یه چیز عجیب اینکه
مورینیو بعد از گذشت این همه سال هنوز بر سر این اصلش که یه راست پا رو در پست دفاع چپ بازی بده پایبنده، بعد یونایتدی ها ازش انتظار تغییر فلسفه بازی اتوبوسی و بازی زیبا دارن؟
(دوره اولش تو چلسی گالاس رو دفاع چپ میزاشت، قبلش تو پورتو فریرا رو، تو اینتر زانتی رو، توی دوره دومش تو چلسی آزپلیکوئتا رو، و الانم اشلی یانگ رو در منچستر)
این یعنی اینکه مورینیو به هیچ وجه خصلت "عملگرایی" که ازش دم میزنن رو نداره و همیشه بر اساس پیش فرض هایی که داره عمل میکنه؛ توی هر تیم جدیدی هم که بره.
خوزه تا بوده همین بوده.
گاهی وقتا به سرش میزنه یه تغییراتی بده ولی باز برمیگرده سر همون پیش فرض ها.
چند مورد که مورینیو هیچ وقت تمایلی به تغییرشون نداره:
۱- فلسفه فوتبال اتوبوسی
۲- علاقمندی به بازیکنای صرفاً فیزیکی و جنگنده و بیزاری از بازیکنای فانتزی
۳- تغییر سیستم ۴-۲-۳-۱
۴- عدم مسئولیت پذیری در ناکامی ها
و خیلی چیزهای دیگه که به رفتار و شخصیت مورینیو مربوط میشه...
ولی به همین چند مورد بسنده میکنم.
هر سرمربی که خصلت سازگاری و انعطاف پذیری رو نداشته باشه و با فوتبال روز حرکت نکنه تبدیل به یک سرمربی تمام شده میشه.
هر سرمربی باید بیشتر از اینکه ریخت و پاش کنه بر اساس ابزارهایی که داره یه تیم برنده بسازه.
بعد از اومدن کنته بود که چلسی فن ها متوجه شدن سر حمایت بی دریغ از مورینیو تو دوره دوم چه کلاه گشادی سرشون رفته.
هوادارای یونایتد هم روزی که یه سرمربی تهاجمی به تیمشون بیاد میفهمن که مورینیو با این همه ستاره فوق العاده چه مصائبی رو بر سرشون آورده.
طرفدارای یونایتد ببخشایند که در مورد مورینیو پست گذاشتم!
