وقتی 10 یورو در جیب دارید، به رستورانی که غذاهای آن 100 یوروست، نمی روید.
بدون شک این یکی از مشهورترین نقل قول های آنتونیو کونته، سرمربی فعلی چلسی است، آن هم درست زمانی که در اواخر فصل 2013 این حرف را در کنایه به مسئولان باشگاه یوونتوس که برای جذب بازیکنان نمی توانستند هزینه های هنگفتی را متحمل شوند، مطرح کرده بود. او ژولای 2014 بنا به دلایلی که یکی از مهم ترین آن ها همین هزینه های نقل و انتقالات بود، از یوونتوس استعفا داد، او گفت که به باوری رسیده که نمی تواند با سیاست های فعلی یوونتوس را پیش تر از این به سمت موفقیت نزدیک کند.
این جمله کونته زمانی بیش از پیش سوژه شد که مکس الگری، سرمربی جانشین او، فصل بعد توانست تیم را به فینال لیگ قهرمانان اروپا برساند و حتی بازی را در لیگ قهرمانان با یکی از بهترین تیم های تاریخ بارسلونا، پایاپای دنبال کند. امّا طلسم یوونتوس و فینال های لیگ قهرمانان، الگری و تیمش را از قهرمانی منع کرد، یوونتوسی که حالا بیش از هر باشگاه دیگری در اروپا در فینال لیگ قهرمانان اروپا مغلوب شده است و دو قهرمانی هم که در لیگ قهرمانان به دست آمده، به خاطر مسائلی همیشه با کنایه و طعنه رسانه ها همراه بوده است، قهرمانی نخستی که یوونتوس با تک گل پلاتینی در دیداری که 39 هوادار یوونتوس در هیسل کشته شدند به دست آمد و قهرمانی دوم هم، جایی بود که انگشت اتهام به سمت یوونتوس لیپی برای دوپینگ بازیکنانش، دو قهرمانی یوونتوس را تحت تأثیر فضایی منفی قرار می دهد.
امّا یوونتوس با تعهدی به موقع نشان داد که در تلاش است نگرش اروپایی خود را تغییر دهد. الگری در همان روزهای ابتدایی که به یوونتوس آمد، یوونتوس را یکی از مدعیان لیگ قهرمانان طی سالیان پیش رو توصیف کرد، او بر خلاف کونته حرفش را در همان فصل اول عملی کرد و تیم را به فینال لیگ قهرمانان رساند، او خیلی خوب توانست از زیر سایه سنگین یوونتوس موفق کونته خود را بیرون بکشد.
یوونتوس در فاز نقل و انتقالات هم تغییر رویه داده است، برخلاف این که آن ها همیشه بازیکنان سری آ را هدف قرار می دادند، آن ها تصمیم گرفتند بازیکنانی را به تیم اضافه کنند که سابقه و تجربه بیشتری در لیگ قهرمانان اروپا دارند، از جمله سامی خدیرا و حتی پاتریس اورا که البته در نقل و انتقالات زمستانی از یوونتوس جداشد. یوونتوس مکس آلگری به دنبال بازیکنانی بود که تمام ویژگی های لازم را به یوونتوس او برای مدعی بودن در لیگ قهرمانان بدهند، از جمله جذب ساندرو، پیاتسا وکوادرادو.
فصل جاری یوونتوس، انسجام بیشتری از خود در مسابقات اروپایی نشان داد، پیروزی در بازی های خارج از خانه مقابل سویا، لیون و پورتو و حالا تقریباً حضور قطعی شده در جمع هشت تیم برتر این فصل لیگ قهرمانان اروپا، امّا آیا این تیم بهتر از تیمی است که دو سال قبل در فینال لیگ قهرمانان اروپا مغلوب بارسلونا شد؟ امّا آیا در لیگ قهرمانان اروپا، بهتر بودن یا بدتر بودن، تضمین کننده قهرمانی یا عدم قهرمانی است؟
وقتی سوال اول را از هر کسی بپرسید، می گوید تیم 2015 خط میانی قدرتمندتری در اختیار داشت، در حالی که تیم فعلی در هر نقطه از زمین بهتر از تیم 2015 خواهد بود. امّا باید نگاهی بیاندازیم و ببینیم که شرایط چگونه است.
خط دفاعی - بوفون دو سال مسن تر شده است، امّا قطع به یقین، عملکرد او هیچ کاهشی در این دو سال اخیر نداشته است. بارتزالی هم چنان یکی از بهترین مدافعان مرکزی اروپاست، امّا مصدومیت های متعدد او را به دور از میادین گذاشته ات. کیه لینی هم چنان همان مدافع جنگنده است، اگرچه مانند بارتزالی مصدومیت های زیادی را پشت سرگذاشته است. امّا بونوچی، عملکرد او در دو فصل اخیر، پیشنهادات مختلفی که از سمت کونته و گواردیولا به او ارائه شده، به وضوح نشان می دهد که نه تنها یک سر و گردن، بلکه دو سر و گردن از بونوچی که در فینال 2015 مقابل بارسلونا بود، بازیکن باتجربه تر و بهتری است. طبیعتاً نیمکت الگری برای جانشینی BBC قوی تر از 2015 است، آن ها آن جا باید از کاسرس یا اوگبونا استفاده می کردند، امّا اکنون دنیله روگانی و مهدی بن عطیه را در اختیار دارند.
وینگرها- این منقطه ای است که شاید بیشترین پیشرفت را از فینال 2015 تاکنون داشته است و آمار به خوبی نشان می دهد که طی سالیان اخیر تیم هایی در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسیده اند که از وینگرهای خوبی برخوردار بوده اند. شاید بتوان با صراحت گفت که بعد از جدایی زامبروتا، الکس ساندرو یکی از بهترین وینگ‌بک‌هایی است که یوونتوس در اختیار داشته است. کوادرادو در چند بازی مهم این فصل برای الگری تعیین کننده بوده و قدرت دریبلینگ او کاملاً این امکان را به او می دهد که سرنوشت یک بازی را عوض کند. لیخشتاینر هم به مراتب بهتر از دو فصل قبل خود در یوونتوس فوتبال بازی می کند، شاید آن هم به خاطر وجود جانشینی مطمئن به نام دنی آلوز که در بارسلونا 2015 که یوونتوس را مغلوب کرد، از کلیدی ترین بازیکنان تیم لوئیز انریکه بود. به مراتب یوونتوس در این پست هم قوی تر از 2015 است چرا که آنجا یوونتوس باید به بازیکنی به نام روملو به عنوان جانشین لیخشتاینر اتکا می کرد. مارکو پیاتسا هم در پورتو همانطور که خودش هم گفته بود، منتظر رسیدن به فرصت بود و سرنوشت بازی را برای شاگردان الگری تغییر داد. در طرف دیگر کوادو آساموا را می توان در حال حاضر از نظر کیفیتی با پاتریس اورایی که دو فصل اخیر در یوونتوس حضور داشت، مقایسه کرد.
هافبک‌ها- روی کاغذ، خیلی سخت است شما خط میانی بهتر از آرتور ویدال، پیرلو، و پل پوگبا پیدا کنید، دو فصل قبل می گفتند یوونتوس بهترین خط میانی اروپا را دارد، امّا خط میانی فعلی هم به نظرم فاصله چندانی با آن خط میانی ندارد. ژوئن 2015 آرتورو ویدال و آندره آ پیرلو شاید از بدترین فصل های فوتبالی شان را به پایان رساندند، پیرلویی که اگر تیم حریف بازیکنی را برای مارک کردنش انتخاب می کرد (یارگیری) به ندرت می توانست در خدمت تیم باشد.
وقتی ویدال به بایرن فروخته شد، بسیاری می گفتند یوونتوس اقدام درستی را اتخاذ کرده است، فروش بازیکنی که نزدیک به 30 سال سن داشت و مصدومیت هایی کم و بیش گریبان گیر او در فصل آخرش در یوونتوس می شد. به وضوح می توان گفت آخرین فصلی که او در یوونتوس حضور داشت، آن ویدالی نبود که یوونتوس در فصل ابتدایی اش در اختیار داشت. ترکیب جدید الگری باعث شده که بازی بیشتری به خدیرا و پیانیچ برسد، دو بازیکنی که به خوبی با گذر زمان نشان داده اند که می توانند جا پای بزرگان بگذارند، وقتی می بینیم کوادرادو هم بعضاً می تواند به عنوان هافبک به ایفای نقش بپردازد، به این نتیجه می رسم که فاصله این خط میانی با آن خط میانی چندان چشمگیر نیست.
خط‌حمله- این اتفاق نظر وجود دارد که خط حمله تیم فعلی بهتر از تیم فصل 2015 است. شاید در آن تیم یوونتوسی که در فصل 2015 به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید، هیچ بازیکنی در خط حمله مسئولیت سنگین تری از موراتا به دوش نداشت، در حالی که نمایش کارلوس توز، ثابت کرد که او آخرین روزهایش را در یوونتوس تجربه می کند. پس از مصدومیت های متعدد و پیدا کردن فرمولی برای بازی در کنار هیگواین، اکنون خط حمله مانژوکیچ، هیگواین و دیبالا، بی شک جز برترین خط حمله های یوونتوس در طول چند سال اخیر را تشکیل می دهد. مانژوکیچی که نقشی کلیدی در بایرن مونیخی که سه گانه را فتح کرد ایفا کرد. هیگواین در سه ماه اخیر در سری‌آ، فوق العاده ظاهر شده است، امّا هزینه هنگفتی که یوونتوس برای جذب او متحمل شد، شاید تنها با فتح لیگ قهرمانان، بتوان هزینه ای مثبت تلقی شود.
البته که تمام رتبه بندی ها، بر اساس برداشت ذهنی ام بود، کسی که تیم دو سال قبل را از این تیم قوی تر بداند، از نظر من اشتباه نکرده است، امّا آیا واقعا برای فتح لیگ قهرمانان باید همیشه قوی ترین تیم بود؟ همانطور که ماروتا، مدیر ورزشی باشگاه یوونتوس می گوید، لیگ قهرمانان تورنومنتی است که سرنوشتش طی چند اتفاق و البته قرعه ای که برای تیم ها انتخاب می شود، مشخص می شود.
در نهایت با در نظر گرفتن این که یوونتوس فصل 2015 توانست مدافع عنوان قهرمانی رئال مادرید را در دو دیدار رفت و برگشت از لیگ قهرمانان اروپا حذف کند، شاید بتوان گفت یوونتوس بتواند با قرعه ای خوب، سرانجام این فصل بتواند وارد رستورانی 100 یورویی که کونته می گفت شود.
این یادداشت صرفاً ترجمه یادداشت David Amoyal است که در سایت کالچو مرکاتو منتشر شده و هیچ دخل و تصرفی دراصل آن صورت نگرفته است.
