پس از بُرد حیثیتی استقلال در مقابل الهلال عربستان سوالی مطرح کردم که چرا مسعود سلطانی فر از این پیروزی مهم خوشحال نیست؟
به هرحال گمان می کردم که این پیروزی ورای رقابت سیاسی و منطقه ای ایران و عربستان حداقل به دلیل کارشکنی ها و اجحافی که afc به تحریک اعراب در حق تیم های ایرانی انجام داده شایسته ی تقدیر و مانور رسانه ای باشد اما وزیر ورزش ترجیح داد که حتی در حد یک ستایش شفاهی این بازی را مورد توجه قرار ندهد.
بعد از انتشار این مطلب برخی از دوستان معتقد بودند که بی تفاوتی وزیر در این ماجرا واکنشی طبیعی بوده و اصولن تبریک گفتن و مورد توجه قرار دادن بازی های دور مقدماتی باشگاه های آسیا در سطح وزارت هرگز عرف نبوده است
چند هفته از آن ماجرا گذشت و حالا بیست و چهار ساعت پس از پایان بازی استقلال و العین، سکوت سلطان مسعود همچنان ادامه دارد!!
در این بیست و چهار ساعت بسیار منتظر ماندم که سلطان در برابر نتیجه ای که ناجوانمردانه به استقلال تحمیل شده واکنشی نشان دهد و یا حتی دستور نمادینی مانند همه دستورهایی که برای پیگیری سقوط هواپیماها می دهند صادر کند....اما دریغ از حتی یک ابراز تاسف برای کثیف ترین شبی که فوتبال آسیا به خود دیده است
سکوتی که در سطح فدراسیونی که مرجع همه ی مواجهات بین الملی فوتبال ایران است نیز برقرار است و هیچ یک از ارکان فدراسیون زحمت اظهار نظر در این ماجرا را به خود نداده اند....گویی که اتفاق خاصی رخ نداده است.
البته از تاج و تشکیلاتش که نام هایی مانند حسن زاده و علی جوادی در آن می درخشند چندان انتظاری برای حق خواهی و حق طلبی وجود ندارد اما سلطان ورزش ایران حتی با نگاهی ملوکانه نباید استقلال را به خاطر این نبرد نابرابر مورد تفقد قرار می داد؟
اگر فکر می کنید که اظهار نظر وزیر در این ماجرا هم عرف نیست لطفن به این سوالات پاسخ دهید
اگر کشوری منافع ایران را تهدید کند آیا وزیر خارجه باید سکوت کند؟
اگر کشوری به مرزهای ایران تعدی کند سکوت وزیر دفاع چه معنایی دارد؟
اگر دلال ها بازی با قیمت دلار را در پیش بگیرند سکوت رییس بانک مرکزی حماقت نیست؟
آری....هنوز هم معتقدم مسعود سلطانی فر از نتایج استقلال خوشحال نیست....البته شاید او هم مثل ما بهت زده باشد....مثل خود ما که هرگز گمان نمی کردیم شفر، پیرمرد آلمانی بتواند تیم بحران زده ای را به این سرعت دگرگون کند.
