در اولین شماره از مبحث نگاه هفته، ما تصمیم گرفتیم تا با توجه به اتفاقات رخ داده در باشگاه پرسپولیس تهران و تغییر مدیریت در این تیم که برای چندمین بار در طی سالیان اخیر رخ داده است، راجع به موضوع مهم و البته کهنه و قدیمی مدیریت در فوتبال ایران به بحث و گفتگو بنشینیم.
شما می توانید در زیر، نگاه و نظر چند تن از نویسندگان سایت راجع به موضوع این هفته را خوانده و در قبال صحبتهای این دوستان به بحث و تبادل نظر بپردازید.
محمدرضا احمدی (سردبیر): بحران مدیریتی.
نظر پروفسور حسابی را درباره ایران جویا شدند و ایشان فقط یک جمله پاسخ دادند: "هیچ کس در جای خود نیست." شرم آور این است که پس از گذشت چند دهه از این سخن و شاید قرن ها از این مشکل، این معضل هنوز پابرجاست. مدیریت در ایران و به خصوص در ورزش با تجویز مسکن اشتباه گرفته شده است. مدیرانی که هیچ سر رشته ای از فوتبال و نیاز ها و درد های آن ندارند در بالاترین رده ها بر کرسی ریاست تکیه زده اند و با لبخند هایی اعصاب خورد کن فوتبال را اداره می کنند. مطمئنم مردم این سرزمین اگر تفریحات و سرگرمی های دیگر و در دسترس تری داشتند برای فوتبال و لیگ مرده و مدیریت محتضر آن حتی تره هم خورد نمی کردند.
علی کاوه (مدیر بخش فوتبال ایران): مدیریت کم اهمیت ترین قسمت کار در فوتبال ایرانی است.
به نظر من مدیریت نه فقط در فوتبال، بلکه در همه مسائل کشورمان پیش پا افتاده ترین بحث ممکن است. کمترین توجه به آن می شود. آنکه چه کسی مدیر می شود و چقدر اطلاعات و قدرت مدیریت دارد همیشه در کمترین سطح اهمیت قرار دارد. کافیست به استقلال و پرسپولیس نگاه کنید. مدیرانش تا پول باشد مدیرند. به محض اینکه جیره بیت المال قطع شود صدای همه در می آید. می گویند باشگاه ها را خصوصی کنید؟ چگونه ممکن است جولانگاه سیاسیون در ورزش خصوصی شود؟ یا چه کسی حاضر است میلیاردها بدهی انباشته این باشگاه ها را پرداخت کند و یک پولی هم سر بدهد تا صاحب باشگاهی شود که نه ورزشگاه دارد، نه حق پخش و نه حتی حق و سهم بلیت فروشی. علی آقای پروین می گفت مدیر فنی یعنی کشک، من به شما می گویم کلاً مدیر در فوتبال ما یعنی کشک. البته به استثنای باشگاه هایی مانند فولاد و یا سپاهان که واقعا کادر مدیریت بسیار قوی دارند.
مهدی جوانی (سردبیر): مدیریت دوره ای، مدیران نالایق
تا جایی که ذهنمان یاری می کند، مدیریت فوتبال کشورمان دوره ای بوده و معمولا صاعقه وار از این دست به آن دست می شود. از این روی مدیران تکیه زده بر مسند مدیریت باشگاه های بزرگ و محبوب کشور، یا از روی بی کفایتی جایگزین می شوند یا به خاطر اختلاف سلیقه با مدیران بالای دستی و یا مسائل شخصی تغییر می کنند و مجال کافی برای برنامه ریزی و پیشبرد برنامه های خود نمی یابند. نتیجه عدم ثبات مدیریتی و کادر هدایتی، باشگاه های مختلف و حال و روز نزار تیم هایی می شود که از معدود دلخوشی های مردم کشورمان به حساب می آیند، چون هر مدیری در ایران، با تاریخ مصرف و انقضا می آید و می رود.
علیرضا کردی (نویسنده): فوتبال امروز ایران، آینه تمام قد مدیریت ناصحیح است.
فوتبال به خاطر جذابیت فطری و محبوبیت فراوانی که در میان کلیه افراد جامعه دارد، همواره مکانی جذاب و وسوسه انگیز برای سیاسیون و افراد غیر فوتبالی بوده است، و این درست همان نقطه آغاز مشکلات بی نهایت فوتبال ایرانی است. جایی که مدیران از ناکجا آباد آمده اش تنها برای در چشم بودن و کسب شهرت، بودجه های میلیاردی واصله از خزانه ملت و دولت را بدون برنامه ریزی و البته حسابرسی درست خرج می کنند و بعد سر سال نشده با همان امضایی که آمده بودند تغییر می کنند و سپس مدیر غیر فوتبالی بعدی از ناکجا آبادی دیگر می آید و این داستان همواره ادامه دارد. نتیجه سالها مدیریت غیر اصولی را امروز می توانید در فوتبال خالی از تماشاگر و تهی از هیجان ایرانی ببینید. جایی که کاربلدها بیرون گود نشسته اند و مدیریت کارهای مهمش در دست افرادی است که محلی از اعراب ورزش ندارند.
نتیجه گیری: تقریباً هر عقل سلیمی می داند اولین و مهمترین رکن موفقیت در هر زمینه ای، مدیریتی صحیح و اصولی و مبتنی با شرایط مناسب آن زمینه است، در تمام جهان، فوتبال از سیاست جدا نیست و کم نیستند تیمهای موفق و متمولی که مدیرانی غیر فوتبالی در راس کار خود دارند، اما چیزی که فوتبال آفت زده ما را از فوتبال روز جهان متمایز می کند، حضور دولت و دولتمردان نا وارد در عرصه مهمترین ورزش این سرزمین است که همین حضور ناخواسته موجب ناتوانی بخش خصوصی برای رقابت و البته حضور سالم و با ضمانت شده است.
مدیران فوتبال ما یا بهتر بگوییم ورزش ما از دل فوتبال دولتی می آیند که شرایط ورود بخش خصوصی برای ورود را فراهم نمی کند تا همواره در نتیجه گیری عقیم و عقب مانده باشیم. اگر دولتمردانی که چشم طمع به جذابیت فوتبال دوخته اند راضی به عقب نشینی و واگذاری آن به افراد کاربلد و آشنا به امور فوتبال می شدند، حتی ورود مدیران غیر فوتبالی هم نمی توانست باعث ایجاد خلل در چرخیدن چرخهای عظیم و پر بازده فوتبال شود.
تنها منجی کشتی طوفان زده فوتبال ایرانی حضور بخش خصوصی در کلیه بخشهای آن است.
نکته: این اولین شماره از مبحث نگاه هفته بود، مطمئناً در ابتدای کار کمی ها و کاستی های زیادی وجود دارد که شاید موجب آزردگی خاطر شما مخاطبین عزیز طرفداری شود، از همین رو از همه شما فوتبالدوستان عزیز خواهشمندیم تا با صبر و بردباری و ارائه نظرات سازنده خود، مانند همیشه ما را در انجام هر چه بهتر کارهایمان یاری کنید، تا بتوانیم آنچه را که شما لایقش هستید با بهترین شکل ممکن در اختیارتان بگذاریم. نظرات و انتقادات سازنده خود را از ما دریغ نکنید.
موفق و سربلند باشید.
