طرفداری- ادوین فن در سار، دروازه بان پر افتخار پیشین تیم ملی هلند، مصاحبه بلند بالایی با مجله فور فور تو داشته و در آن پیرامون مسائل مختلفی حرف زده است.
بخش نخست گفته های او را می خوانید:
نحوه تلاش من برای موفق تر کردن باشگاه از لحاظ افزایش درآمد و قهرمانی در جام ها، شبیه به کاپیتانی من در تیم ها به عنوان یک دروازه بان است.
پس از این توضیح از فن در سار، از او پرسیدیم: نخستین حضورت در دروازه را چگونه به یاد می آوری؟
به مدت یک سال و نیم، بازیکن ذخیره بودم. سپس یک روز دروازه بان ما نیامد و مربی گفت: «ادوین، تو بلند قدترین بازیکن تیم هستی، پس در دروازه بایست». آنقدری آنجا خوب کار کردم که در همان پست ماندگار شدم. برای سالیان سال در تیم آماتور نوردویک بازی می کردم و فکر نمی کردم که رویایم برای تبدیل شدن به یک بازیکن حرفه ای، محقق شود. هنگامی که 19 ساله بودم، اسپارتا روتردام برای دروازه بان سوم خود، سراغ من آمد. البته تنها پیشنهاد پرداخت هزینه های سفر مرا دادند و به همین خاطر تصمیم گرفتم در نوردویک بمانم. سپس چند روز بعد آژاکس تماس گرفت و از من خواست با آن ها قرارداد امضا کنم و همین کار را هم کردم.
فکر می کنی باز هم باشگاهی هلندی در آینده بتواند به قهرمانی در لیگ قهرمانان برسد؟
خیلی خیلی سخت خواهد بود. حتی در دوران من، حدود بیست سال پیش هم این یک دستاورد بزرگ به شمار می رفت و آن روزها هر کشور تنها یک نماینده داشت و شاید تنها 16 تیم در دور نهایی بازی ها مشارکت داشتند. با روی کار آمدن فرمت جدید ، به نظرم افسانه تمام شده و حتی اگر قوانین جدیدی وضع شود، معتقدم تیم های بزرگ تر همیشه بر این تورنمنت حکمرانی خواهند کرد زیرا با بودجه ای که دارند، تمامی باشگاه های دیگر را پشت سر می گذارند.
آژاکسِ آن دوران، پر بود از بازیکنانی که تمامی باشگاه های اروپا خواستار جذب شان بودند. یوونتوس برای به خدمت گیری تو باید با چه کسانی رقابت می کرد؟
هنگامی که در سال 1999 آژاکس را ترک کردم، به لیورپول سفر کرده و با ژرارد هولیه ملاقات داشتم. گشت و گذاری در آنفیلد داشتم و مرا به مدیر باشگاه و برخی از بازیکنان نیز معرفی کردند. خوب روی این موضوع فکر کردم و وقتی یوونتوس پا پیش گذاشت، به این فکر کردم که رفتن به یوونتوس و تلاش برای بازی کردن در سری آ، چالش بزگ تری خواهد بود. ولی درست زمانی که می خواستم با آن ها قرارداد امضا کنم، منچستریونایتد هم از راه رسید! با وجود گفتگوهای پیشرفته با یووه، با برادر الکس فرگوسن هم حرف زدم. دوست داشتم به جایی بروم که فرهنگ و سبک بازی کاملا متفاوتی نسبت به کشورم داشته باشد اما سرنوشت رفتن به باشگاهی در سری آ، مشخص نبود.
بعدها دریافتم که فرگوسن همواره خواهان جذب من بود ولی مدیریت باشگاه منچستریونایتد ترجیح می داد که مارک بوسنیچ را به عنوان یار آزاد به خدمت بگیرد. پس ایده جانشینی پیتر اشمایکل همواره با من بود اما انجام این کار شش سال بیشتر طول کشید و منچستریونایتد در این برهه سراغ دروازه بانان دیگری رفت. هنگام حضور در فولام، از علاقه آرسنال به خود هم شنیدم ولی این موضوع هیچوقت جدی نشد که در آن موقع ناراحت کننده بود. همین باعث شد در آینده با چند برد همراه با یونایتد برابر آرسنال، خیلی لذت ببرم.
در جام جهانی 1998 چه چیزی به آریل اورتگا گفتی که باعث ضربه زدن او به تو و اخراجش شد؟
اورتگا با به زمین انداختن خود جلوی پای یاپ استام، قصد داشت یک ضربه پنالتی کسب کند. در حالی که داشت بلند می شد، پیش او رفتم و والدینش را زیر سوال بردم. او هم تحریک شده و مقداری زود از جا بلند شد!
آیا فکر کردن به چیپ فرانچسکو توتی به تو در یورو 2000، برایت کابوس وار است؟ فکر می کنی توان مهار آن ضربه را داشتی؟ باختن در نیمه نهایی چه قدر برایت تلخ بود؟
پنالتی چیپ، سخت ترین قسمت کار نبود؛ گل، گل است؛ چه چیپ باشد یا هر چیز دیگری. نه، اگر کابوسی در مورد آن بازی داشته باشم، به تعداد پنالتی هایی که از دست دادیم بر می گردد. ما در طول بازی دو پنالتی خراب کردیم و سپس در ضربات پنالتی، سه تای دیگر از دست دادیم. فرانچسکو تولدو سه پنالتی مهار کرد که دو تای آن ها از فرانک دی بوئر بود و پاتریک کلایورت هم پنالتی اش را به تیر کوبید. توپی که یاپ استام بالای دروازه فرستاد، احتمالا هنوز همان اطراف است! ما پنج پنالتی از شش پنالتی مان را از دست دادیم که برای رسیدن به فینال، کمی زیاد از حد بود.
چه حسی در مورد این که جیجی بوفون جایت را در یوونتوس گرفت داری؟ فکر می کنی آن ها تصمیم درستی گرفتند یا باید به پای تو می ماندند؟
این اتفاق به نحو دلپذیری نیافتاد؛ هرچند باید بگویم که در یووه، به آن سطحی که در هلند در آن قرار داشتم، نرسیدم. در آن تابستان (2001) در خواست ملاقات دادم تا از برنامه آن ها برای فصل پیش رو با خبر شوم. آن ها گفتند که می خواهند یکی دو بازیکن به تیم اضافه کنند ولی به من اطمینان دادند که نیاز به نگرانی نیست. سپس حدودا یک هفته بعد، در ازای حدود 30 میلیون پوند، بوفون را به خدمت گرفتند. روشن است که آن معامله احتمالا برای مدتی در جریان بود ولی آن ها تصمیم گرفتند در آن جلسه چیزی به من نگویند. بله، این اتفاق مرا غافلگیر کرد و من مجبور شدم گزینه های خود را برای یافتن باشگاهی جدید، بررسی کنم.
