اختصاصی طرفداری- مهم نیست هیچ علاقه‌ای به دو میدانی نداشته باشید، مهم نیست چیز زیادی از تنیس ندانید، مهم نیست قوانین بسکتبال را بلد نباشید؛ هیچ کدام از این ها مهم نیست، اما همین که حتی گه گدار و نصفه و نیمه هم خبرای ورزشی را دنبال کنید، نمی توانید لب به تحسین رافائل نادال، استفن کری و صدالبته یوسین بولت، باز نکنید.
بیست و یکم آگوست 1986، شهر کوچک شروود کانتنت در ترلاونی پاریش در شمال غربی کشور جاماییکا، که تا 1962 تحت استعمار اسپانیایی ها و انگلیسی ها بود، تولد پسربچه ای را به خود دید که قرار بود یک روز سریع ترین مرد دنیا شود. تا زمان ورود به دبیرستان، فقط فوتبال و کریکت بازی می کرد و قد 195 سانتی متری اش به هیچ عنوان مناسب رشته دوی سرعت نبود، اما به پیشنهاد پابلو مک نیل، که خودش یکی از دوندگان سابق جاماییکا در المپیک بود، شروع به دویدن کرد و در 14 سالگی در مسابقات دبیرستان محل تحصیلش، توانست با سوم شدن در دوی 800 متر با مانع به اولین مدال عمرش برسد.
چند سال بعد به طور حرفه ای شروع به ورزش دومیدانی کرد و خیلی زود توانست جواز حضور در مسابقات المپیک 2004 آتن و بعد جهانی هلسینکی 2005 را بدست آورد، اما مقامی نصیبش نشد. با این حال، دو سال بعد در مسابقات جهانی 2007 اوکازاکی شروع به درخشش در سطح دنیا کرد و مدال نقره بازی ها در دوی 200 متر و 4 در 100 متر امدادی را بدست آورد. داستان در المپیک 2008 پکن، جذاب تر هم شد. او نه تنها با 9.69 و 19.30 ثانیه رکوردهای دوی 100 متر و 200 متر را مال خود کرد، بلکه به همراه هم تیمی هایش، مدال طلای دوی 4 در 100 متر امدادی را هم بدست آورد تا به اولین تریپل گولد خود در المپیک دست پیدا کند (که البته اخیرا، یکی از مدال های طلای اش به دلیل دوپینگ هم تیمی اش در دوی 4 در 100 متر، پس گرفته شد)
داستان قرار بود از این هم شیرین تر شود، یک سال بعد در مسابقات جهانی 2009 برلین، رکورد اعجاب انگیز 9.58 ثانیه را در دوی صد متر و 19.19 را در دوی 200 متر ثبت کرد و باز هم رکوردها را جابجا کرد و تا الان هم کسی نتوانسته به گرد پایش برسد.
*رکورد شکنی بولت در مسابقات برلین
سه مدال طلای المپیک، در 2012 لندن و 2016 ریو هم برایش تکرار شد تا به رکورد فوق العاده 8 طلای المپیک برسد. این آمار از این حیث، بی نظیر است که در 30 مورد از سریع ترین مسابقات دوی صد متر تاریخ، تنها 9 بار ورزشکارانی پیروز شده اند که قبلا به دلیل استفاده از مواد نیروزا، محروم نشده اند و هر 9 بار مربوط به یوسین بولت است.
هفته پیش وقتی سریع‌ترین مرد تاریخ تمامی جهان را در شوک فرو برد و در مسابقات جهانی 2017 لندن، مقابل جاستین گاتلین کم آورد، همه از تراژدی قرن سخن می گفتند. اینکه این صحنه هیچگاه از یادها نمی رود. اینکه بولت به تراژدیک ترین حالت ممکن از دوی ۱۰۰ متر خداحافظی کرد. اما چند روز پیش دوی 4 در 100 مترامدادی، از آن هم تلخ تر بود. همه اعضای جامائیکا می خواستند پایانی خوب را برای بولت رقم بزنند. سه نفر اول عالی دویدند. چوب به دست بولت رسید، اما اتفاقی بی سابقه افتاد. بولت در حالی که نفر اول بود، روی زمین افتاد، رفقایش دورش جمع شدند اما نه، لایتینگ بولت نمی توانست برخیزد و فشار عصبی ناشی از آخرین مسابقه، کار خودش را کرده بود. نشد که آخرین فیگورش را بگیرد.
تمامی ۵۶ هزار نفر حاضر در استادیوم لندن مغموم شده بودند. کودکان برای کسی که تمامی رکوردهای دو میدانی را زیر پا خرد کرده بود، اشک می ریختند. برای کسی که 9.58 ثانیه اش یادگار ابدی تاریخ خواهد بود. برای کسی که در تمامی عمرش اول شد و خیلی زود در ۳۱ سالگی رفت.
*مصدومیت یوسین بولت در مسابقات جهانی لندن
دیوید بکام برای بولت نوشت: "برای کسی که لحظه لحظه آمدن و بودنش خاص بود، باید رفتنش هم این چنین خاص می شد."
خیلی ها با محمدعلی افسانه‌ای مقایسه اش می کردند که سه مسابقه آخرش را باخت، اما یادمان نرود بولت در اوج رفت. در روزی که باز هم به راحتی می توانست قهرمان شود. شاید هم داستان الکساندر کارولین افسانه ای تکرار شد. کارولین برترین کشتی گیر تاریخ، بیش از یک دهه تمامی مدال های جهانی کشتی را کسب کرد. در سه المپیک قهرمان شد، اما در آخرین مسابقه اش در فینال باخت و تنها نقره دوران ورزشی اش را با تلخی به گردن آویخت. کارولین گفته بود: "شکی ندارم که اگر آن مسابقه آخرین مسابقه زندگی ام نبود، باز هم قهرمان می شدم، ولی فکر اینکه قرار است خداحافظی کنم، تمام ذهنم را درگیر کرده بود."
آری، تاریخ تکرار شد. آقای بولت رفت تا ورزش یکی دیگر از معجزات تاریخی اش را از دست بدهد، همان طور که کوبی برایانت را از دست داده بود، همان طور که مایکل فلپس را از دست داده بود و همان طور که قرار است به زودی جان لوئیجی بوفون و راجر فدرر را از دست بدهد.
بولت که همیشه عشق اش به کریکت و فوتبال را حفظ کرده، با فیگورهای به یادماندنی و خنده های آرامش بخش اش شناخته می شود، آرزوی بازی در لیگ کریکت استرالیا و باشگاه منچستریونایتد انگلیس را دارد و چند باری هم در تمرینات تیم انگلیسی حاضر شده و به عنوان یکی از پروپاقرص ترین طرفداران شیاطین سرخ شناخته می شود. چه بسا هم الان که کفش های دومیدانی اش را آویخته، او و سرعت شگفت انگیز 37 کیلومتر بر ساعتش (که تقریبا برابر با سرعت یک اسب است) را به جای پیست کنار زمین، در داخل زمین چمن ببینیم.
خودش سال ها پیش گفته بود: "فقط در صورتی که بتوانم یک افسانه شوم، به هدفم رسیده ام." و امروز او یک افسانه است، افسانه دیگری که دنیای ورزش از دست داده است...
با تشکر از یاور سلطانی برای ارسال بخشی از متن
از این متن برای ساخت آیتم ویژه طرفداری برای یوسین بولت، استفاده می شود.
