khosroo mo1- "حال به سراغ تیم برانکو میرویم که میتوان از آن تیم به عنوان بهترین تیم ملی تاریخ نام برد"."تیمی که حتی پتانسیل صعود در جام جهانی و قهرمانی در جام ملت هارا هم داشت اما افسوس و هزار افسوس که نشد که بشود."
بله تیم برانکو ستاره های زیادی داشت ولی دیگه این امر واضحه که تیمی که به جام جهانی رفت با کلی اختلاف بین رییس سازمان تربیت بدنی و رییس فدراسیون بر سر مسائلی چون فلان بازیکن بازی کنه یا نه بود.
2-بر این اساس واقعا نمیشود از برانکو و بلاژویچ یا خیلی های دیگر ایراد گرفت.درواقع تیم ملی کشورمان دنبال معلمی بود که بتواند خیلی اصول پایه ای را به بازیکنان تیم ملی بفهماند و ذهنیت آن ها را تغییر دهد.این موضوع در سالهای بعد با قلعه نویی و دایی و حتی افشین قطبی که آنالیزور گاس هیدینگ بود هم نتوانست رنگ واقعیت بپذیرد."
شما به عدم تاکتیک پذیری بازیکنای ایرانی (و یا غیر اروپایی ) اشاره کردید و در بند بعدی ادعا دارید کیروش مشکل رو حل کرد. اما از نظر من بازی دادن به لژیونرها راه حلی برای عدم تاکتیک پذیری نیست بلکه یک مسکن هست. مسئله اصلی سر جای خودش باقیه یعنی بازیکنای ایرانی هنوز هم تاکتیک پذیر نیستن.و حتی همین لژیونر ها ( به استثنای یکی دو نفر) هم تاکتیک پذیر نیستن چه اگر بودن کیروش میتونست با چند پلن فوتبال بازی کنه. پس نمیشه گفت کیروش این مشکل رو حل کرده.
در مورد بازیکن سالاری اکثر مربیان خارجی چنین رویه ای دارن و بی نظمی ها رو بر نمیتابن. نمونش هم بلاژ.
جهانبخش رو از لژیونر هایی که به خاطر طرز تفکر کیروش به اروپا رفتن فاکتور بگیرید جهانبخش قبل از این توجه رفت. در مورد بقیه لژیونرها نمود محسوس پیشرفت رو دکر کنید. مثلا پورعلی گنجی یا سردار یا حاج صفی دقیقا بگید چه پیشرفتی کردن.
3- این که تیم ملی الان منظم بازی میکنه واضحه. ولی بعد از 7 سال کار کردن با یک مربی و با یک تفکر آیا انتظار غیر منظم بازی کردن دارید؟
سخن آخر اینکه هر چیزی رو همونقدری که هست نشون بدیم
