مارکوس اوانگلیستا دموراس، معروف به کافو، یک فوتبالیست بازنشسته برزیلی است که افتخارات زیادی را با فوتبال برزیل کسب کرده است. او در 3 جام جهانی حضور داشت و همراه تیم برزیل 2 تای آن ها را بالای سر برد (1994 و 2002).
**دوران کودکی**
کافو در ماه ژوئن 1970 به دنیا آمد و در تاریخ فوتبال برزیل بیشترین تعداد بازی را برای تیم ملی اش انجام داده است. او در خانه های کوچک شهر سائوپائولو بزرگ شده است (این ناحیه برزیل مکان بسیار خطرناکی است). او یک دانش آموز متوسط بود و در آخر نیز فوتبال را بر تحصیل ترجیح داد، که در آینده به دنیای فوتبال ثابت کرد که انتخاب نادرستی هم نبوده است. فوتبال حرفه ای کافو مطابق میل او آغاز نشد. بسیاری از باشگاه های فوتبال او را در سن پایین رد کردند. او حتی بعد از برنده شدن جام کوپا سائوپائولو رده سنی جوانان، نتوانست به باشگاه های کورینتیانس، پالمیراس، سانتوس، اتلتیکو راه پیدا کند. در همان سال به عضویت باشگاه فوتبال Campeonato Paulista درآمد، اما همه طول فصل را بر روی نیمکت نشست.
باشگاه های حرفه ای فوتبال
مربی کافو به او توصیه کرده بود که در سمت راست و عقب زمین بازی کند، و او نیز با این موضوع کاملا موافق بود. او هیچ گاه از دویدن در گوشه راست زمین خسته نمی شد و به خاطر این تحمل بالا و قدرت دویدن زیاد بسیار مشهور بود. در سال های 1992 و 1993 سائوپائولو به رقابت های Copa Libertadores بازگشت. در سال 1994 کافو به عنوان برترین بازیکن سال فوتبال آمریکای جنوبی برگزیده شد. این به خوبی نشان می دهد که کافو چگونه و با چه کیفیتی به یک بازیکن مرغوب فوتبال تبدیل شده است. در سال 1995، کافو به عضویت باشگاه فوتبال رئال ساراگوسا در آمد و همراه این تیم برنده Winners Cup شد. سپس به پالمیراس رفت و مدتی کوتاه در این باشگاه توپ زد و دوباره به اروپا بازگشت و به تیم رم ایتالیا پیوست. در سال 2001، او برنده Scudetto (قهرمانی سری A ایتالیا) شد. در باشگاه رم بود که به لقب "Pendolino" معروف شد (قطار تندرو)، زیرا با دوندگی خسته ناپذیرش، هیچ کس نمی توانست در سمت راست زمین جلودار او باشد و هر کسی را از پیش رو بر می داشت.
در سال 2004، به آس میلان رفت و دومین قهرمانی سری A فوتبال ایتالیا را همراه این تیم کسب کرد. در 2005 در اولین فینال جام باشگاه های اروپا مقابل لیورپول قرار گرفتند و به شکل عجیبی بازنده شدند. وقتی در ضربات پنالتی 2-0 جلو بودند، لیورپول نتیجه را 2-3 کرد و فاتح لیگ قهرمانان شد. این دیدار که از آن به عنوان معجزه استانبول یاد می کنند به عنوان به یاد ماندنی ترین فینال تاریخ لیگ قهرمانان اروپا برگزیده شده است. در سال 2007، او به همراه تیمش موفق به انتقام گیری از لیورپول شد و در فینال مسابقات با نتیجه 2-1 این تیم انگلیسی را دست خالی راهی انگلستان کردند، درنتیجه کافو موفق به کسب معتبرترین جام باشگاهی فوتبال اروپا شد. در 2008 نیز از فوتبال باشگاهی خداحافظی کرد و خود را بازنشسته اعلام نمود.
فوتبال در عرصه بین الملل**
کافو دارای رکورد بیشترین تعداد بازی برای برزیل است، 142 بازی رسمی که 21 عدد از آن ها در جام جهانی فوتبال بوده است. در دوره حضور کافو، برزیل موفق به کسب 2 جام جهانی شد و 16 بازی از آن 21 بازی را برنده به رختکن رفت. اولین حضورش مقابل اسپانیا در سال 1990 بود. اولین حضور جام جهانی او در 1994 بود که به صورت ذخیره وارد بازی شد. او در بازی فینال در مقابل ایتالیا بازی کرد و همراه تیمش برنده شد. سپس موفقیت هایش را ادامه داد و در کوپا امریکا 1997 و 1999 جام قهرمانی را به خانه برد. در 1998 در فینال به فرانسه باختن، اما در تیم رویایی 2002 به سختی اما قاطعانه جام طلایی مسابقات را به برزیل بردند.
