طرفداری- پی اس وی آیندهوون هلند در سال 1988 توانست قهرمان لیگ هلند، جام حذفی هلند و جام قهرمانان اروپا شود. این دستاورد تاریخی آیندهوون، در سال های برابری فوتبال اروپا یعنی سال هایی که تیم هایی نه چندان مشهور چون استوا بخارست، پورتو و ستاره سرخ بلگراد قهرمان اروپا شدند، رقم خورد.
فصل 88-1987 سومین فصل از پنج فصلی بود که باشگاه های انگلیسی، به دلیل فاجعه هیسل در سال 1985 از شرکت در مسابقات اروپایی محروم شدند. این موضوع بیش از همه برای اورتون که در آن سال ها به موفقیت های مهمی رسید، ناخوشایند بود و آن ها در فصل 86-1985 که استوابخارست قهرمان اروپا شد، می توانستند در این مسابقات حضور یابند اما محرومیت باشگاه های انگلیسی مانع چنین امری شد. پس از استوابخارست، پورتو در فصل بعد توانست قهرمان لیگ قهرمانان شود و غیبت باشگاه های انگلیسی نقش چشمگیری در برابری سطح باشگاه های اروپایی داشت.
باشگاه های انگلیسی طی سال های 1977 تا 1984 توانستند مکررا در اروپا به موفقیت برسند و قهرمان شوند. در سال 1985 نیز لیورپول و شاگردان جو فگن در دیدار تراژیک هیسل برابر یوونتوس شکست خوردند و نایب قهرمان شدند. در سال 1988 غول های کنونی فوتبال اروپا همانند اکنون قدرتمند نبودند. بارسلونا هنوز چهار سال با کسب اولین قهرمانی اش در اروپا فاصله داشت و سال های طلایی یوونتوس با میشل پلاتینی رو به اتمام بود. از سوی دیگر، میلان نیز با آریگو ساکی کم کم در حال اوج گیری بود اما آن ها قدرتمندترین تیم به حساب نمی آمدند. رئال مادرید نیز در اسپانیا با کسب قهرمانی های متوالی، سلطه داشت اما آن ها از سال 1966 به بعد دیگر نتوانسته بودند قهرمان اروپا شوند.
باشگاه های اسپانیایی از سال 1966 تا آن زمان قهرمان نشده بودند و تیم های ایتالیایی نیز از سال 1969 تا 1988 به غیر از یک بار نتوانستند قهرمان اروپا شوند و تنها قهرمانی ایتالیایی ها در آن سال ها توسط یوونتوس در دیدار تلخ هیسل به دست آمد. از باشگاه های آلمانی، هامبورگ با ارنست هاپل توانست قهرمان اروپا شود و بایرن مونیخ در سال های 82 و 87 به فینال لیگ قهرمانان رسید که در هر دو دیدار شکست خورد. باواریایی ها پس از سال های طلایی بکن باوئر و گرد مولر دیگر نتوانسته بودند در اروپا توفیقی کسب کنند.
در انگلیس، دو غول انگلیسی این روزهای اروپا یعنی چلسی و منچسترسیتی دورانی سیاه را سپری می کردند و حتی قادر به رقابت در بالاترین سطح فوتبال داخلی نیز نبودند، چه رسد به این که در رقابت های اروپایی حاضر شوند. منچسترسیتی در فصل 88-1987 در لیگ دسته دوم، رده ای بهتر از نهمی کسب نکرد و چلسی، مدافع عنوان قهرمانی کنونی لیگ برتر در آن فصل به دسته دوم سقوط کرد. با این اوصاف، چشم انداز آن زمان مسابقات اروپایی به طور کلی با طرح امروزی متفاوت بود. اگرچه در صورتی که تیم های لیورپول و اورتون در مسابقات اروپایی آن زمان می توانستند شرکت کنند، ممکن بود شرایط طور دیگری رقم بخورد، طوری که ما هرگز از آن اطلاع نداریم.
در آن زمان، قهرمان اروپا یکی از بهترین و فنی ترین تیم های اروپا بود که در عین حال، آن ها همواره در طول تاریخ دست کم گرفته شده اند و کسی به کار بزرگ آن ها اشاره ای نمی کند. پی اس وی آیندهوون تحت هدایت گاس هیدینک در فصل 88-1987 توانست فاتح جام قهرمانان اروپا شود. علاوه بر قهرمانی اروپا، شاگردان هیدینک توانستند تا جام های داخلی را درو کرده و فاتح اردیویژه و جام حذفی هلند شوند.
گاس هیدینک در مارس 1987 هدایت آیندهوون را بر عهده گرفت و البته پیش از آن، دستیار سرمربی این تیم بود. هیدینک با کار در این باشگاه پرافتخار هلندی به یکی از بهترین مربیان قاره سبز تبدیل شد. هیدینک یک سرمربی شجاع بود و با وجود فروش رکورد شکن رود گولیت به میلان و ایجاد بی نظمی در ترکیب اصلی باشگاه، توانست اوضاع را کنترل کند. سه گانه تاریخی آیندهوون در سایه استحکام دفاعی، روحیه تیمی و انعطاف پذیری فنی به دست آمد. هانس فن بروکلن، دروازه بان این تیم بود و خط دفاعی این تیم متشکل از کاپیتان اریک گرتس در سمت راست، رونالد کومان و ایوان نیلسن در مرکز دفاعی و یان هینتزه در سمت چپ بود.
سورن لربی و ادوارد لینکنز در مرکز خط هافبک حضور داشتند و بری فن آرله به همراه جرالد فن انبورگ، پیستون های چپ و راست تیم بودند. دو مهاجم بلند قامت این تیم نیز ویم کیفت و هانس گیلهاوس بودند. اگرچه به غیر از این بازیکنان، بازیکنی از نسل طلایی توتال فوتبال هلندی در آیندهوون حضور داشت و ویلی فن در کرهوف پس از پانزده سال حضور در آیندهوون، در پایان فصل 88-1987 بازنشسته می شد.
آیندهوون با اختلافی شش امتیازی نسبت به رقیب دیرینه خود، آژاکس توانست قهرمان لیگ هلند شود و آن ها در طول لیگ تنها در دو دیدار شکست خوردند. همچنین آیندهوون توانست مجموعا 99 گل را در لیگ به ثمر برساند. در جام حذفی، آیندهوون توانست تا در فینال برابر رودا در وقت های اضافه با نتیجه 3-2 پیروز شود و مردان گاس هیدینک توانستند تا فاتح دومین جام داخلی شوند.
راه رسیدن به فینال اشتوتگارت برای آیندهوون چندان پر دردسر و دشوار نبود و تنها گالاتاسارای بود که در دور برگشت مرحله اول مسابقات برای مردان هیدینک دردسرساز شد، اگرچه پیروزی 3-0 در بازی رفت، خیال آیندهوون از صعود به مرحله بعدی را تقریبا راحت کرده بود. در دور دوم مسابقات، آیندهوون در مجموع با نتیجه 4-1 راپیدوین اتریش را کنار زد. در یک چهارم نهایی، بوردو، قهرمان وقت فرانسه حریف آیندهوون بود که بوردو با نتیجه 1-1 در فرانسه و با توجه به قانون گل زده در خانه حریف حذف شد.
در نیمه نهایی، آیندهوون به مصاف رئال مادرید رفت که بازهم تیم هلندی به لطف تساوی 1-1 در برنابئو و بازی دفاعی و تساوی بدون گل در خانه با توجه قانون گل زده در خانه حریف موفق شد تا به فینال مسابقات جام قهرمانان اروپا برسد. این اولین باری بود که آیندهوون توانست به فینال دیداری اروپایی راه یابد. آیندهوون در فینال باید به مصاف بنفیکا، تیم پرافتخار پرتغالی می رفت که از اوزه بیوی بزرگ روی نیمکتش به عنوان کمک مربی بهره می برد.
دیدار فینال، با نتیجه تساوی در وقت های قانونی و اضافه به پایان رسید و ضربات پنالتی بود که تکلیف قهرمان اروپا را مشخص می کرد. در نهایت آیندهوون توانست با برتری 6-5 در ضربات پنالتی، فاتح اروپا شود و سه گانه خود را تکمیل کند. با وجود این قهرمانی، هنوز پنج بازیکن تیم ملی هلند نتوانسته بودند تا افتخاری را در مسابقات اروپایی کسب کنند. یک ماه بعد در المپاشتادیون مونیخ، تیم ملی هلند توانست تا با شکست 2-0 شوروی سابق، قهرمان جام ملت های اروپا شود و بر زخم 14 ساله اش التیام بخشد.
هلند از فرانک رایکارد، رود گولیت و مارکو فن باستن، مثلث میلانی خطرناک خود بهره می برد اما با این حال، بازیکنان هلندی آیندهوون از جمله هانس فن بروکلن، رونالد کومان، بری فن آرله، جرالد فن انبورگ و ویم کیفت بدنه اصلی ترکیب لاله های نارنجی را تشکیل می دادند. در واقع، این چهارمین قهرمانی فصل بازیکنان ملی پوش آیندهوون بود. گاس هیدینک، سرمربی آیندهوون در آن فصل پس از سه گانه تاریخی به عنوان یکی از مربیان مطرح فوتبال جهان و مربی ای که می تواند بازیکنان را به بالاترین حد قابلیت هایشان برساند، مطرح شد. با گذشت سال ها، او همچنان این موضوع را اثبات کرد و بیست سال بعد، گاس هیدینک با روسیه توانست تا هلندِ مارکو فان باستن که مدعی قهرمانی در یورو 2008 بود را از دور مسابقات حذف کند.
در سال 1988، فوتبال اروپا شاهد قهرمانی شگفتی سازان بود و علاوه بر آیندهوون که فاتح جام قهرمانان اروپا شد، بایرلورکوزن توانست فاتح جام یوفا شده و میشلن بلژیک با شکست آژاکس به عنوان قهرمانی جام در جام یوفا دست یافت. همانند آیندهوون که در راه قهرمانی اروپا، توانست رئال مادریدِ بوتراگوئنو و هوگو سانچز را کنار بزند، تیم های دیگری نیز می توانستند بدون خرج های کلان و نجومی، در بالاترین سطح فوتبال اروپا رقابت کنند. بدون ظهور قانون بوسمن و باشگاه های "آماده خور"، تیم ها می توانستند استعدادهای جوانی را پرورش دهند و آن بازیکنان جوان می توانستند بعدا به نماد باشگاه هایشان تبدیل شوند. اگرچه نقل و انتقالات بزرگ همانند انتقال رود گولیت یا رونالد کومان از همین آیندهوون به تیم های دیگر نیز انجام شدند اما پرورش استعدادهای جوان در آن زمان اهمیت بسیار ویژه ای داشت و در سرنوشت تیم ها تعیین کننده بود.
پی اس وی آیندهوون در سال 1988 فاتح سه گانه شد و آن ها پس از سلتیک در سال 1967 و آژاکس در سال 1972، سومین تیمی بودند که توانستند فاتح تمام جام های فصل شوند و این موضوع نشان می دهد که پرورش جوانان و رواج نداشتن نقل و انتقالات سنگین، چه تاثیری بر روی موفقیت تیم های کوچک تر می گذارد. سه گانه منچستریونایتد در سال 99، ترکیبی از فاکتور پرورش جوانان با استقامت، مهارت، شانس و البته عشق بود. بدون شک، نسل کلاس 92 منچستریونایتد سهم به سزایی در قهرمانی در سه جام فصل داشت. سه گانه منچستریونایتد، چهارمین سه گانه تاریخ فوتبال اروپا از زمان تشکیل مسابقات جام قهرمانان اروپا در 43 سال پیش بود.
اما امروزه، چهار عنوان سه گانه از 2009 تاکنون توسط تیم های بارسلونا، اینتر و بایرن مونیخ به ثبت رسیده است، تیم هایی که نام و شهرت آن ها برای ما بسیار آشناست. سه گانه آیندهوون، یک قهرمانی قدیمی به نظر می رسد اما با توجه به آن زمان، آیندهوون با داشتن حمایت شرکت فیلیپس، یک باشگاه بسیار موفق بود. اگرچه باید گفت که متاسفانه اکنون افتخارات آیندهوون در گذشته در مقایسه با ثروت تیم های امروزی، تقریبا هیچ به شمار می رود.
