دقیقا 366 روز تا شروع جام جهانیِ 2018 روسیه باقی مانده و فرانسوی‌ها برای شروع این تورنمنت روزشماری می‌کنند. انگلیس اما در حالیکه که امشب مهمان فرانسه در پاریس است طبق معمول همیشه در دوران گذار به سر می‌برد. داستان انگلیس همان داستان قدیمیِ حرف از پیشرفت اما تجربه‌ای فاجعه‌بار در یک تورنمنت بزرگ است، درست مثل یورو 2016.
در ماه‌های باقی مانده تا جام جهانی، طبق روال همیشگی واقع‌گرایی انگلیسی‌ها بدل به خوش‌بینی‌ای خوش خیالانه می‌شود، در حالیکه گرت ساوتگیت با توجه به استعدادهای کمی که در اختیارش دارد با مشکلات بسیاری مواجه خواهد شد. در نقطه‌یِ مقابل اما فرانسوی‌ها تیمی به قدری پر مهره دارند که باید شانس اول قهرمانیِ جام جهانی، حداقل بین تیم‌های اروپایی به حساب بیایند.
فرانسه جمعه شب با اشتباه عجیب و نادرِ هوگو یوریس در دقایق پایانی مقابل سوئد شکست خورد و حالا امتیازش با این تیم در صدر جدول گروه اول مقدماتی برابر شده. اما شاگردان دیدیه دشان نباید نگرانی زیادی از بابت صعود به جام جهانی داشته باشند، چرا که از چهار بازی باقی مانده‌شان، سه بازی خانگی است.
فرانسوی‌ها یک سال پیش در یورو 2016 هم در خاک خودشان با بدشانسی قهرمانی را از دست دادند و در فینال مغلوب پرتغال شدند. اما تیمی که تا یک قدمی فتح یک تورنمنت بزرگ پیش رفت، حالا حتی آماده‌تر و پر مهره‌تر هم شده، تیمی که حالا کیلین امباپه، پسر طلایی فوتبال اروپا را دارد.
البته در بحث استعدادهای جوان و نسل جدید انگلیس هم می‌تواند از مارکوس رشفورد نام ببرد. شکی نیست که مهاجم منچستر یونایتد به یک ملی‌پوش آینده‌دار تبدیل خواهد شد، اما وقتی عمق اسکواد انگلیس و فرانسه را با دقت بیشتری بررسی می‌کنیم است که تازه به فرسنگ‌ها فاصله بین این دو تیم پی می‌بریم.
ساوتگیت در حال ساختن تیمی است که در آن بن گیبسون (سقوط کرده با میدلزبورو) و جیک لیورمور (ساکن میانه‌یِ جدول لیگ برتر با وست بروم) نقش‌هایی کلیدی برای آینده پیدا کرده‌اند. در عین حال او به فیل جونز و کریس اسمالینگ هم همچنان فرصت بازی می‌دهد، مدافعینی که به احتمال زیاد این تابستان توسط منچستر یونایتد فروخته خواهند شد. در خط حمله، پس از مصدومیت جیمی واردی، ساوتگیت فقط سه گزینه دارد که یکی از آن‌ها جرمن دفو (سقوط کرده با ساندرلند) است. درون دروازه هم جو هارتی که تورینو هم دست رد به سینه‌اش زده و بهش اعلام شده آینده‌ای در منچستر سیتی ندارد، همچنان گزینه‌یِ اول است، اگرچه در بازی امشب جک باتلند جای او را خواهد گرفت، دروازه‌بانی که بعد از بازگشت از مصدومیت شدید مچ پایش این فصل فقط پنج بار برای استوک در لیگ بازی کرد.
در نقطه‌یِ مقابل ساوتگیت اما دشان ایستاده، مربی‌ای که می‌تواند دو تیم مختلف برای بازی امشب به زمین بفرستد و در هر دو حالت انتظار پیروزی مقابل انگلیس داشته باشد. هفت تا از مدافعینِ فهرست 26 نفره‌ای فرانسه این فصل در چمپیونز لیگ بازی کردند. در این میان جبرئیل سیدیبه و بنجامین مندی درخششی چشمگیر با موناکو در اروپا داشتند.
در خط میانی فرانسه بهترین بازیکن سالِ گذشته‌یِ انگلیس، یعنی انگولو کانته‌یِ چلسی را دارد، به علاوه گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال، یعنی پل پوگبایِ یونایتد. کنار این دو ستاره‌یِ لیگ برتر بلز ماتویدی و آدرین رابیو از پاریس سن ژرمن قرار دارند که می‌توانند کیفیت لازم به هر خط میانی‌ای را ببخشند. و البته به این جمع کورنتن تولیسویِ لیون را هم اضافه کنید که به احتمال زیاد این تابستان راهی یوونتوس (یا بایرن مونیخ) خواهد شد.
و اما در خط حمله، جایی که انگلیس غیر از دفو و رشفورد فقط هری کین را دارد، دشان به قدری گزینه‌های مختلف و جذاب پیش رویش می‌بیند که با خیال راحت به تبعیدِ کریم بنزما، ستاره‌یِ رئال مادرید، ادامه می‌دهد (محرومیتی که سر اتهامِ دست داشتن به حق‌السکوت گرفتن از متیو والبوئنا بهش تحمیل شد). این گزینه‌ها غیر از امباپه شاملِ آنتوان گریزمن، الکساندر لاکازت، اولیویه ژیرو، اوزمان دمبله، دیمیتری پایت، توما لومار و فلورن تووَن می‌شوند.
گریزمنِ 26 ساله، آقای گلِ یورو 2016 با شش گل، همچنان ستاره‌یِ اول فرانسه به حساب می‌آید، اما هر قهرمان جام جهانی همیشه یک پدیده داشته که در یک لحظه با خلاقیت خودش نتیجه‌یِ یک بازی کلیدی را تغییر داده است، نقشی که برای فرانسه در روسیه امباپه می‌تواند بازی کند. امباپه‌یِ 18 ساله اسلحه‌یِ مرگبار و دیگر نه چندان مخفی دشان است، پدیده‌ای که قدرت تمام‌کنندگیِ تیری آنری و تکنیکِ رونالدویِ برزیلی را دارد.
اگر امباپه امشب بازی کند تازه به عدد چهار بازی ملی می‌رسد، با این وجود خاص بودنِ او در این است که انگار سال‌ها تجربه‌یِ بازی برای فرانسه را دارد. ستاره‌یِ این فصل موناکو که تمام باشگاه‌های بزرگ اروپایی دنبالش هستند کنارش در تیم ملی انبوهی از ستاره‌های دیگر را می‌بینید. اما رشفورد در ترکیب انگلیس شاید کنار کین و دلی علی تنها مهره‌هایی باشند که می‌توانند در بازی‌های بزرگ تاثیرگذار باشند. از این منظر در حال حاضر هیچ تیمی، انگلیس که به کنار، عمق اسکواد فرانسه را ندارد و برای همین است که شاگردانِ دشان می‌توانند جذاب‌ترین تیم جام جهانیِ 2018 باشند.
