طرفداری- استیو فرانسیس، ستاره سابق تیم هیوستون راکتس در لیگ NBA، درباره سرگذشت خود و این که چگونه توانست از فروشندگی مواد مخدر به لیگ NBA برسد، صحبت کرد.
فرانسیس در گفت و گو با سایت theplayerstribune از این می گوید که در 18سالگی در شهر تکوما پارک مریلند مواد مخدر می فروخت و در 24 سالگی، یکی از بهترین بازیکنان NBA بود.
4 سال قبل از این که حکیم در هواپیما به من بگوید که می خواهیم با هم به خرید لباس برویم، 4 سال قبل از این که مقابل گری پیتون بازی کنم، من در گوشه ای از خیابان میپل، در تکوما پارک مریلند فروشنده مواد مخدر بودم.
او می گوید که در دهه 80، در زمانی که استفاده از کراک در واشنگتن همه گیر شده بود و در حالی که مادرش را از دست داده بود و پدرش در زندان بود، در آپارتمانی که 18 نفر در آن زندگی می کردند، بزرگ شد. فرانسیس درباره دوران نوجوانی خود می گوید:
کراک مثل طاعون همه جامعه ما را خراب کرده بود؛ این چیزی بود که من اون موقع می دیدم. من اونها را می فروختم و باهاشون زندگی می کردم. 10 سالم بود که در کنار باجه های تلفن می ایستادم و هر وقت که تلفن زنگ می خورد، می دونستم که یکی دنبال مواد می گرده و من بهشون می گفتم که کجا می تونن فروشنده هارو پیدا کن. این کاری بود که انجام می دادم و باعث شده بود که به من لقب "پسر تلفنچی" را بدهند.
فرانسیس مانند خیلی دیگر از جوان ها به بسکتبال علاقه مند بود. او عاشق کراس اور و دریبل کردن بود. فرانسیس در حالی که پنج بار دبیرستان خود را عوض کرده بود، تنها دو بار برای تیم دبیرستانش بازی کرد. اما AAU، انجمن دانشگاه‌های آمریکایی، جایی بود که او توانست توانایی هایش را نشان دهد و مورد توجه تیم های دانشگاهی قرار بگیرد. فرانسیس با نمایش های فوق العاده اش از سوی تیم دانشگاه سن جاسینتو جذب شد و سپس در دانشگاه مریلند به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تیم های دانشگاهی آمریکا شناخته شد و این شروع راه پیوستن او به لیگ NBA بود؛ جایی که به عنوان نفر دوم درفت سال 99 از سوی تیم ونکوور گریزلیز انتخاب شد و سپس به هیوستون راکتس پیوست.
وقتی که 18 سالم بود در گوشه ای از تکوما پارک، بسته هایی را که با استفاده از اسلحه دزدیده بودم، می فروختم. اما وقتی 22 سالم بود با دیوید استرن دست دادم و وارد NBA شدم اونم در حالی که درفت در شهر خودم برگزار می شد.
فرانسیس که حالا 41 سال دارد، 9 فصل در NBA بازی کرد. در فصل 99-2000 جایزه بهترین روکی سال را برد و در سه All-Star متوالی (2002-2004) بازی کرد. در فصل 2001-2002 در حالی که در هر بازی به طور میانگین 21.6 امتیاز، 7 ریباند و 6.4 پاس را کسب می کرد، به عنوان یکی از بهترین بازیکنان لیگ شناخته شد. فرانسیس در سال 2004 در طی یک نقل و انتقال میان تیم های راکتس و اورلاندو مجیک، در ازای تریسی مک گریدی به مجیک پیوست. پس از دو سال بازی برای اورلاندو، به نیویورک نیکس رفت. در نهایت در فصل 2007-2008 با انجام 10 بازی برای تیم سابقش در هیوستون، دوران حرفه ای خودش در NBA را به پایان رساند. او در طی این 9 سال میانگین های 18.1 امتیاز، 6 پاس و 5.6 ریباند را در هر مسابقه ثبت کرد.
اما پس از این بود که شایعاتی درباره نحوه زندگیش در میان رسانه ها مطرح شد. در آوریل 2017 فرانسیس به دلیل رانندگی در حالت نامتعادل جریمه و به انجام چندین ساعت خدمات اجتماعی محکوم شد.
شکی وجود ندارد که من روز های سختی را می گذارندم. می دانم که بعضی از مردم می پرسیدند: پس استیو چه شد؟ اما سخت ترین چیز این بود که مزخرفاتی را در اینترنت می خواندم که نوشته بودند من به کراک معتاد شده ام. وقتی به این فکر می کردم که مادربزرگ یا بچه هایم این چیز ها را می خواندند، قلبم می شکست.
فرانسیس ادامه داد:
ببینید وقتی که کوچکتر بودم کراک می فروختم و به این کار وابسته شده بودم، اما هیچ وقت در زندگی ام ازش استفاده نکردم. اما واقعا چه اتفاقی برای من افتاده بود؟ من فقط مست بودم و خب البته این چیز بدی بود. اما من در یک زمان کوتاه بسکتبال را از دست دادم. هویتم را از دست دادم. پدرخوانده ام را که خود کشی کرد از دست دادم.
فرانسیس می گوید که نتوانسته به همه آرزوی های کودکی خودش برسد اما او به جایی رسیده بود که هرگز فکرش را هم نمی کرد.
سال های که در NBA بودم باورنکردنی بود. اگر حتی یک دقیقه هم در NBA بازی کرده باشم، تنها چیزیه که دوست دارم مردم من را با اون به یاد بیارن.
