طرفداری- هر بازیکنی که موفق شود در یک بازی 4 گل به ثمر رساند، بی شک به خاطر چنین اتفاقی هیجان زده و خوشحال خواهد شد.
اما داستان در مورد کریس نیکول، مدافع استون ویلا که در تاریخ 20 مارس 1976، چهار گل به ثمر رساند، کاملا متفاوت بود. تفاوت در این بود که او در آن بازی، 2 گل به خودی برای حریفشان، لچیسترسیتی، و 2 گل برای تیم خودش به ثمر رساند که در نهایت سبب شد بازی با نتیجه تساوی 2-2 خاتمه یابد.
نیکول در آن بازی گل اول را برای لچیستر وارد دروازه خودی کرد تا اینکه دقایقی مانده به انتهای نیمه اول موفق شود خودش بازی را به تساوی بکشاند. در نیمه دوم هم همین داستان تکرار شد و نیکول ابتدا به اشتباه برای تیم حریف و در دقایق پایانی بازی برای استون ویلا گل زنی کرد. چنین رخدادی سبب شد یکی از به یادماندنی ترین بازی های تاریخ فوتبال به وقوع بپیوندد.
این مدافع سابق ویلا به خوبی همه چیز را به یاد می آورد و تبسمی بر لبانش نقش می بندد و اعلام می کند که بزرگترین حسرتش در آن روز این بوده که نتوانسته توپ بازی را با خود به خانه ببرد:
"گل سوم من که در واقع گل دوم لچیستر بود، گل خارق العاده ای بود. در آن صحنه با ضربه سری شیرجه ای توپ را گل کردم. هیچ دروازه بانی نمی توانست آن را مهار کند. بهترین گلی بود که در تمام دوران فوتبالم به ثمر رساندم! خوشبختانه گل چهارمم برای تیم خودم بود، وگرنه هیچ گاه از کابوس رهایی نمی یافتم!
"بعد از این که 4 گل در آن بازی به نامم ثبت شد، از داور پرسیدم که آیا می توانم توپ را برای خود بردارم یا نه! جواب او منفی بود و دلیلش هم این بود که بازی مورد نظر آخرین قضاوت داور مورد نظر بود و او می خواست توپ را به خانه ببرد! آن هم از بدشانسی محض من بود، اولین بار برای ویلا هت تریک کرده بودم ولی حتی نتوانستم توپ را برای خود بردارم!"
نظرات خود را در مورد این نوشته و سایر بخش های خبری سایت در کادر مربوطه ابراز کنید و سایر اتفاقات عجیب تاریخ فوتبال را در روزهای آینده بخوانید.
بخش های قبلی این مقاله:
(1) بازی سرتاسر در مه!
(2) آن سبزی لعنتی را به من بده!
(3) ما قبل از شما، در آنفیلد بودیم!
(4) بهتر است بی خیال شویم!
(5) بالاخره یک نفر اشتباه خواهد کرد!
(6) این رویا تمامی ندارد!
(7) یک دقیقه سکوت؛ مدت ها خجالت!
