طرفداری - فوتبال از سال 1992 آغاز نشد اما فوتبال انگلیس از آن زمان، تغییرات زیادی به خود دید. از آن سال تاکنون، بازیکنانی از 105 کشور مختلف خارج از بریتانیا، به لیگ برتر آمده اند.
خیلی از این بازیکنان، تاثیر زیادی در تاریخ تیم ها و لیگ انگلیس گذاشته اند و قصد داریم در سری یادداشت هایی دنباله دار، به بررسی برترین بازیکنان خارجی تاریخ لیگ برتر بپردازیم.
شاید تا قبل از سال 2015 هیچکس نام ریاض محرز را نشنیده بود اما روباه ها و محرز، به قله های بلندی دست یافتند. او از روز اول نیروی موثری در عملکرد تیمش بود؛ مهار نشدنی و خیره کننده. چهار گل در سه بازی اول فصل 2015 زد و پایش را از همان اول روی پدال گاز فشار می داد.
لستری ها در تمام فصل به او تکیه کردند و محرز نیز تکیه گاه محکمی بود. او حالا سابقه یک قهرمانی در لیگ برتر را دارد اما آیا افتخارات بیشتری منتظرش است؟
69. میکل آرتتا
معنای واقعی یک فوتبالیست باهوش. او در حال حاضر دستیار پپ گواردیولا در منچسترسیتی است و درک بسیار خوبی از فوتبال و تاکتیک هایش دارد. در سال 2005 به اورتون آمد و شش سال موفق را در گودیسون پارک گذراند. در سال 2011 به آرسنال رفت اما بخش های زیادی از تحرک در بازی او، محو شده بودند. اما توانایی اش در استفاده از توپ و درکش از تاکتیک ها، بسیار به درد آرسن ونگر و یارانش خورد.
68. الکسیس سانچز
آینده او در آسنال هنوز تثبیت نشده؛ اما مهاجم سابق بارسلونا هنوز هم نیروی اصلی توپچی ها در خط حمله است. او هم می تواند در کناره ها و هم در مرکز خط حمله بازی کند. وی توانایی شوت زنی از راه دور، فرار در عمق و هر کاری که از یک مهاجم می خواهید را دارد.
گل باورنکردنی اش برابر استون ویلا در سال 2015 آرسنال را به قهرمانی در جام حذفی رساند؛ اما او به دنبال افتخارات بیشتری است تا بتواند در کنار افرادی مانند تیری آنری و دنیس برگکمپ قرار بگیرد.
کمتر کسی است که از سبک بازی ماتا خوشش نیاید. در دنیای پر از درگیری جزیره، ماتای ریز نقش و تکنیکی خودش را به انگلیسی های تنومند ثابت کرده است؛ باهوش، دانشمند، مستعد و متواضع.
سه سال موفق در چلسی، همراه با موفقیت در اروپا و جام حذفی بود. سپس به منچستریونایتد رفت و در اولدترافورد نیز درخشید. با این حال انتقالش به یونایتد کمی عجیب بود و به نظر می آید دلایلی خارج از مستطیل سبز او را از استمفورد بریج راند.
66. نولبرتو سولانو
اولین بازیکن اهل پرو که در لیگ برتر انگلیس بازی کرد، یکی از بهترین هایش بود. سولانو در نیوکاسل عملکرد چشمگیری به نمایش گذاشت؛ هم زیر نظر کنی دالگلیس و هم زیر نظر بابی رابسون. یادمان نرود او در استون ویلا، وست هم، لسترسیتی، هال سیتی و هارتلپول نیز بازی کرده است.
هافبک کناری با استعداد پرویی تصمیم هیجان انگیزی برای ادامه زندگی اش گرفت و به انگلیس آمد تا مرد محبوب سنت جیمز پارک شود. گلزن ماهری بود و فرصت های زیادی را برای آلن شیرر می ساخت. وی همچنین ضربه آزادزن قابلی بود.
هواداران لیگ برتر، احترام بسیار زیادی برای او قائل هستند.
65. برانیسلاو ایوانوویچ
ایوانوویچ اخیرا چمدان های خود را به مقصد سنت پترزبورگ بسته است تا در زنیت بازی کند. دو سالی می شد که مرگی کند را در استمفورد بریج تجربه می کرد. هشت سال بازی در لیگ برتر، چنین بلایی را بر سر یک بازیکن می آورد.
اما نباید روزهای خوب مدافع همه کاره شیرها را فراموش کرد. می توانست در تمامی مناطق دفاعی بازی کند و البته گلزن نیز بود؛ گلش در فینال لیگ اروپای سال 2013 از یاد هیچکس نمی رود. موفقیت های اخیر چلسی، شدیدا مدیون ایوانوویچ و توانایی هایش است.
64. یوری ژورکائف
سم آلردایس فوتبال بازیکنان زیادی را در بولتون احیا کرده است. قطعا مهم ترین آن ها، یوری ژورکائف است. مرد فرانسوی ستاره تیم ملی اش در جام جهانی 1998 و یورو 2000 بود اما خیلی سریع در کایزرسلاترن به مشکل خورد و سپس بیگ سم، مرد 33 ساله را به بولتون آورد.
این انتقال، که در سال 2001 رخ داد، برای هر دو طرف مناسب بود. خرید ژورکائف پیشرفت بسیار تاثیر گذاری در عملکرد بولتون داشت و به آن ها کمک زیادی کرد. بولتون نیز به ژورکائف کمک کرد تا به جام جهانی 2002 راه یابد. دو سال بعد به بلکبرن رفت و خلاقیت و ذهن بازش را به سفید و آبی ها هدیه داد.
63. ویلیام گالاس
باید قبول کرد که ترک چلسی، به شهرت و میراث او صدمه زد. اتفاقاتی که منجر به این انتقال شد، هنوز مورد مناقشه هستند اما قطعا این اتفاق کاملا حرفه ای رخ نداد.
انتقالی فضاحت بار بود؛ زیرا گالاس از ارکان اصلی چلسی، چه در بین هواداران و چه در ترکیب تیم محسوب می شد. برای کامل کردن چرخه، فوتبالش را در تاتنهام به پایان رساند تا هرگز در قلب هواداران آرسنال قرار نگیرد. اما این موضوعات نمی تواند توانایی های او را نقص کند؛ جنگندگی، دوندگی و غیر قابل عبور بودن.
62. امانوئل آدبایور
آدبایور نیز تقریبا راهی که گالاس رفت را در پیش گرفت. عشق آدبایور در قلب هیچکس نماند؛ نه در آرسنال، نه در منچسترسیتی، نه در تاتنهام و نه در کریستال پالاس. در روزهایش خوبش اما مرد توگویی، مهار نشدنی بود.
قدرتمند، قدبلند و البته تکنیکی. در آرسنال بازیکن بسیار گلزنی بود اما پول های سیتیزن ها را ترجیح داد و عازم اتحاد شد. خوشحالی بعد از گلش برابر آرسنال در سال 2009، یکی از به یاد ماندنی ترین لحظاتش در لیگ برتر است. سپس به تاتنهام رفت و به دلیل دستمزد بسیار بالایش مورد نفرت هواداران واقع شد.
تاریخ چگونه از مسوت اوزیل و آرسنال یاد خواهد کرد؟ شاید اوزیل گاهی اوقات بی حال بازی کند اما بی شک چاشنی بسیار شیرینی برای هر تیم انگلیسی است؛ و البته شاید خیلی به درد فرهنگ انگلیس نخورد.
هنوز نتوانسته است افتخار بزرگی با آرسنال کسب کند و همین موضوع او را در اواسط لیست قرار می دهد. پاس گل هایش، بت واره هواداران است و کمترین بازیکنانی در تاریخ آرسنال اینقدر سازنده بودند.
قسمتهای دیگر از این سری یادداشتها: •100-91 • 90-81 • 80-71 • 70-61 • 60-51 • 50-41 • 40-31 • 30-21 • 20-11 • 10 (دیوید ژینولا) • 9 (پیتر اشمایکل) • 8 (پاتریک ویرا) • 7 (جانفرانکو زولا) • 6 (سرخیو آگوئرو) • 5 (دیدیه دروگبا) • 4 (دنیس برکمپ) • 3 (اریک کانتونا) • 2 (تیری آنری) • 1 (کریستیانو رونالدو)
