امشب یکی از دوستان مطلبی راجب همبستگی ملت ایران گذاشته بود یاد این آهنگ زیبای استاد مسعودی افتادم دلم نیومد منتشر نکنم. مردم ایران مردم زجر کشیده ای هستند. قهرمانان زیادی زندگیشونو فدا کردن تا این خاک اسمش ایران بمونه. یکی از این قهرمانان یونس استاد سرایی ملقب به میرزا کوچک خان جنگلی بود که به شکل غریبانه ای از دنیا رفت. روحش شاد و یادش گرامی.
متن آهنگ و ترجمه :
چقدر جنگلا خوسی، ملت واسی خستا نبوسی، می جان جانانا
ترا گوما میرزا کوچیک خانا
خدا دانه که من نتانم خفتن از ترس دشمن، می دیل آویزانا
ترا گوما میرزا کوچیک خانا
چرا زودتر نایی، تندتر نایی تنها بنایی، گیلان ویرانا
ترا گوما میرزا کوچیک خانا
بیا ای روح روان، تی ریش قربان به هم نوانان، تی کاس چومانا
ترا گوما میرزا کوچیک خانا
اما رشت جغلان، ایسیم تی قربان کنیم امی جانا، تی پا جیر قربانا
ترجمه فارسی
چقدر در جنگل برای مردم می خوابی، خسته نشدی
جان جانانم، با توام ای میرزا کوچک خان
خدا می داند که من نمی توانم از ترس دشمن بخوابم
دلم آویزان است، با توام ای میرزا کوچک خان
چرا زودتر نمی آیی، تندتر نمی آیی، تنها گذاشتی
گیلان ویران را، با توام ای میرزا کوچک خان
بیا ای روح روان، قربان ریشت
به قربان چشمان آبی تو شوم چشمانت را روی هم نگذار ای میرزا کوچک خان
ما بچه های رشت، قربانت می رویم جانمان را زیر پایت قربانی می کنیم
