طرفداری- جانلوییجی بوفون، 19 سال قبل در چنین روزی برای نخستین بار برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفت. وبسایت فوتبال ایتالیا در آستانه بیستمین سال شروع فعالیتش در تیم ملی ایتالیا، گفتگویی را با دروازه بان باتجربه تیم ملی ایتالیا ترتیب داده است.
بوفون، 29 اکتبر 1997، در مسکو، در پلی آف جام جهانی برای نخستین بار به جای جانلوکا پالیوکا مصدوم، در دروازه تیم ملی ایتالیا قرار گرفت. بوفون درباره شش لحظه ای که دوران حرفه ای او در تیم ملی ایتالیا را رقم زد، گفت:
نخستین لحظه قطعاً اولین بازی ام برای تیم ملی ایتالیا خواهد بود، در شبی که از لحاظ جوی، شوکه کننده بود، برف شدیدی در حال باریدن بود، زمین گل آلود شده بود، بدترین شرایط ممکن برای من بود که اولین بازی ملی ام رار تجربه می‌کردم. از یک طرف، این بازی پلی آف جام جهانی 98 فرانسه بود. وقتی که به زمین آمدم، بعد از پنج یا شش دقیقه، مجبور شدم واکنش بسیار مهمی نشان دهم که برای حفظ نتیجه بسیار مهم بود و البته واکنش بسیار سختی بود. تمام تلاشم را کردم که نشان دهم آماده ام، امّا واقعاً در آن شرایط جوی و هوای یخ زده، آمادگی کامل ممکن نبود، امّا با این واکنش نشان دادم که آمادگی ذهنی به مراتب مهم تر از آمادگی فیزیکی است.
بوفون درباره دومین لحظه مهم دوران حرفه ای اش در تیم ملی ایتالیا، ادامه داد:
فکر می‌کنم این دومین بازی ملی من برای تیم ملی ایتالیا بود (بازی ایتالیا-پاراگوئه). نیمه دوم به میدان آمدم، بازی در پارما برگزار می‌شد، در استادیوم خودم، فکر می‌کنم یکی از بهترین واکنش های دوران حرفه ای ام را نشان دادم، آن واکنش یکی از بهترین واکنش های ممکن برای هر دروازه بانی در دنیای فوتبال بود. بعضی شرایط و حرکات وجود دارد، آنگونه که به نظر می‌آید، سرنوشت آن توپ نوشته شده است و اجتناب ناپذیر است. علاوه بر این، بعضی شرایط به وجود می‌آید که شما به خودتان می‌گویید، آن توپ چگونه گل نشد، واکنش فوق العاده و مهار مهمی بود.
جانلوییجی بوفون درباره سومین لحظه مهم دورانش در تیم ملی ایتالیا که مهار توپ زیدان در فینال جام جهانی 2006 بود، گفت:
اجتناب ناپذیر بود، یک واکنش فتوگرافیک بود و در دوربین‌ها خوب به نظر می‌رسید، حتی اگر این را در نظر بگیریم که معمولاً این سبک من نبوده است. قدرت و سرعت ضربه سر، هیچ راهی برای دفع آن باقی نگذاشته بود. من بهتر از هر حالتی که فکرش را کنید در فینال جام جهانی می توان آن را انجام داد، واکنش نشان دادم و اگر آن گل را دریافت می‌کردم، شاید نمی‌توانستیم به بازی برگردیم.
بوفون ادامه داد:
بازی مقابل جمهوری چک، اگر درست یادم باشد، با رکورد 136 بازی فابیو کاناوارو در تیم ملی ایتالیا برابری کردم. اتفاق فوق العاده ای بود، این به من فرصت داد که به جمع بزرگان فوتبال ایتالیا اضافه شوم و نوشتن صفحات مهمی از تاریخ فوتبال ایتالیا، آرزوی هر بازیکن و هر کودکی است.
پنجمین لحظه، تلاش ناموفق برای آویزان شدن از تیر دروازه در یورو 2016 بود، بوفون می‌گوید:
با افتخار آن صحنه را به یاد دارم، با وجود اینکه دست پاچه شده بودم. خوشحالی پیروزی مقابل بلژیک در یورو، پریدم تا تیر دروازه را بگیرم، امّا به این توجه نکردم که بارش باران، سطح آن را لغزنده کرده است. وقتی تیر را گرفتم، دستکش‌ها نتوانستند 90-92 کیلو وزنم را تحمل کنند و به دست و پا چلفتی ترین شکل ممکن با باسن به زمین خوردم. آدرنالین و لذت پیروزی به حدی بالا بود که سریع بلند شدم و به بقیه نشان دادم که مشکلی برای ادامه خوشحالی ام ندارم.
ششمین لحظه، هزارمین بازی دوران حرفه ای ام بود که در دیدار ایتالیا-آلبانی رقم خورد. این چیزی بود بود که واقعاً مایه افتخار و غرور بود. وقتی بازنشست شوم، اگر به یاد این بازی بیافتم، قطعاً احساسی خواهم شد. وقتی به عنوان یک بچه، فوتبال را آغاز می‌کنید، ایده 1000 بازی حرفه ای، غیرقابل تصور بود.
