طرفداری- یکی از تأثیرهایی که حضور وینفرد شفر در استقلال از خود برجای گذاشته ارتقاء کیفیت گلزنی این تیم است. عملکرد گلزنی استقلال در زمان حضور شفر کاملاً متحول شده است.
در حالیکه استقلالِ منصوریان تا پایان هفته هفتم فقط دو گل زده بود و میانگین گلزنی تیم منصوریان در زمان خروجش 0/28 به ازای هر بازی بود حالا با حضور شفر این میزان به 1/31 در هر بازی رسیده است که پیشرفت قابل توجهی محسوب می شود.
استقلال در جدول رده بندی لیگ برتر با 34 گل زده و 14 گل خورده تفاضل گل 20+ دارد و حتی خوشبین ترین هوادار استقلال نیز با مشاهده استقلالِ منصوریان و وضعیت گلزنی این تیم تصور نمی کرد که در پایان هفته بیست و ششم وضعیت چنان دگرگون شود که ضعیف ترین خط حمله به سومین خط حمله برتر لیگ تبدیل شود.
این قضیه وقتی چشمگیرتر می شود که شفر بخش اعظمی از این موفقیت را با همان موجودی تهاجمی منصوریان به دست آورده و بازیکن خلاقی مانند مهدی قائدی نیز دچار مصدومیت شده و در بسیاری از بازی ها حضور نداشته است. شفر هیچیک از دو مهاجم جذب شده ابتدای فصل منصوریان را نپسندید تا عذر سجاد شهباززاده و حسن بیت سعید را بخواهد. اما سبک بازی تیم سرمربی آلمانی به گونه ای شد که وابستگی کمتری به مهاجمان نوک تخصصی همچون علی قربانی داشته باشد.
طرز نگرش و انتخاب شفر نیز نشان داد که مربی تیزبینی است. در نیم فصل محسن کریمی را به تیم اضافه کرد و اگرچه در ادامه مصدوم شد اما با هت تریک خود در دیدار با نفت آبادان نشان داد که خیلی بیشتر از مهاجمان فعلی استقلال می تواند تأثیرگذر باشد. مامه بابا تیام نیز به عنوان بازیکن خارجی آزاد به تیم اضافه شد و آنقدر تأثیرگذار ظاهر شد که مصدومیتش اصلاً به مذاق هواداران استقلال خوش نمی آید.
شفر لاک احتیاط منصوریان را نیز به دنبال خود ندارد. در بازی هفته بیست و ششم نیز استقلال نشان داد که بعد از دریافت یک گل روحیه گلزنی و برگشت پذیری خود را از دست نمی دهد. اگر علی قربانی نمی توانست در نقش یک گلزن ظاهر شود، امید نورافکن به جای او وارد محوطه جریمه شده و گلزنی می کند.
به طور کلی استقلال تحول خود در گلزنی را تمام و کمال مدیون تاکتیک های اتخاذ شده و انتخاب های شفر است. حال باید دید سرمربی آلمانی در صورت تمدید قرارداد چه موضعی را نسبت به مهاجمان ایرانی کنونی تیم خود خواهد داشت.
