مسابقات تنیس رولان گاروس در پاریس، همیشه ایرانی‌های طرفدار تنیس را یاد یک نفر می‌اندازد؛ منصور بهرامی، قهرمان پیشین آسیا که بیست و هشت سال پیش با موفقیتی بی‌سابقه در این رقابت‌ها، به سرشناس‌ترین تنیس‌باز ایرانی بدل شد.
او در سی و سه سالگی در رقابت‌های دو نفره مردان، به همراه اریک وینوگرادسکی از فرانسه، به فینال این مسابقات رسید.
پاتریک مک‌انرو تنیس‌باز نامدار آمریکایی به همراه جیم گرب در آن مسابقه پیروز شد، اما پس از آن جایگاه منصور بهرامی در تنیس جهان تثبیت شد.
بهرامی از بیست سال پیش با ابتکار خود رقابت‌های مخصوص پیش‌کسوتان تنیس را در رولان گاروس، برپا کرده و مدیریت این بخش مسابقات را بر عهده دارد. با تلاش منصور بهرامی رولان گاروس سالهاست به تنیس‌بازان پیش‌کسوت جانی تازه می‌دهد، همانطور که رولان گاروس، بیست و هشت سال پیش، به این تنیس‌باز ایرانی-فرانسوی حیاتی دوباره در جهان تنیس بخشید.
• احتمال قهرمانی نواک جوکوویچ را در رولان گاروس چقدر می‌دانید؟ جوکوویچ بتازگی در رم به فینال رسید تا طرفدارانش به بازگشت او به روزهای اوج امیدوار باشند. به هرحال نوله الان مرد شماره دو تنیس جهان است. آندره آغاسی آمریکایی، شماره یک سابق جهان هم مربی او شده.
به هرحال باید روی جوکوویچ حساب کرد. غیر از او، اندی ماری و استن واورینکا را هم باید جدی گرفت. آنها هم از مدعیان اصلی قهرمانی هستند، ولی درباره جوکوویچ باید گفت که آندره آغاسی حتماً به او کمک خواهد کرد مخصوصاً از نظر روانی. با این حال مطمئن نیستم که آندره آغاسی با همه توانایی‌هاش بتواند کمک زیادی به تنیس‌باز بزرگی بکند که تا الان دوازده گرنداسلم برده است. در واقع باید بگویم جوکوویچ احتیاج زیادی به کمک آندره آغاسی ندارد. ولی خب این نظر شخصی جوکوویچ است و در هر صورت جوکوویچ از این همکاری نفع خواهد برد ولی شخصاً تردید دارم که بگویم صرفاً با آمدن آغاسی، حالا شانس قهرمانی جوکوویچ در اوپن فرانسه خیلی زیاد شده. خودم از این که آغاسی قبول کرده مربی جوکوویچ باشد، خیلی تعجب کردم چون فکر می‌کنم که آغاسی در نهایت نمی‌تواند به جوکوویچ با این همه افتخار، کمک زیادی بکند. مثل همکاری راجر فدرر با استفان ادبرگ که آن هم برای من عجیب بود. فدرر همان موقع هفده بار قهرمان گرنداسلم شده بود و نمی‌دانم ادبرگ چه کمکی می‌توانست به او بکند. یکی از دلایل پایان همکاری بوریس بکر و نواک جوکوویچ، این بود که به گفته بکر، جوکوویچ نمی‌خواست به درخواست‌های بوریس بکر برای تمرین بیشتر گوش کند. بنابراین به نظر من در قیاس با تنیس‌بازانی مثل نادال که روزی پنج شش ساعت تمرین می‌کنند، بخت کمتری برای موفقیت دارد و شاید در آینده هم شرایط برای او بهتر از این نشود و نهایتاً نتواند روزهای اوجش را تکرار کند.
تنها راه موفقیت زحمت کشیدن است و فقط به صرف آمدن آغاسی، وضعیت بهتر نمی‌شود. تنیس‌بازهایی مثل جوکوویچ، فدرر یا نادال که بالای سی سال سن دارند و بارها قهرمان گرنداسلم شده‌اند چه کمکی می‌توانند از تنیس‌بازهای قدیمی‌تر بگیرند؟ مگر آن که دوست داشته باشند آن ستاره‌های قدیمی را کنار خودشان ببینند و با آنها گپ بزنند و شام بخورند. شما به اندی ماری نگاه کنید. او زمان درستی سراغ ایوان لندل رفت. تا آن موقع ماری هنوز نتوانسته بود قهرمان گرنداسلم شود، اما با کمک لندل با قهرمانی در ویمبلدون، اوپن آمریکا و المپیک به جمع بزرگان تاریخ تنیس وارد شد.
سؤال آخر را درباره ماریا شاراپووا بپرسیم. او بعد از پانزده ماه محرومیت به علت استفاده از مواد غیرمجاز، به رقابت‌های تنیس برگشت. بعضی از تنیس‌بازان از تصمیم مدیران تورنمنت‌ها در مورد در نظر گرفتن سهمیه ویژه (وایلد کارت) برای حضور او در مسابقات انتقاد کردند. آنها از تصمیم مدیران رولان گاروس، هم دفاع می‌کنند که به شاراپووا سهمیه ویژه ندادند. شما چطور فکر می‌کنید؟
-نظرها متفاوت است. بعضی می‌گویند شاراپووا با گذراندن پانزده ماه محرومیت، دیگر به کسی و جایی بدهکار نیست و باید فوراً به مسابقات برگردد. فارغ از این که فکر می‌کنم شاراپووا با توجه به مهارت و توانایی‌اش، می‌تواند به زودی به جمع ده تنیس‌باز برتر برگردد، نظرم این است که هرکسی تقلب می‌کند باید تنیبه شود. برای همین برگزارکنندگان مسابقات گرنداسلم حق دارند که دعوتش نکنند. به هرحال این رقابت‌ها مثل مسابقات اشتوتگارت نیست که حساسیت در موردشان زیاد نباشد. من هم اگر مدیر رولان گاروس بودم، ترجیح می‌دادم که این بار او را دعوت نکنم.
