2012و2013 رو که کامل میدونید .
2003، ميلان 0(3)-(2)0 يوونتوس؛ ورزشگاه الدترافورد منچستر
باز هم دو تيم هموطن به فينال رسيدند و اين بار ديدار نهايي تمام ايتاليايي بود. يوونتوسي ها با اقتدار قهرمان سري A شده بودند اما ميلاني ها رتبه اي بهتر از چهارمي پيدا نکردند.
ميلان در نيمه اول توسط شوچنکو به گل رسيد اما داور بازي، مارکوس مرک، به اشتباه اين گل را نپذيرفت. بازي در نهايت بدون گل به پايان رسيد تا کار به ضربات پنالتي کشيده شود. دو تيم 5 پنالتي از دست دادند تا در نهايت روسونري بار ديگر قهرمان چمپيونزليگ شود. هرچند بازي در تئاتر روياها برگزار شد، اما مي توان اين ديدار را کسل کننده تري فينال دو دهه اخير دانست.
2004؛ پورتو 3-0 موناکو؛ ورزشگاه Auf شالکه آره نا
غيرمنتظره ترين فينال ممکن. هيچ يک از دو فيناليست از چهار ليگ معتبر اروپايي، اسپانيا، انگليس، ايتاليا و آلمان نبودند. پورتو با مورينيو با عبور از منچستريونايتد پاي به فينال گذاشت و موناکو در راه رسيدن به ديدار نهايي، رئال مادريد را قرباني کرد. پورتو قهرمان چمپيونزليگ شد تا مورينيو با اعتماد به نفس کامل پاي به استمفوردبريج بگذارد. اين آغاز افسانه آقاي خاص در سطح اول فوتبال اروپا بود.
2005؛ ليورپول 3-3 ميلان؛ ورزشگاه المپيک آتاتورک استانبول
دراماتيک ترين فينال تاريخ ليگ قهرمانان؛ ميلاني ها در نيمه اول با سه گل پيش افتادند تا هواداران اين تيم جشن قهرماني را آغاز کنند اما در 10 دقيقه همه چيز عوض شد. استفن جرارد با يک ضربه سر ديدني گل اول قرمزها را به ثمر رساند. دو دقيقه بعد اسميچر گل دوم را وارد دروازه ديدار کرد تا ليورپولي ها به بازي برگردند و در نهايت ژابي آلونسو کار را به تساوي کشاند. در ادامه ميلاني ها چند موقعيت خوب را از دست دادند تا سرنوشت بازي در ضربات پنالتي مشخص شود. برخلاف دو سال قبل، ميلاني ها چندان در زدن ضربات شان دقت نداشتند تا ليورپول بعد از سال ها، بار ديگر قهرماني در اروپا را جشن بگيرد.
2006؛ بارسا 2-1 آرسنال؛ ورزشگاه
اين ديدار رويارويي زوج رونالدينيو- اتوئو با تيري آنري، ستاره فرانسوي آرسنال بود. بهترين بازيکنان دنيا که در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند. توپچي ها براي اولين بار به فينال چمپيونزليگ رسيده بودند و البته اين اولين بار بود که يک تيم از شهر لندن در ديدارنهايي اين رقابت ها حضور پيدا مي کردند.
بسيار بارسا را شانس اصلي قهرماني مي دانستند اما شاگردان ونگر بازي را بهتر آغاز کردند و در دقيقه 37 توسط سول کمپبل به گل رسيدند. هرچند ينس لمن در نيمه اول اخراج شد اما توپچي ها تا دقيقه 76 دروازه شان را بسته نگه داشتند اما سرانجام اتوئو کار را به تساوي کشيد. 5 دقيقه بعد ژوليانو بلتي از زاويه اي بسته دروازه آلمونيا را باز کرد تا بارسا بعد از 16 سال بار ديگر قهرماني در اروپا را جشن بگيرد.
2007، ميلان 2-1 ليورپول، ورزشگاه المپيک آتن
بعد از دو سال، ميلان و ليورپول بار ديگر در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند و اين بهترين فرصت براي روسونري بود تا انتقام شکست تلخ در استانبول را بگيرد. همه شرايط هم براي قهرماني شاگردان آنچلوتي فراهم بود. قهرماني آنها در سال 1994 در همين ورزشگاه رقم خورده بود و در پيروزي آنها در سال 2003 برابر يوونتوس هم يک داور آلماني (مارکوس مرک) بازي را قضاوت کرده بود (در سال 2007، قضاوت ديدار نهايي برعهده هربرت فاندل از آلمان بود) اينزاگي در هر نيمه يک بار دروازه پپ رينا را باز کرد و اگرچه کوئيت در ثانيه هاي پاياني بازي يکي از گل ها را جبران کرد اما معجزه اي رخ نداد تا هفتمين قهرماني ميلان در اروپا بار ديگر در آتن رقم بخورد.
2008؛ منچستريونايتد (6)1-(5)1 چلسي؛ ورزشگاه لوژنيکي مسکو
آبي ها که با جدايي ژوزه مورينيو، فصل دشواري را پشت سر گذاشته بودند، با هدايت آورام گرانت براي اولين بار به ديدار نهايي رسيدند. کريس رونالدو با يک ضربه سر تماشايي دروازه پترچک را باز کرد اما فرانکي لمپارد که هنوز به خاطر درگذشت مادرش عزادار بود، در همان نيمه اول کار را به تساوي کشيد. علي رغم اخراج دروگبا، بازي در طول 120 دقيقه گل ديگري نداشت تا کار به ضربات پنالتي کشيده شود. کريس رونالدو پنالتي اش را از دست داد تا چلسي در آستانه قهرماني قرار بگيرد اما کاپيتان جان تري ضربه اش را زير باران مسکو به تير کوبيد تا يونايتدها به بازي برگردند. اندرسون و گيگز ضربات شان را به گل تبديل کردند تا فن درسار با مهار ضربه آنلکا، شياطين سرخ را بر بام اروپا بنشاند.
2009؛ بارسا 2-0 منچستريونايتد؛ ورزشگاه المپيک رم
براي اولين بار در 10 سال اخير، دو تيمي به فينال رسيدند که در ليگ هاي داخلي شان به قهرماني رسيده بودند و اين بر جذابيت ديدار افزوده بود. رقابت مسي و کريس رونالدو از اين ديدار آغاز شد و تاکنون نيز ادامه دارد.
يونايتدها براي دفاع از عنوان قهرماني پاي به ديدار نهايي گذاشتند اما خيلي زود مشخص شد که کار آساني ندارند. ساموئل اتوئو در دقيقه 10 روي فرار از سمت راست و غفلت مدافعان منچستريونايتد، با يک ضربه محکم دروازه فن در سار را باز کرد. در حالي که شاگردان فرگوسن براي زدن گل تساوي تلاش مي کردند، ضربه سر مسي کار را تمام کرد. ارسال عالي ژاوي، در موقعيتي مناسب به ستاره آرژانتيني رسيد تا او با يک ضربه سر ديدني کار را تمام کند. بارسا براي دومين بار در چهار سال قهرماني در اروپا را جشن گرفت.
2010؛ اينتر 2-0 بايرن مونيخ؛ ورزشگاه سانتياگو برنابئو مادريد
مورينيو که با چلسي هرگز حضور در فينال را تجربه نکرد، در دومين فصل حضورش در اينتر به فينال ليگ قهرمانان رسيد. او در فينال بايد مقابل استاد سابقش، لوئيس فن خال قرار مي گرفت که بار ديگر بايرن را به تيم اول بوندس ليگا تبديل کرده بود. هر دو تيم با قهرماني در ليگ و جام حذفي به دنبال تکميل سه گانه شان بودند و در نهايت اين اينتر بود که با درخشش ديه گو ميليتو، بهترين بازيکن فصل ليگ قهرمانان، جام قهرماني را بالاي سر برد. مورينيو بعد از اين قهرماني در سانتياگو برنابئو ماند تا هدايت رئال را برعهده بگيرد اما ديگر فرصت حضور در فينال را پيدا نکرد.
2011؛ بارسا 3-1 منچستريونايتد؛ ورزشگاه ومبلي لندن
بعد از دو سال بار ديگر فرگوسن و گوارديولا در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند؛ ديدار در ورزشگاه ومبلي برگزار مي شد و شياطين اميدوار بودند بتوانند از امتياز "ميزباني" استفاده کنند. اما ستاره هاي آبي و اناري در سراسر بازي برتر از حريف بودند و در نهايت قهرماني را از آن خود کردند. پدرو، مسي و ويا، سه گل ديدني براي بارسا به ثمر رساندند تا تک گل وين روني نتواند مرهمي براي دست هاي ارزان فرگوسن باشد.
