اما حالا آن چهره های مشهور 15 سال قبل کجا هستند؟
پیتر اشمایکل
مرد دانمارکی بعد از اینکه در آخرین بازی خود برای باشگاه، بازوبند کاپیتانی را در ورزشگاه کمپ نو به بازو بست، با لذت کامل به کارنامه حرفه ای خود در یونایتد پایان داد. به اسپورتینگ لیسبون منتقل شد و قبل از اینکه دوباره به انگلستان، استون ویلا و منچستر سیتی برگردد، به کسب عناوین قهرمانی ادامه داد. او در سال 2003 بازنشسته شد و در سال های اخیر به عنوان سفیر باشگاه، دوباره به منچستر یونایتد برگشته است.
گری نویل
همچنان عنصری کلیدی برای باشگاه و کشور خود محسوب می شد تا اینکه در سال 2011 مصدومیت های متوالی او را مجبور به بازنشستگی کرد. او وارد عرصه تحلیل شد و حالا در کنار آن شغل، در تیم ملی انگلستان هم دستیار روی هاجسون است.
یاپ استام
در سال 2001 با تصمیم فرگوسن مبنی بر اینکه این مدافع میانی سرعت خود را از دست داده است، دوران حضور او در یونایتد به پایان رسید - تصمیمی که بعد ها فرگوسن اعتراف کرد که یکی از بزرگترین اشتباهاتش بوده است. استام قبل از اینکه در سال 2007 در تیم آژاکس بازنشسته شود، به درخشش خود در لاتزیو و آث میلان ادامه داد. او سپس در کادر مربیگری اف سی زوله و آژاکس مشغول به کار شد و اکنون قرار است بعد از سپری کردن دوره کامل آموزشی، در پایان ماه می سال جاری وارد عرصه سرمربی گری شود.
رانی جانسن
هرچند دوران حضور او در یونایتد تحت تأثیر مصدومیت مزمن زانویش قرار گرفته بود، اما او در آن فصل و در کنار استام یک زوج توانمند را در خط دفاعی شیاطین سرخ تشکیل داده بودند. بعد از مدت ها دوری از میادین در سال 2002 مجبور به جدایی از باشگاه شد و در نهایت در سال 2008 در تیم والرنگا کفش های خود را آویخت. او در حال حاضر به عنوان کارشناس در تلویزیون مشغول به کار است.
دنیس ایروین
پیروزی در کمپ نو، اوج شکوه زندگی حرفه ای بازیکن بی ادعای ایرلندی بود. او در سال 2002 به 12 سال حضورش در اولدترافورد پایان داد. بعد از خداحاظی در ولورهمپتون، در حال حاضر می توان او را در MUTV پیدا کرد و همچنین به عنوان سفیر باشگاه نیز فعالیت می کند.
رایان گیگز
محرومیت روی کین و پل اسکولز باعث شد تا این وینگر چپ به جناحین منتقل شود. او رکورد دار بازی در منچستر یونایتد است و هنوز هم به عنوان عضوی از تیم اصلی بازی می کند. سن و سال برای مرد ولزی معنایی ندارد و او اکنون نقش محوری تری در تیم ایفا می کند، چرا که علیرغم از دست دادن سرعت خود، همچنان قدرت تأثیر گذاری خود را حفظ کرده است. او در پیروزی مقابل المپیاکوس که منجر به صعود شیاطین سرخ به مرحله یک چهارم نهایی شد، نقشی کلیدی داشت.
دیوید بکهام
دوران حضور او در یونایتد در سال 2003 به پایان رسید و او رفت تا در رئال مادرید بدرخشد. او سپس به لس آنجلس گلکسی پیوست و مدتی هم به صورت قرضی در میلان توپ زد. او قبل از اینکه سال گذشته در تیم پاریسن ژرمن بازنشسته شود، تبدیل به تنها بازیکن تاریخ انگلیس با بیشترین بازی خارج از کشور شد. او بعد از بازنشستگی با کمک عده ای ثروتمند، قصد خرید باشگاه میامی در لیگ MLS را دارد.
نیکی بات
بعد از اینکه روی کین و پل اسکولز به دلیل محرومیت فینال سال 99 را از دست دادند، این بازیکن در یکی از فرصت های نادر خود برای بازی در خط میانی، یکی از بهترین نمایش های خود را ارائه کرد. بات منچستر را به مقصد نیوکاسل ترک کرد و قبل از اینکه مدت کوتاهی را در چین سپری کند، 6 سال در این باشگاه توپ زد. در ماه مارس با انتشار خبر خرید باشگاه سالفورد با همکاری اسطوره های منچستر، یعنی گیگز، اسکولز و برادران نویل، به تیتر روزنامه ها آمد.
جاسپر بلامکویست
او در سال 2005 به دلیل مصدومیت های پیاپی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در زمان سرمربیگری هماربی در تیم ملی سوئد، دستیار او بود تا اینکه با رضایت طرفین جدا شدند. بلامکویست در سال 2012 از دنیای فوتبال کناره گیری کرد و اکنون در کشور خود به کسب و کار و ساخت مستند در تلویزیون مشغول است.
دوایت یورک
او در مسیر فتح سه گانه به همراه یونایتد نقش برجسته ای داشت. قبل از اینکه در سال 2002 به بلکبرن بپیوندد روابط او با فرگوسن از هم پاشید. یورک در جام جهانی 2006 به عنوان هافبک دفاعی در تیم ترینیداد و توباگو خوش درخشید و در جریان تساوی 0 - 0 مقابل سوئد هم بهترین بازیکن میدان انتخاب شد. او در حال حاضر یک کارشناس برجسته تلویزیونی است.
اندی کول
بازیکن سابق نیوکاسل در مسیر رسیدن به فینال سال 99 نقشی کلیدی ایفا کرد. در سال 2001 با ورود رود ون نیستلروی از جمع یونایتدی ها جدا شد و در پایان سال 2008 هنگام آویختن کفش های خود، 187 گل در لیگ برتر انگلستان را به نام خود ثبت کرد. او مدتی به صورت تفننی به تحلیل در شبکه های ورزشی پرداخت و سپس مدتی هم به مربیگری روی آورد اما در حاضر تنها به عنوان سفیر شیاطین سرخ فعالیت می کند.
ریموند ون در گو
قبل از اینکه در سال 2002 از جمع یونایتدی ها جدا شود، همچنان به عنوان دروازه بان دوم تیم مشغول به کار بود. او بخشی از کادر فنی روی کین در ساندرلند بود و از سال 2009 مربی دروازه بان های تیم ویتس هلند است.
دیوید می
هیچ نقشی در فینال سال 99 نداشت اما در سال 2006 و بعد از بازنشستگی سرانجام به عنوان کارشناس در MUTV مشغول به کار شد و به صورت منظم در وبسایت رسمی باشگاه فعالیت می کند.
قیل نویل
برادر کوچکتر گری، در سال 2005 و با سری بالا و با هدف پیدا کردن فرصت بازی بیشتر از منچستر یونایتد جدا شد و در گودیسون پارک زیر نظر دیوید مویس به فعالیت خود ادامه داد. تا همین اواخر کاپیتان تیم اورتون بود اما تابستان گذشته و بعد از بازنشتگی سر الکس فرگوسن، به دنبال مویس به اولدترافورد بازگشت.
وز براون
او در فینال سال 99 روی نیمکت نشست اما در فینال سال 2008 زمینه ساز گلزنی کریستیانو رونالدو شد. در زمان حضورش در منچستر یونایتد با مصدومیت های زیادی دست و پنجه نرم کرد و هرگز به بازیکنی که انتظار می رفت تبدیل نشد و سرانجام در سال 2011 به ساندرلند فروخته شد و هنوز هم در 34 سالگی در آن تیم توپ می زند.
جاناتان گرینینگ
این نوجوان در آن زمان بدون انجام حتی یک بازی در رقابت های چمپیونزلیگ، مدال قهرمانی را بر گردن خود دید. او در سال 2001 برای به دست آوردن فرصت بازی به میدلزبرو و سپس وست برومویچ پیوست. بعد از دوره ای در فولهام، این تیم را به سمت مقصد کنونی خود، یعنی ناتینگهام فارست ترک کرد.
تدی شرینگهام
بعد از به ثمر رساندن گل تساوی در فینال، جایگاه ملی پوش انگلیسی در یونایتد قوی تر و قوی تر شد. در فصل 01-2000 او از طرف اتحادیه بازیکنان لیگ برتر و جامعه نویسندگان فوتبال به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب شد. او در سال 2008 و در سن 42 سالگی کفش های خود را آویخت و از آن زمان به یک پوکر باز بین المللی تبدیل شده و وقت خود را اینگونه سپری می کند.
اوله گونار سولشایر
قهرمان فینال 1999، چند فصل پس از شاهکار خود دچار مصدومیت شد. بعد از اینکه در سال 2007 تسلیم مصدومیت های مداوم زانوی خود شد، هدایت تیم رزرو منچستر یونایتد را به عهده گرفت و سپس برای کسب موفقیت به باشگاه نروژی مولد رفت. نتایج او در تیم نروژی توجه مسئولان تیم کاردیف را به خود جلب کرد. او در حال حاضر به عنوان سرمربی باشگاه ولزی برای بقا در لیگ برتر تلاش می کند.
