پیراهن سفید ما به گل و لای و عرق یا خون آغشته می شود اما به ننگ هرگز
سانتیاگو برنابئو یسته کسی است که ورزشگاه زیبای مادرید که فینال جام جهانی و لیگ قرمانان را هم میزبانی کرده، نامش را از او به یادگار دارد. کسی که مانند پدری دلسوز تمام عمرش را در راه پیشرفت رئال مادرید صرف کرد.
در این چند سطر قصد داریم خلاصه ای از زندگینامه و اقدامات او را ذکر کنیم:
جوانی و شروع عشق ابدی
در 1909 و سن چهارده سالگی به تیم جوانان رئال مادرید پیوست. دو سال بعد به تیم اصلی راه یافت و تا بازنشستگی در 32 سالگی در رئال بازی کرد و بلافاصله وارد کادر مدیریتی شد. پست اول او در تیم مدیر فوتبالی بود. او شش سال در این پست مشغول بود و در 1933 وارد کادر فنی تیم و کمک مربی گردید. سه سال نیز در سمت کمک مربی به انجام وظیفه پرداخت و در 1936 سرمربی تیم گردید.
اینجا چقدر شبیه ناواسه. یا ناواس شبیهشه
دوران مربیگری اش مصادف با جنگ داخلی شد و مجبور شد که سرباز جنگ شود و از میان ائتلاف سلطنت طلبان یا میهن پرستان و جمهوری خواهان به میهن پرستان گرائید. در کنار تعطیلی بخش اعظم لیگ اسپانیا که فقط چند منطقه خاص در آن فوتبال همچنان در جریان بود، برنابئو سعی در یافتن مدیران و بازیکنانی داشت که در کازار جنگ مفقود، زخمی و یا کشته شده بودند. دو سال وقفه در زندگی او با رئال از 1941 تا 1943 افتاد و سپس در قامت ریاست به باشگاه بازگشت.
عمر مدیریت او در رئال 35 سال و تا زمان درگذشتش طول کشید.
اقدامات
همانطور که اشاره شد جنگ اسپانیا بسیار همه گیر بود و تعداد زیادی بازیکن در این جنگ شرکت کردند و کشته شدند. برنابئو در سال های نخست مدیریت خود سعی در ترمیم ساختمان باشگاه نمود زیرا در زمان جنگ در بمباران ها از قسمت تخریب شده باشگاه تعدادی از جام های فتح شده به سرقت رفته بود. سپس به یافتن بازیکنان درگیر جنگ پرداخت و اعضا و ارکان باشگاه را بدون کمترین کمکی از دولت مرکزی ترمیم و تقویت کرد.
برای هر چه مدرن و قدرتمندتر کردن تیم برای هر قسمت از باشگاه گروهی متخصص جهت بازسازی زیرساخت هایش استخدام کرد و زمین تمرین اختصاصی و ورزشگاه اختصاصی تیمش را ساخت. ورزشگاهی که در 1947 افتتاح شد و امروزه به نام خودش مشهور است.
حالا نوبت خرید بازیکنانی در شأن نام رئال مادرید بود. مولونی، مونوز، سانتاماریا، پیری و دل بوسکه و... کم کم جذب باشگاه شدند. اما شاهکار اصلی برنابئو صید شاه ماهی نقل و انتقالات آن روزها یعنی آلفردو دی استفانو بود که به بارسا هم نزدیک بود و از آنها قاپیده شد.
این خرید استثنایی که به همراه سه ستاره دیگر به نام های خنتو، پوشکاش و ریموند کوپا باعث قهرمانی های پیاپی رئال در اروپا شده بودند، خرید قرن نامیده شده و پایه گذار تیم قرن بود.
آخرین خرید بنام و مشهور برنابئو خوانیتو فقید بود که هنوز هم در میان هواداران مادریدی از محبوبیت بالایی برخوردار است.
تأثیرات
برنابئو رئال را از تیم در حال انحلال و از هم پاشیده به قدرت اول جهان تبدیل کرد. پله زمانی که در سانتوس به اوج رسیده بود می گفت:
اگر در تیمی در اروپا بازی کنم آن تیم فقط رئال خواهد بود.
تنها رئال نبود که مدیون برنابئو است، بلکه اسپانیا و اروپا به نحوی وامدار اوست. در 1955 گابریل هانوت نویسنده روزنامه اکیپ که پیشنهاد ایجاد لیگی میان تیم های اول قدرت های روز اروپا را داده بود و این طرح را به برنابئو داد و او نیز طرح را مدون نموده و برای اجرا به یوفا ارائه داد. در همان سال مسابقاتی تحت این طرح با نام جام اروپا شروع شد که بالاترین سطح مسابقات باشگاهی در جهان به شمار می آید و همانطور که میدانید امروزه با نام چمپیونزلیگ و با فرمت جدید و گسترده تر اجراء می شود.
قدرت بالای رئال در اروپا باعث شد که باشگاه های دیگری چون بارسلونا، بنفیکا، میلان و اینتر و... به صرافت سرمایه گذاری بیشتر و تجهیز و تقویت تیمهایشان بیفتند. با توجه به سبک هجومی رئال و بارسای آن زمان برای خنثی کردن حملات آنها هلنینو هررا از تئوریسین های فوتبال که آن زمان مربیگری اینتر را بر عهده داشت از سبک کاتناچیو استفاده می کرد که نوعی دفاع مستحکم است.
و پایان ....
سرانجام سانتیاگو برنابئو یسته در سن 82 سالگی و پس از 67 سال زندگی با رئال درگذشت. مرگ او که در اثنای جام جهانی 1978 رخ داد، سیلی از پیام های تسلیت را روانه فدراسیون فوتبال اسپانیا و باشگاه رئال مادرید کرد. فیفا به احترام این بزرگمرد سه روز عزا اعلام نمود و بازیکنان و مربیان تیم های حاضر در جام با نمادهای مشکی وارد زمین می شدند.
او پدر رئال بود
