طرفداری – از چارچوب هفته بیستم لیگ برتر فوتبال ایران، تیم فوتبال پرسپولیس تهران در ورزشگاه آزادی و مقابل دیدگان 25 هزار تماشاگر خودی، موفق به شکست تیم سختکوش گسترش فولاد نشد تا برای دومین هفته متوالی از کسب سه امتیاز خانگی ناکام بماند.
پرسپولیس که با هدایت برانکو ایوانکوویچ به بلوغ تاکتیکی فوق العاده ای دست یافته است، با مشکلات و حواشی عدیده، فصل بسیار خوبی را پشت سر می‌گذارند و احتمالا بتواند برای نخستین بار از مقام قهرمانی خود در رقابت های لیگ برتر خلیج فارس، دفاع کند. سرخپوشان که با مسائل مختلفی از جمله محرومیت و ترانسفر طارمی، مشکل سربازی احمد نوراللهی، غیبت های پرشمار بشار رسن و پرونده های شکایت متعدد فصل پرالتهابی را پشت سر گذاشته اند، از منظر نتیجه گیری کاملا موفق عمل کرده و سودای یک قهرمانی مقتدرانه دیگر در سر دارند.
تیم شگفت انگیز برانکو ایوانکوویچ با وجود ثبت رکورد خارق العاده 26 امتیاز از 30 امتیاز ممکن خارج از خانه، در برخی دیدار های خانگی لیگ هفدهم و در مقابل تیم های تدافعی به مشکل برخورده است. مشکلی که برای این تیم در دیدار مقابل شاگردان فیروز کریمی پیش آمد، پیش تر نیز مقابل تیم های نفت تهران و پدیده در لیگ برتر و نفت آبادان در جام حذفی رقم خورده بود.
استفاده از دو مهاجم در کنار یکدیگر، فلسفه اولیه و تغییر ناپذیر برانکو در این سال ها بوده است. فلسفه ای که بارها جواب خود را پس داده و ثمربخش بوده است. با این حال حضور توام گادوین منشا و علی علیپور به عنوان دو مهاجم تمام کننده در کنار یکدیگر، از تحرک خط حمله پرسپولیس کاسته و خط آتش این تیم مقابل دفاع های چند لایه را سرد تر کرده است.
تاکتیک و پلن اولیه پرسپولیس برای ضربه زدن به رقیبان، بازی در عرض و فرستادن پاس های عمقی و استفاده از فضای پشت سر مدافعان حریف بوده است. تاکتیکی که در زمان حضور علی پور و مهدی طارمی در کنار یکدیگر، امان تیم های مقابل را درآورده بود ولی حالا کمتر از گذشته کارساز است.
مشکل اصلی تیم برانکو مقابل لایه های چندگانه دفاعی تیم های تدافعی روبرو را می‌توان در همین موضوع جست و جو کرد. کلید واژه ای که فیروز کریمی نیز در نشست خبری پس از دیدار روز گذشته به آن اشاره داشت و گفت: پرسپولیس همانطوری بازی کرد که دلخواه ما بود!
پلن های دوم و سوم پرسپولیس برای باز کردن لایه های دفاعی پرفشار رقیبان که تاکنون کارساز نبوده، دور زمین دفاع رقیب با استفاده از حرکت در جناحین و ارسال بر روی دروازه و نیز تقابل نداشتن با دفاع و نواختن ضربات خارج از محوطه بوده است. هر دو پلنی که در دیدار مقابل گسترش مورد آزمون قرار گرفت و نتوانست گره گشا باشد.
جناحین پرسپولیس با حضور حسین ماهینی، محمد انصاری و گاها صادق محرمی، نشاط سابق خود را نداشته است. ماهینی با روز های اوج خود فرسنگ ها فاصله دارد و کمتر به پیش می‌تازد و در اندک نفوذ های خود نیز نمی‌تواند سانتر های مناسبی برای استفاده مهاجمان داشته باشد. برخلاف ماهینی، صادق محرمی به عنوان یک مدافع کناری اکتیو، به خوبی در جناح راست به فرشاد احمدزاده اضافه می‌شود ولی تاکنون نتوانسته سانتر دقیقی بر روی دروازه داشته باشد!
در جناح چپ، وضعیت پرسپولیس با حضور محمد انصاری و وحید امیری، به مراتب بهتر از جناح راست است. انصاری سانتر های مناسب تری انجام می‌دهد ولی مشکل اصلی در کند شدن این بازیکن پس از دوری یک ساله از پست تخصصی اش است! مشکلی که باعث شده امیری در بیشتر صحنه ها ناامید از اضافه شدن انصاری و حرکت اورلب، به عرض زده و موقعیت از دست برود.
مشکل دوم پرسپولیس در گشودن مدافعان متعدد رقیب، هافبک های ناتوان در امر شوت زنی است. محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده، محسن ربیع خواه و کمال کامیابی نیا به وضوح در نواختن ضربات دقیق به سمت دروازه از بیرون محوطه ضعف دارند و تنها می‌توان سیامک نعمتی و احمد نوراللهی را در این زمینه، از سایرین جدا کرد. دو هافبکی که تاکنون فرصت چندانی برای رونمایی نداشتند ولی زین پس می‌توانند امیدوار باشند که در مواقع گره خوردن کار، برگ برنده برانکو محسوب می‌شوند.
