مطلب ارسالی کاربران
هوشنگ ابتهاج درباره احمد شاملو
به نام خدا
.
متن زیر برگزیده ای از کتاب پیرپرنیان اندیش است که به همت میلاد عظیمی در گفتگو با هوشنگ ابتهاج تهیه شده است. هوشنگ ابتهاج هم دوره و از دوستان شاملو در این کتاب درباره شاملو میگوید: «... در درستی این حرف شک نکنید، من به خودش هم گفتم که این صدایی که تو داری، رو هر زبان بسته ای هم اگه داشت، پادشاه گویندگان می شد، واقعا با اون صدا چقدر باطل رو میشه حق کرد!...»«...صدای شاملو یه صدای استثنایی بود واقعا. من جز صدای منوچهر انور، هیچ صدایی مثل صدای شاملو ندیدم.
البته صدای انور پخته تر و داناتره.»«شاملو از جوانی یه شیفتگی به شاعرهای خارجی داشت و یه دوره ای شیفته مایاکوفسکی بود اصلا خداش مایاکوفسکی بود. یه موقع هم شیفته لورکا بود و تا آخر هم این عشقو نگاه داشت.من صلاحیت ندارم ولی اهل فن تعجب می کنند و می گن شاملو فرانسه نمی دونست و واقعا هم نمی دونست ولی می گن ترجمه هاش فوق العاده خوبه.
به فراست یه چیزی از شعر می فهمید و اونو دوباره می ساخت.من شاید عقلم نرسه ولی از همان زمان هم به همه می گفتم که استعداد شاملو از همه ماها بیشتر بود. یه جور استعداد ابلیسی داشت این آدم!...»«...طنز شاملو باورکردنی نیست. همه شعرهای شاملو، حتی شاهکارهاش به پای طنزش نمیرسند... من کسی رو ندیدم که اینقدر حضور ذهن داشته باشه و ذهنش کار کنه. ما با هم بی تعارف و رک و راست بودیم. من گفتم: شاملو! این استعدادی که تو در طنز داری اگه در شعرت بود چی می شد؟! این گذشت....می دونسته که من دارم به تحسین می گم، یعنی پذیرفتم که شعر خوب داری اما استعداد طنزت اگه تو شعرت بود شعرت یه چیز فوق العاده می شد.»
