طرفداری- این یادداشت در چند قسمت به واکاوی 55 نقل و انتقال پرسروصدای تاریخ محبوب ترین ورزش دنیا که همه را به تعجب واداشته، می پردازد:
| استیو دیلی از وولوز به منچسترسیتی؛ سال 1979 (هزینه انتقال: 1.4 میلیون پوند) |
ملکوم الیسون، سرمربی وقت سیتی، ادعا کرده استیو دیلی را متقاعد کرده بود در ازای 400 هزار پوند به منچستر بیاید، ولی پیتر سوالز، رئیس باشگاه، شخصا وارد عمل شده و یک میلیون دیگر به رقم پیشنهادی اضافه کرده است. اگر هم سوالز ادعای الیسون را رد کرده باشد، این انتقال هیچ گاه نتیجه نداد. دیلی به عنوان بازیکنی تمجیدشده، هیچ گاه نتوانست انتظارات را برآورده کند. دیلی پس از دو سال، در حالی که اعتبارش خدشه دار شده بود و باشگاه با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کرد، سیتی را ترک کرد.
بدترین لحظات دیلی البته زمانی بود که در دیدار برایتون مقابل سیتی، در 15 دقیقه پایانی مسابقه، کارت قرمز به خود دید: "داور بعد از بازی پیشم آمد و گفت حس بدی در مورد اخراجم داشته است. غم و اندوه را در چهره ام دیده بود. پیشنهاد کرد بروم و در لیگ آمریکا فوتبالم را ادامه دهم و همین گونه هم کردم."
| الن اسمیت از لیدزیونایتد به منچستریونایتد؛ سال 2004 (هزینه انتقال: 7 میلیون پوند) |
وقتی در مصاحبه ای از او پرسیده شده بود دوست ندارد برای چه باشگاهی بازی کند، خیلی واضح گفته بود "منچستریونایتد". در آن زمان، طرفدار پروپاقرص لیدزیونایتد، رویای کودکی را با پوشیدن پیراهن محبوبش زندگی می کرد، ولی سقوط به دسته پایین تر و تهدید مدیریت باشگاه او را مجبور به ترک آنجا در سال 2004 کرد. یونایتد با پیشنهاد 7 میلیون پوندی اش قرار بود کارفرمای بعدی پسرک لیدزی باشد.
"وقتی آن مصاحبه را کردم، جوان و بی تجربه بودم و به هیچ وجه فکر نمی کردم 1) منچستر مرا بخواهد 2) لیدز به فروش من فکر کند." این ها صحبت های خود اسمیت در مصاحبه سال 2015 اش با FFT است: "ببینید چقدر احمق بودم!"
| استبان کامبیاسو از اینتر به لسترسیتی؛ سال 2014 (به عنوان بازیکن آزاد) |
بعد از یک دهه حضور در اینتر، کامبیاسو به دنبال چالشی جدید بود و در لستر به آن چه می خواست رسید. در یکی از جالب توجه ترین انتقالاتی که لیگ برتر به خود دیده، ملی پوش سابق 52 باره آرژانتینی و قهرمان چمپیونزلیگ 2010 به همراه اینتر، راهی تیم تازه صعود کرده نایجل پیرسون شد.
"سرمربی تیم را می شناختم و باشگاه با فکر دنبالم آمده بود." بازیکن 34 ساله آن زمان که پیراهن مورد علاقه شماره 19 اش توسط روباه ها برایش کنار گذاشته شده بود، تعریف می کند: "گزینه اول و دوم آنها کامبیاسو بود و وقتی این را فهمیدم، برادر و مدیربرنامه هایم را خبر کردم و گفتم آنجا می رویم."
شاید برای برهه ای و علی رغم گلزنی در برد ارزشمند 5 به 3 لستر برابر یونایتد در ماه سپتامبر، استبان از این تصمیم پشیمان بود. در ادامه آنها تنها دو برد از 25 بازی کست کرده و تیم پیرسون با 7 امتیاز اختلاف نسبت به ته جدول، در آستانه سقوط دوباره به چمپیونشیپ قرار گرفت. با این حال، آنها از مجادله دست نکشیدند: هفت برد از 9 بازی آخرشان کافی بود تا از سقوط نجات یابند که به معجزه شبیه بود و تجربه کامبیاسو نقش مهمی در رسیدن به آن داشت. روباه ها می خواستند یک فصل دیگر او را حفظ کنند، ولی خودش تمایل داشت به لیگ قهرمانان بازگردد و به المپیاکوس رفت. بعدا معلوم شد آنها برای فتح لیگ برتر نیاز چندانی به او نداشتند!
| گابریل باتیستوتا از ریورپلاته به بوکاجونیورز؛ سال 1990 (به عنوان بازیکن آزاد) |
در مسابقه مقدماتی جام جهانی 2002 در بوینس آیرس، آرژانتین 2 بر یک اروگوئه را شکست داد. گابریل باتیستوتا در پایان بازی به سمت دنیل پاسارلا، سرمربی وقت حریف، دوید و گفت: "این برای تو است!" این رفتار ناشی از برخورد سال های قبل پاسارلا با باتی گل بود. او در سال 1990، به این بهانه که این مهاجم همه را مجبور می کند برای او بازی کنند، باتیستوتا را از ریورپلاته بیرون انداخته بود (علاوه بر این، پاسارلا علاقه ای به موهای بلند گابریل هم نداشت!)
در مقابل، باتی گل راهی دشمن خونی ریور یعنی بوکاجونیورز شد و به یکی از سمبل های محبوب بمبونرا بدل گشت. پاسارلا هیچ وقت خودش را برای موافقت با این انتقال، نبخشیده است.
یادداشت: داستان باتی گل و آخرین زیبایِ ویمبلی قدیم
| یورگن کلینزمن از موناکو به تاتنهام؛ سال 1994 (هزینه انتقال: 2 میلیون پوند) |
این ترانسفر در نتیجه حوادث ناگوار متعددی انجام شد: تاتنهام تمایل داشت دیگو مارادونا را به خدمت بگیرد، ولی الن شوگر در جریان سفرهای دریایی و خوردن کاپوچینو، کلیزمن را به خدمت گرفت که در انگلیس یک دشمن ذاتی به حساب می آمد. این اتفاق در 1994 رخ داد که تیم ستایش شده پیرس مورگان هنوز روی کار نبود و کلینزی هم مهاجم تاپی در دنیا به شمار نمی رفت، ولی به هر حال با فوتبال انگلیس در تضاد بود.
او در تیم درجه یک فعلی تاتنهام در شاید بهترین لیگ دنیا، حضور نداشت، بلکه به ورژن متوسطی از اسپرز در رقابتی به همان اندازه متوسط رفته بود و البته در کشوری قرار بود بازی کند که، همانند بازی های پیش فصل واتفورد، عده ای دیوانه در آن زمان فکر می کردند استفاده از ماسک گاز در ورزشگاه ها، خنده دار و سرگرم کننده است. خود تاتنهامی ها هم امید چندانی به این خرید نداشتند و همین گونه هم شد. بعد از یک فصل درخشان، یک پیراهن امضا شده و کنفرانس های مطبوعاتی شوگر در تعریف از او، کلینزمن تاتنهام را به مقصد بایرن مونیخ ترک کرد، اما این خداحافظی همیشگی نبود.
یادداشت: چند خط در حق یورگن کلینزمن، پدر فوتبال مدرن آلمان
| انریکه بورخا از پوماس به آمه ریکا؛ سال 1969 (هزینه انتقال: نامشخص) |
بورخا 23 ساله بود و توانسته بود 69 گل برای پوماس به ثمر برساند و به هیچ وجه به ترک باشگاه فکر نمی کرد که در 1969 از سوی هیات مدیره باشگاه به وی اعلام شد قرار است به بزرگترین رقیب آنها یعنی آمه ریکا فروخته شود. او به حدی از بی خبری اش در مورد مذاکرات انجام شده، دلخورد بود که تهدید کرد از فوتبال بازنشسته می شود. اوضاع به حدی بالا گرفت که حتی رئیس جمهور وقت مکزیک، گیلرمو دیاز اورداز، مجبور به دخالت شد (ولی بعد به این علت که نمی تواند معامله را به هم بزند، کنار کشید).
اورداز قول داد قوانینی تصویب کند که بازیکنان هم از ترانسفرهای انجام شده در آینده سودمند شوند؛ بورخا راهی آمه ریکا شد و الان به عنوان یکی از افسانه های این باشگاه شمرده می شود و پشیمانی برای پوماس ماند.
| دیگو مارادونا از بارسلونا به ناپولی؛ سال 1984 (هزینه انتقال: 8 میلیون پوند) |
بزم های شبانه، بی نظمی و مصدومیت های پشت سرهم، چندان در باشگاهی چون بارسلونا نادیده گرفته نشد تا دیگو مارادونا در 1984 به ناپولی بپیوندد و افسانه خود را از آنجا بسراید. دیگو و تکنیک مسحورکننده و مهارت های نابش به تیمی که قبل از آن همانند یویو بین لیگ های یک و دوی ایتالیا در رفت و آمد بود، کمک کرد تنها قهرمانی های تاریخش را بدست آورده و سری آ را از انحصارطلبی یوونتوس و میلان، خلاص کند.
اعتماد به نفس و کله شقی مارادونا، آینه تمام نمای مردمان شهر میزبانش بود؛ شهری که به پسرک آرژانتینی تکیه کرده و او را به عنوان یکی از خودشان پذیرفت. با این حال، او آنجا هم زیاد دوام نیاورد چون ناپل شهری بود که مارادونا اولین بار شروع به استفاده از مواد مخدر کرد، فرزندی نامشروع از خود به جا گذاشت و هیچ وقت نتوانست اتفاقات مربوط به کامورا را فراموش کند. با این حال، پیراهن شماره 10 ناپولی قرار نیست هیچ گاه توسط بازیکنی، پوشیده شود.
یادداشت: آن ها، خدایی جز دیگو ندارند
| الکس تکسیرا از شاختار به جیانگسو سونیگ؛ سال 2016 (هزینه انتقال: 42 میلیون پوند) |
هیچ وقت تصور نکنید الکس تکسیرا بازیکنی تجاری است. او در سن 19 سالگی، واسکودوگاما در وطنش را ترک کرد تا به تیم تازه متمول شده شاختار دونتسک (که در برهه ای حتی 19 بازیکن برزیلی در ترکیب داشت) در اوکراین برود. هفت سال بعد و با کسب 5 قهرمانی در لیگ، لیورپول پیشنهادی 25 میلیون پوندی ارائه داد و امیدوار بود بتواند این بازی ساز قهار را جذب کند. با این حال، در فاصله چند روز همه چیز عوض شد و پیشنهاد 42 میلیون پوندی جیانگسو سونیگ، الکس را در هواپیمایی چین قرار داد، سر قرمزهای بندر آنفیلد را بی کلاه گذشت و رکورد نقل و انتقالات چینی را برای سومین بار طی دو هفته، دستخوش تغییر کرد. سرمربی جدید الکس به جای یورگن کلوپ، دن پترسکو نام گرفت.
| جان لوئیجی لنتینی از تورینو به میلان؛ سال 1992 (هزینه انتقال: 9.2 میلیون پوند) |
جان لوئیجی لنتینی که دوران بازی اش را در تورینو آغاز کرده بود، با حضور موثرش در کناره ها خیلی زود به چشم آمد و در رسیدن گراناتا به فینال جام یوفا در 1992، نقش مهمی ایفا کرد. جابجا کردن رکورد نقل و انتقالات دنیا برای لنتینی، حتی اگر از سوی میلان و سیلویو برلوسکونی که بزرگترین استعدادهای قاره سبز را جذب می کرد هم که باشد، شوکه کننده بود.
حتی واتیکان هم با انتشار بیانیه ای اعتراض خود را به این معامله و مبلغ بالای مورد بحث، نشان داد. با این حال، حدود یک سال بعد تصادفی مرگ بار با سرعت 200 کیلومتر بر ساعت، تقریبا دوران بازی بازیکن چپ پای میلان را به پایان رساند. او دچار آلزایمر خفیف شد و بینایی اش هم متاثر از تصادف، ضعیف تر شده بود. هیچ وقت آن بازیکن سابق نشد و کم کم در سطوح فوتبال ایتالیا پایین تر رفت تا در سال 2012، اعلام بازنشستگی کند.
یادداشت: داستان جانلوییجی لنتینی؛ از تبدیل شدن به گران ترین بازیکن فوتبال تا نابودی با تصادفی مرگبار
| کارلوس توز از بوکاجونیورز به شانگهای شن هوا؛ سال 2016 (هزینه انتقال: 71.6 میلیون پوند) |
توز هیچ گاه از انجام نقل و انتقالات جنجالی و شوکه کننده، دوری نکرده است. این مهاجم کهنه کار، 3 بار در این لیست 55 نفره، ظاهر شده که الان در خصوص آخرین ترانسفرش صحبت می کنیم. اگر چه هنوز تمام جزئیات این قرارداد منتشر نشده، اما گفته می شود توز با درآمد هفتگی 615 هزار پوند و هزینه نقل و انتقال 72 میلیون پوندی، پردرآمدترین فوتبالیست حال حاضر فوتبال دنیا است!
این ارقام ترانسفر توز به چین را ششمین انتقال گران قیمت تمام تاریخ می کند و برای بازیکنی 32 ساله که به نظر می رسید برای به پایان رسیدن آرام دوران فوتبالش به سرزمین مادری، برگشته، چیز کوچکی به حساب نمی آید. هنوز هم فرصت برای قرار گرفتن در صفحات شماره یک روزنامه ها برای مهاجم سابق منچستریونایتد و یوونتوس وجود دارد.
یادداشت: کارلوس توز؛ کاپیتان زمینی‌‌ها که می خواهد جلوی مریخی ها را بگیرد
| کارلوس توز از منچستریونایتد به منچسترسیتی؛ سال 2009 (هزینه انتقال: 25.5 میلیون پوند) |
"بعضی اوقات همسایه ای پرسروصدا دارید. نمی توانید واقعا کاری در موردشان انجام دهید. آنها همیشه پرسروصدا خواهند بود. باید به زندگی تان ادامه دهید، تلویزیون تان را روشن کنید و صدایش را تا می توانید بالا ببرید." این ها جملات سرالکس فرگوسن در خصوص منچسترسیتی است که به خدمت گرفتن توز را با بیلبورد بزرگی با تصویر این مهاجم و جمله "به منچستر خوش آمدی" تبریک گفته بود.
توهین بدی بود، ولی توز برای سیتی بیشتر از یک ابزار برای تحریک یونایتد بود. او میانگین یک گل در هر دو بازی را برای سیتی زن ها ثبت کرد و در رقابت با باشگاه سابقش در سال 2012، قهرمانی لیگ به همراه سیتی را هم جشن گرفت.
برای شرکت در این قسمت از نظرسنجی مربوط به جنجالی ترین نقل و انتقالات تاریخ، کلیک کنید
ادامه این یادداشت را در روزهای آتی در طرفداری بخوانید...
از همین سری یادداشت بخوانید:
از پیرلو و بیل تا شیرر و رونالدینیو؛ فصل اول از جنجالی ترین نقل و انتقالات تاریخ فوتبال
از کرایوف و استام تا به به و اندریاس مولر؛ فصل دوم از جنجالی ترین نقل و انتقالات تاریخ فوتبال
