اختصاصی طرفداری - باورش سخت است اما فاتح فوتبال فانتزی لیگ برتر انگلیس، یکی از آن خوره های فوتبال انگلیس نیست. از آن هایی نیست که عاشق و دلباخته دربی تاین-ویر هستند. او، طرفدار بارسلونا است!
خودش می گوید که همین موضوع باعث شده است تا ترکیبش را فارغ از احساسات و با منطق کامل بگیرد تا بتواند قهرمان لیگ طرفداری و رتبه دوم کشور ایران شود. او را به شما معرفی می کنم، علیرضا تیموری.
(نوشته های من را با قلم بولد می خوانید).
«علیرضا تیموری هستم. متولد تهران. 22 سالمه. دانشجوی مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی بابل (یکی از راه های اینکه بتوانید رتبه های برتر لیگ فانتزی را به دست آورید، تحصیل در رشته مکانیک است، شما مکانیک بخوانید، بقیه اش خودش می آید!).
راستش اولین خاطراتم از فوتبال از پرسپولیسه. 4-5سالم بود که با بابام رفته بودم استادیوم. چیز زیادی از بازی یادم نیست ولی از اون به بعد بود که با فوتبال آشنا شدم. بچگی هم که کلاً تو کوچه داشتیم فوتبال بازی می‌کردیم. به شدت شیطون بودم ولی خب کم کم آروم شدم.»
وقتی از او درباره علایقش در فوتبال اروپا سوال کردم، جوابی شنیدم که اصلا انتظارش را نداشتم!
«طرفدار بارسلونا هستم. فکر کنم دوم راهنمایی بودم که طرفدار بارسلونا شدم. بارسای اون موقع یکی از درخشان ترین تیم های تاریخ فوتبال بود و من هم طبیعتاً جذبش شدم. تا قبلش طرفدار تیم باشگاهی خاصی تو اروپا نبودم. فقط به دلایل نامشخص طرفدار تیم ملی دانمارک بودم.»
من می دانم آن دلیل نامشخص چیست؛ بهتر بگویم، کیست!
یک لحظه فکر کردم اشتباهی شده. پرسیدم که واقعا نفر اول فوتبال فانتزی لیگ جزیره است؟
«آره! اگه دقت کرده باشید تیم مورد علاقه انتخاب نکردم چون طرفدار تیمی تو لیگ جزیره نیستم. به دلیل این که فانتزی جزیره از بقیه بزرگ تر و جذاب تره شرکت کردم. امسال فکر کنم 4 میلیون و نیم شرکت کردن.»
برای من که مسئله ای بسیار جالب بود. یک بارسایی به جزیره می آید و فاتح رقابت ها می شود. از آنجایی که بحث، بحث لیگ برتر انگلیس بود، هر کاری که کردم که پای جزیره را به میان بکشم، اما این اتفاق، ناشدنی و غیرممکن بود! از او خواستم که از خاطرات فوتبالی اش بگوید. از خاطراتی که برند "فوتبال" با آن ها برایش معنی می شود.
«یکی از جالبترین خاطراتم مربوط به کامبک بارسا جلو پاریس بود. با دوست های بارسایی ام داشتم بازی رو می‌دیدیم. بعد گل ششم خونه رفت رو هوا. یکی از بچه ها پنج دقیقه داشت گریه می‌کرد از خوشحالی. یکی دیگه هم قهرمانی پرسپولیس با افشین قطبی بود. دقیقه 94 بود فکر کنم با اعصاب داغون رفتم تو اتاقم و به زمین و زمان فحش می‌دادم که بعد چند دقیقه با صدای داد همسایه ها فهمیدم گل زدیم (یادم ننداز علیرضا!).
پرسپولیس قهرمان میشه خدا میدونه که حقشه به لطف یزدان و بچه ها پرسپولیس قهرمان میشه!
فوتبال هم برام با بکهام، رونالدو اورجینال، رونالدینیو و علی کریمی معنا می شود.»
دیگر اعصابم خرد شده بود، اصلا نمی خواست درباره جزیره حرف بزند؟!
«کلاً هربازی ای‌که صداسیما از انگلیس پخش کنه رو می‌بینم و نتایج و اخبار رو هم دنبال می‌کنم ولی امسال طبیعتاً بیشتر از همیشه دنبال می‌کردم پی‌گیر بودم.»
جالب بود که تجربه زیادی در لیگ های فانتزی نداشت.
«تو جام جهانی 2014 شرکت کردم ولی چندان خوب نبود نتیجش. لیگ ایران هم چند سال شرکت کردم ولی جدی نبود. جزیره فکر کنم دو فصل پیش شرکت کردم ولی نتونستم اون طوری که می‌خوام بازی ها رو دنبال کنم و وسط کار ول کردم (کاری که 99 درصد ما انجام می دهیم :)).»
مثل اینکه او هم از فسیل های طرفداری است (کیا از دوران گروه فیس بوک، با طرفداری آشنا شدن؟).
«دقیق یادم نیست ولی فکر کنم از طریق فیسبوک آشنا شدم ولی زیاد سر نزدم. از دوسال پیش به توصیه دوستان بیشتر به طرفداری سر زدم. عضویت دارم ولی زیاد فعالیت نمی‌کنم بیشتر اخبار و مقاله‌ها رو چک می‌کنم.
یادداشت هایی که تاریخ فوتبال و بازیکن‌های بزرگ رو بررسی می‌کنن خیلی دوست دارم. مثلاً اونی که زندگی و دستاورد های کرایف رو بررسی کرده بود.»
بحث را کمی شخصی کردم.
«فیلم و سریال و انیمه خیلی می‌بینم. فیلم مورد علاقم: The Godfather؛ سریال مورد علاقم:Breaking Bad.
موزیک هم بیشتر هیپ هاپ و راک گوش می‌دم. آهنگ مورد علاقه هیپ هاپ: Kendrick Lamar-M.A.A.D City؛ آهنگ مورد علاقه‌ی راک هم Radiohead- Weird Fishes/Arpeggi.
تو فوتبال طبیعتاً از رئال بدم میاد.از مورینیو و پپه بدم میاد ولی تنفر ندارم ازشون. موسیقی هم از پاپ امروزی ایران متنفرم! بازیکن مورد علاقم که هنوز هم بازی می کنن: اینیستا، مسی، سانچز و هوملز. کلا از بازیکن های تیم حریف خوشم نمیاد ولی خب به یکی مثل کاسیاس احترام می‌ذارم.»
می خواستم ببینم بیشتر ضدرئال است یا طرفدار بارسا.
«برد بارسا رو ترجیح می دم!»
فیگو؟
«...» (بخوانید بــوق!)
از ترکیب فانتزی اش جویا شدم، از آن فوت کوزه گری! (بخش زیر را با دقت بخوانید، حاوی نکات بسیار مهمی است)
«ترکیب فانتزی ام بیشتر فصل 3-4-3 بود. بقیه هم اکثراً 3-4-3 یا 3-5-2 بازی می‌کردن.
بیشترین حضور رو سانچز تو تیم من داشت که در آخر هم بیشترین امتیاز رو تو فصل گرفت. فکر کنم 3 هفته نداشتمش. افت مقطعی داشت و این اواخر داشتم ازش نا امید می‌شدم که از هفته 36 برگشت به فرم خوب خودش. امسال بازیکن ارزون که خوب کار کنه و پدیده باشه مثل پارسال زیاد نبود. پارسال لستر یه تنه معادلاتو به هم زد. ولی امسال اکثرا بازیکن های بزرگ و شناخته شده خوب امتیاز گرفتن مثل کین، لوکاکو، هازارد، سانچز، آگوئرو و... . تو تیم من یه سری بازیکن ها مثل کینگ و آلونسو غافل گیرم کردن. گرنت هم بعد مصدوم شدن باتلند دروازه بان ارزونی بود که خیلی خوب امتیاز گرفت. این اواخر هم استفنز و یوشیدا خوب امتیاز گرفتن. دیویس هم از تاتنهام تعویض خوبی بود به نظرم.
بنچ بوستمو تو هفته ی 37 که تعداد بازیا خیلی زیاد بود استفاده کردم که باعث شد 195 امتیاز بگیرم.
در کل اشتباه زیاد داشتم تو این فصل بعضاً تعویض های زیاد داشتم که خیلی امتیاز ازم کم کرد. دو سه هفته هم تیم رو ول کردم و به تیم دست نزدم. به نظرم همین باعث شد که دوم ایران بشم. نفر اول ایران خیلی خوب کار کرد و فکر کنم یه مدت زیر 20 کل بود ولی این اواخر فاصله ام رو خیلی باهاش کم کردم (27) و اگه یه سری اشتباهاتم نبود شاید اول ایران می‌شدم.
پیشنهادم اینه که احساسی تعویض نکنید و فرصت بدید به بازیکن ها. من اگه سانچز رو تعویض می‌کردم به شدت ضرر می‌کردم. در کل فانتزی زیاد سخت نیست اگه یک پیگیری معمولی از بازی ها داشته باشید و احساسی تصمیم نگیرید رتبه‌ی خوبی می آرید.»
من هم در پایان از تمامی شرکت کنندگان لیگ فانتزی طرفداری، تشکر می کنم. تشکر ویژه ای هم دارم از مهدی حسینی و علیرضا تیموری، برای وقتی که گذاشتند و بر روی صندلی داغ طرفداری نشستند. با آرزوی قهرمانی من در فصل آینده این رقابت ها.
[لینک مرتبط: صندلی داغ طرفداری: مهدی حسینی؛ گلوری گلوری من یونایتد! (نفر دوم لیگ فوتبال فانتزی طرفداری)]
