اختصاصی طرفداری- انتشار بیانیه مشترک ملی پوشان فوتبال ایران در خصوص مطالبه حقوق خود از فدراسیون فوتبال ایران تا به امروز با واکنش های مختلفی همراه بوده است. اما این اعتراضات محدود به زمان حاضر نمی شود و پیش تر ناصر حجازی نیز در چند وهله نمونه ای از این اعتراضات را انجام داده بود.
ناصر حجازی به واسطه صراحت کلام در فوتبال ایران زبانزد خاص و عام است. این ویژگی منحصر به بازه سنی خاصی از او نبود و حجازی در کل دوران بازیگری و مربیگری چنین شخصیتی داشت. او همانقدر که در بازی با دست شکسته در مقابل رژیم صهیونیستی در قامت یک میهن پرست تمام عیار ظاهر شد به همان اندازه در مقابل بدقولی های مسئولان وقت فوتبال ایران نمی توانست سکوت کند.
هنگامیکه فوتبال ایران به عنوان تنها نماینده قاره آسیا به جام جهانی 1978 آرژانتین صعود کرد، فدراسیون فوتبال ایران وعده هایی به ملی پوشان داد که تا لحظه سفر تیم به جام جهانی محقق نشده بود. ناصر حجازی در فرودگاه مهرآباد از سوار شدن بر هواپیمای تیم ملی سرباز می زند. او سنگربان اصلی تیم ملی بود و حشمت مهاجرانی به همین واسطه سعی می کند تا حجازی را از تصمیمش منصرف کند. اما ناصر بر روی حرف ها و تصمیم خود پافشاری می کند.
حجازی در پاسخ به مهاجرانی می گوید:
وقتی فدراسیون به قولش عمل نکرده و همسر من را برای کشیدن چک بی محل قرار است به زندان ببرند، به جای اینکه در آرژانتین در درون دروازه تیم ملی بایستم ترجیح می دهم در تهران محافظ خانواده ام باشم.
ناصر حجازی در نهایت به آن چه که می خواهد می رسد و با تیم ملی به جام جهانی می رود.
بعد از آن روز درخشان دروازه بانی در مقابل کره شمالی نیز که منجر به صعود ایران به المپیک 1972 مونیخ شد حجازی به واسطه بدقولی فدراسیون فوتبال نسبت به انجام تعهدات مربوط به تحصیلش از همراهی ایران سرباز زد و به المپیک مونیخ نرفت.
تفاوت او با ملی پوشان حال حاضر ایران در این بود که حجازی در آن زمان حامی نداشت و تنها زبان گویای تیم ملی بود. شاید به همین خاطر بود که او تنها راه چاره را در عدم همراهی تیم ملی می دید.
لازم به ذکر است نقل قول ناصر حجازی از فیلم مستند او برداشت شده است.
