قبل اعتبارش در اروپا را بدست آورده بود.
دن هاگ که روزگاری برای بقا در لیگ هلند میجنگید با وجود هاپل در لیگ قدرت گرفت.
در سال 1968 دن هاگ در "داتش کاپ " به مصاف آژاکس رفت .هاپل در این دیدار فرمت (4-2-4) را کنار گذاشت و برای اولین بار فرمت (3-3-4) را انتخاب کرد ودر نهایت آژاکس "رینوس میشل" را از پیش رو برداشت .
برتری مقابل آژاکس باعث شد هاپل مورد توجه رقیب دیرینه ی آژاکس یعنی "فاینورد " قرار بگیرد .او در نهایت به فاینورد رفت و این باشگاه را بر سر زبانها انداخت.
فاینورد عازم رقابت های قهرمانی اروپا بود . هاپل تیم خود را بر سه پایه استوار کرد: کاپیتان "رینوس اسرائیل" معروف به "رینوس آهنین " ، " ویلم ون هنه گم " و "کوئن مولاین ".
فاینورد کی آر ریکیاوک ، آث میلان ، ووروارتس برلین و لژیا ورشو را برای رسیدن به "سن سیرو" مغلوب کرد . در اولین حضور هاپل در فینال باشگاههای اروپا او باید به مصاف "جاک استین " مربی معروف سلتیک میرفت.
چند هفته قبل از این فینال فاینورد با آژاکس رینوس میشل به خاطر اشتباهات دروازه بانش "ادی تریتل " مساوی کرده بود که این تجربه میتوانست هاپل را در سن سیرو یاری کند .سلتیک با سیستم (4-2-4) بازی کرد. دقیقا مانند ترکیب آژآکس در بازی با فاینورد در داربی معروف " ده کلاسیکر ".در نهایت مردان هاپل با دو گل "رینوس اسرائیل و اووه کیندوال " در مقابل تک گل "گمل " به پیروزی رسیدند و قهرمان شدند.
جاک استین سرمربی سلتیک که این تیم را درفصل (1967-1966) قهرمان اروپا کرده بود در اظهار نظری جالب به تحسین هاپل پرداخت و گفت: ""این سلتیک نبود که به فاینورد باخت ، این من بودم که به هاپل باختم ."" او همچنین لیگ هلند و جام بین قاره ای را به افتخارات خود افزود.
پس از دوره ای کوتاه در سویا به تیم " کلاپ بروژ" پیوست .او قبل از جام جهانی 1978 آرژانتین ، هدایت تیم ملی هلند را بر عهده گرفت در حالی که 8 جام در هلند و بلژیک گرفته بود.
یکسال قبل از جام جهانی 1978 اقدامی برای آدم ربایی علیه " یوهان کرویف" و خانواده اش صورت گرفت. تاثیر این جریان به حدی بود که کرویف رفتن به آرژانتین را غیر ممکن میدانست .او عنوان کرد :
"برای بازی در جام جهانی باید 200 درصد آماده باشی ، لحظاتی هستند که ارزشهای دیگری هم در زندگی وجود دارند." به هر حال هاپل بدون کرویف به آرژانتین رفت و به مقام دوم جام جهانی رسید. بسیاری معتقدند زوج کرویف و هاپل به عنوان بازیکن و مربی حتی میتوانست باعث قهرمانی هلند در آن جام شود ، اما به هر حال این اتفاق نیفتاد.
"گونتر نتزر" فاتح جام جهانی و قهرمان اروپا در مورد هاپل گفته است :
"" او زیاد صحبت نمیکرد اما وقتی حرف میزد نمیتوانستی حرف هایش را متوجه شوی . "" هر چند این موضوع مانع آوردن هاپل به هامبورگ توسط نتزر نشد .نتزر که مدیر اجرایی هامبورگ بود با آوردن هاپل یکی از مهمترین تصمیمات تاریخ این باشگاه را گرفت.
بعد از اخراج "برانکو زبک " یوگوسلاو که هامبورگ را در سال 1979 قهرمان بوندسلیگا کرده بود "الکساندر ریستیچ " به مدت 6 ماه هامبورگ را هدایت کرد و سپس نتزر هاپل را استخدام کرد.نتزر در مورد هاپل میگوید: "هاپل هر آنچه میخواست را میتوانست به بازیکنانش توضیح دهد البته نه با زیاد حرف زدن اما جلسات تمرینی او نفس بازیکنان را بند می آورد"" .از این جملات میشود به تمرینات طاقت فرسای هاپل پی برد.
هامبورگ تحت هدایت هاپل رکورد های مهمی بر جای گذاشت.آنها در سال های 1981 و 1982 بوندسلیگا را مال خود کردند.ودر فاصله بین 16 ژانویه 1982 تا 29 ژانویه 1983 ، 36 بازی پیا پی را بدون شکست پشت سر گذاشتند .اما اتفاقات بهتری هم در راه بود....
هاپل با قهرمان کردن هامبورگ درفصل (1983-1982) باشگاه های اروپا (برتری 1 بر صفر مقابل یوونتوس تراپاتونی )
به اولین مربی تاریخ تبدیل شد که این جام را با دو تیم مختلف کسب کرده است .( نفرات بعدی اوتمار هیتسفلد ، ژوزه مورینیو، یوپ هاینکس و کارلو آنچلوتی هستند )
در طول جشن قهرمانی هامبورگ هاپل بر خلاف همیشه که احساساتش را بروز نمیداد ، شروع به رقصیدن کردکه مایه ی شگفتی بازیکنان و تماشاچیان بود .اولی اشتین دروازه بان هامبورگ در آن بازی میگوید:
""اینکه میدیدم هاپل احساساتش را بروز میدهد ، به اندازه ی دیدن پاپ با لباس شنا عجیب و غیر معمول بود ."
بعد از بردن دی. اف . بی. پوکال در سال 1987 با هامبورگ ارنست به این نتیجه رسید که بیش از حد از کشورش دور مانده است. او به اتریش رفت و سرمربیگری تیم" تیرول " را بر عهده گرفت و با این تیم دو بار متوالی در سال های 1989و1990 قهرمان اتریش شد .او یکی از مربیانی است که درلیگ داخلی "4 " کشور اروپایی به قهرمانی رسیده است .
نفرات دیگر ژوزه مورینیو، کارلو آنچلوتی ، جیووانی تراپاتونی و تومیسلاو ایویچ هستند.
ارنست هاپل در سال 1992 بالاخره هدایت تیم ملی اتریش را بر عهده گرفت و کمتر از یکسال در این سمت ماند . او در 66 سالگی در اینسبروک در گذشت .
در سال 1997 یک خیابان در وین به اسم او شد و بعد ها ورزشگاه اصلی شهر وین به "ارنست هاپل" تغییر نام داد.از ویژگی های مربیگری او میتوان به قدرت رهبری بینظیر وی اشاره کرد .او پرسینگ را از زمین حریف آغاز میکرد ، این امر مستلزم داشتن توان بدنی بالایی بود که در ضمن تمرینات طاقت فرسای هاپل بدست می آمد. بسیاری معتقدند تمرینات فلیکس ماگات که از نظر سختی زبانزد است ، یادگاری است از استادش ارنست هاپل که در وجود ماگات رخنه کرده.
یکی دیگر از مهارت های بزرگ این مربی که در آن سالها کمتر به آن توجه میشد " تله آفساید" بود که او این تاکتیک را در تیم هایش به کمال میرساند .طرفدار فوتبال هجومی بود و بسیاری او را جلوتر از زمان خود میدانستند.و آنطور که خودش گفته ، ""کلمه ی ترس در دایره ی لغات او وجود نداشت.""
ردپای مردی که یکبار گفته بود " یک روز بدون فوتبال ، یک روز تلف شده است "همچنان در فوتبال اروپا باقیست .او همواره میگفت :"اینکه چرا برنده شده اید مهم نیست ؛ باید بدانید چرا باخته اید.""
ارنست هاپل درگذشت اما همواره در مورد افتخارات و تفکرات منحصر به فردش صحبت خواهد شد و از او به عنوان یکی از بهترین های تاریخ یاد میشود.
