پرسپولیس در یک بازی خانگی موفق شد با سه گل تیم نسف ازبکستان را بدرقه کند و در مقابل استقلال هم در یک بازی نفس گیر در دقایق پایانی موفق شد بازی را به تساوی بکشاند.
طبق اطلاعاتی که سایت afc پس از این دو بازی منتشر کرد قصد داریم عملکرد نفر به نفر دو تیم را مقایسه کنیم شاید به نتایج قابل توجهی برسیم.
نکته اول برتری قابل توجه پرسپولیس در آمادگی جسمانی نسبت به استقلال است....به نحوی که بازیکنان میانه ی میدان پرسپولیس به نحو خیره کننده در میانه ی میدان دوندگی داشتند و همین دلیل برای تسلط کامل بر جریان بازی برای تیم پرسپولیس کافی است.
تفاوت شگفت انگیز دیگر پرسپولیس در تماس بازیکنان این تیم با توپ در نقاط مختلف زمین است، به طوری که شاید بازیکنان پرسپولیس دو برابر استقلال با توپ تماس داشته اند و به طرز فراگیر تری از همه ی نقاط زمین استفاده کرده اند....که این نکته می تواند به آمادگی جسمانی قابل توجه پرسپولیس و البته هماهنگی بیشتر بازیکنان این تیم با یکدیگر مربوط شود.
اما به لحاظ نفری علی رضا بیرانوند با 3 شوت به دروازه 3 سیو را ثبت کرده که نمایان گر بازی کم درد سری برای او و موفقیت 100 درصدی اش در حفظ دروازه بوده است....اما در طرف مقابل سید حسین حسینی از 6 شوتی که به دروازه اش زده شده موفق به 4 سیو شده که موفقیت 67 درصدی او را به همراه داشته است
در خط دفاع سید جلال حسینی 59 بار لمس توپ، 50 پاس، 80 در صد موفقیت در پاس ،1 تکل و 1 خطا را ثبت کرده
ودر مقابل پژمان منتظری 57 بار لمس توپ، 51 پاس، 94 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و صفر خطا را ثبت کرده
بنابراین سید جلال و منتظری تقریبن هم سطح هم در جریان بازی قرار گرفته اند و هم سطح هم در بازی موثر بوده اند اما دقت پاس پژمان منتظری به طرز شگفت انگیزی بهتر از سید جلال بوده است
شجاع خلیل زاده دیگر دفاع پرسپولیس 68 بار لمس توپ، 47 پاس، 85 در صد موفقیت در پاس ،7 تکل و صفر خطا را ثبت کرده
ودر مقابل مجید حسینی 54 بار لمس توپ، 47 پاس، 83 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و صفر خطا را ثبت کرده
بنابراین شجاع بیشتر از سید مجید در جریان بازی بوده و به اندازه او در بازی موثر بوده و موفقیت در پاس هر دو در یک سطح قرار داشته اما 7 تکل شجاع توانایی و برتری او در بازی فیزیکی را به نمایش می گذارد در حالی که هفت تکل او به خطا منجر نشده است
بنابراین دفاع میانی پرسپولیس127 لمس توپ درمقابل 111 لمس توپ استقلال بیشتر در جریان بازی بوده
و با 106 پاس در مقابل 98 پاس بیشتر در جریان بازی موثر عمل کرده است.
و با86 درصد دقت پاس در مقابل 88 درصد در شرایط پایین تری از استقلال قرار دارد که البته این موضوع به سبک بازی پژمان منتظری بیشتر مرتبط است تا توانایی های فنی مدافعان هر دو تیم
دفاع راست پرسپولیس صادق محرمی67 بار لمس توپ، 37 پاس، 78 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و 3خطا را ثبت کرده
ودر مقابل ووریا غفوری 104 بار لمس توپ، 65 پاس، 89 در صد موفقیت در پاس ،صفر تکل و 1 خطا را ثبت کرده
بنابراین ووریا بیشتر در جریان بازی قرار داشته و هم سطح محرمی در بازی موثر بوده و دقت پاس او بهتر از محرمی و کم خطا تر از او عمل کرده است
اما در دفاع چپ محمد انصاری 54 بار لمس توپ، 41 پاس، 78 در صد موفقیت در پاس ،صفر تکل و صفر خطا را ثبت کرده
ودر مقابل امید نورافکن 80 بار لمس توپ، 59 پاس، 80 در صد موفقیت در پاس ،1 تکل و 1 خطا را ثبت کرده
بنابراین نور افکن بیشتر در جریان بازی بوده و بیشتر از انصاری در جریان بازی موثر بوده اما در دقت پاس تقریبن در یک سطح قرار دارند ضمن اینکه انصاری بازی کم خطا تری را به نمایش گذاشته است
اما محسن ربیع خواه به عنوان هافبک دفاعی75 بار لمس توپ، 68 پاس، 92 در صد موفقیت در پاس ،3 تکل و صفر خطا و یک پاس کلیدی را ثبت کرده
ودر مقابل روزبه چشمی 48 بار لمس توپ، 38 پاس، 86 در صد موفقیت در پاس ،3تکل و 3خطا و یک پاس کلیدی را ثبت کرده است
بنابر این محسن ربیع خواه به طرز چشمگیری نسبت به چشمی بیشتر در جریان بازی بوده و بسیار بهتر از او در جریان بازی موثر بوده و بهتر از او دقت در پاس را نمایش گذاشته،أنها به اندازه هم بازی فیزیکی داشته اند اما روزبه پر خطا تر بوده است....ضمن اینکه هر دو یک پاس کلیدی را در کارنامه داشته اند
با این وصف عملکرد در خدمت تیم و موثر محسن ربیع خواه نسبت به روزبه چشمی می تواند دلیل بسته ماندن دروازه پرسپولیس و دو گل خورده ی استقلال را نمایان کند.
حسین ماهینی در پست غیر تخصصی هافبک دفاعی70 بار لمس توپ، 47 پاس، 87 در صد موفقیت در پاس ،1 تکل و 2 خطا و2 پاس کلیدی را ثبت کرده که در مقایسه با بازیکن خودی محسن ربیع خواه عملکرد ضعیف تری داشته و به نظر می رسد در بازی های حساس بازی کردن حسین ماهینی به پاشنه آشیل پرسپولیس بدل شود
در مقابل امید ابراهیمی به عنوان هافبک دفاعی113 بار لمس توپ، 96 پاس، 86 در صد موفقیت در پاس ،3 تکل و 1 خطا و 5 پاس کلیدی را ثبت کرده است
بنابراین چنانکه انتظار می رود امید ابراهیمی بسیار بهتر از ماهینی در جریان بازی بوده و بسیار بهتر از او در بازی موثر بوده و در سطح یک دیگر دقت در پاس داشته اند اما در بازی فیزیکیِ کم خطا باز هم امید ابراهیمی شرایط بهتری دارد و در پاس های کلیدی هم بهتر از ماهینی عملکرده است
اما فرشاد احمد زاده به عنوان وینگر70 بار لمس توپ، 52 پاس، 79 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و 3خطا و یک پاس کلیدی سه شوت و یک شوت به دروازه را ثبت کرده
ودر مقابل داریوش شجاعیان به عنوان وینگر70 بار لمس توپ، 54 پاس، 92 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و 2خطا و 2 پاس کلیدی سه شوت و صفر شوت به دروازه را ثبت کرده است
بنابراین هر دو وینگر در یک سطح در جریان بازی قرار داشتند و موثر بودند اما دقت پاس فوق العاده 92 در صد شجاعییان برتری قابل توجهی نسبت به احمد زاده داشته و در مقابل میل تهاجمی احمد زاده بیشتر از شجاعیان بوده است
اما در مورد دو وینگر دیگر با توجه به حضور یک نیمه ای جابر انصاری امکان مقایسه با وحید امیری وجود ندارد اما تعویض بین دو نیمه ی این بازیکن نشان از عملکرد ضعیف او دارد.
ضمن اینکه جپارف به دلیل اینکه پرسپولیس بدون پلی میکر بازی کرد قابل مقایسه با منشا که در پستی متفاوت بازی کرد نیست
اما جپارف 83 بار لمس توپ، 66 پاس، 87 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و 1خطا و 6 پاس کلیدی 1 شوت و یک شوت به دروازه را ثبت کرده که عملکرد متوسطی محسوب می شود
و منشا به عنوان فوروارد41 بار لمس توپ، 25 پاس، 60 در صد موفقیت در پاس ،صفر تکل و1خطا و یک پاس کلیدی سه شوت و سه شوت به دروازه و 1 گل را ثبت کرده است که عملکرد او هم به رغم گل زده چندان چشمگیر نمی باشد
علی علی پور به عنوان فوروارد هدف 40 بار لمس توپ، 27 پاس، 59 در صد موفقیت در پاس ،1 تکل و 1خطا و یک پاس کلیدی 5 شوت و 3 شوت به دروازه و 2 گل را ثبت کرده
و در مقابل علی قربانی به عنوان فوروارد هدف 37 بار لمس توپ، 24 پاس، 66 در صد موفقیت در پاس ،2 تکل و 1خطا و یک پاس کلیدی 3 شوت و 3 شوت به دروازه و 1گل را ثبت کرده است
بنابراین هردو به یک اندازه در جریان بازی بوده اند و علی قربانی موثر تر از علی علی پور بازی کرده هرچند که اثر گزاری آنها کمتر از حد انتظار بوده است اما قربانی دقت پاس بهتری نسبت به علی پور دارد هرچند که دقت پاس هردو کمتر از حد انتظار است اما میل تهاجمی و شم گل زنی علی پور به طرز چشمگیری بهتر از علی قربانی است.
در این مقایسه تاثیر بازی در زمین خودی و تفاوت تیم هایی که رو در رو قرار گرفته اند لحاظ نشده است و صرفن عملکرد دو تیم در یک بازی بین المللی مقایسه شده است که قطعن ملاکی برای برتر بودن یکی از دو تیم نیست و تنها هدف توجه به معیارهای فنی دو تیم در مقایسه با یکدیگر است
