اگه بخوایم فوتبال پرسپولیس رو تو یه جمله توصیف کنیم میشه این:سریع به همراه دوندگی زیاد
عامل اصلی موفقیت پرسپولیس دوندگی و پرسینگ فوق العاده عالی بازیکنان هجومی این تیمه.ولی چرا حالا گفتم جادویی واسه اینکه این سبک بازی رو تیمایی ارائه میدن که معمولا 1-3-2-4 بازی میکنن و به عبارت دیگه این نوع بازی فقط مختص این سیستمه.ولی چطوریه که پرسپولیس فقط از یه هافبک دفاعی استفاده میکنه ولی با این وجود جوری بر یک سوم میانی و تهاجمی تسلط داره که تیمای مقابل اصلا فرصت اینکه رو دروازه این تیم فشار بیارن رو پیدا نمیکنن؟
بیاید از عقب زمین شروع کنیم:دو تا دفاع وسط پرسپولیس بسیار ساکن بازی میکنن و دو تا دفاع کناری هم درسته کمی دونده ترن و با این حال تعداد نفوذاشون زیاد نیست.
حالا میایم یک کم جلوتر:میانگین دوندگی یک بازیکن تو یه بازی فوتبال متوسط تو سطح اروپا به این شکله:مدافعان:8 کیلومتر هافبک ها:12 کیلومتر مهاجمین:10 کیلومتر
توی بازی های سطح بالا هم این آمار این شکلیه:مدافعان:10 کیلومتر هافبک ها 14 کیلومتر مهاجمین:12 کیلومتر
اما تو فوتبال ایران:مدافعان:4 کیلومتر هافبک ها:8 کیلومتر مهاجمین:6 کیلومتر
شکی نداشته باشید که میانگین دوندگی بازیکنان پرسپولیس حداقل در سطح یک بازی متوسط تو اروپاست و همینطور بسیار بالاتر از میانگین ایران.(ای کاش تو یه بازی بهشون جی پی اس وصل شه که درستی ادعام ثابت بشه)
اما کمال کامیابی نیا که به نظر بنده ایشون و محسن مسلمان کلیدی ترین بازیکنای تیم هستن.شما هر جای دنیا به یه آدم فوتبالدوست عکس تمام هیکل کامیابی نیا رو نشون بدید و بگید ایشون هافبک دفاعی تخربیه بهتون لبخند میزنه و اگه بگید که این وظیفه رو به تنهایی انجام میده مطمئنا بهتون خواهد خندید!کامیابی نیا بعضی وقتا رو سر بازیکنایی هد میزنه که حدود 25 سانت ازش بلندترن.(اگه فکر میکنید من دارم اغراق میکنم یه نگاهی به شرایط فیزیکی هافبکای دفاعی تیمای اروپایی بندازید)
میایم جلوتر:در مورد بازیکنایی مثل فرشاد احمدزاده،سروش رفیعی،رامین رضاییان،وحید امیری،مهدی طارمی و حتی علی علیپور هم میشه کلی مطلب نوشت ولی اینجا میخوام فقط به محسن مسلمان اشاره کنم.شما قطعا یادتونه که توی لیگ سیزدهم مسلمان تو نیم فصل دوم با نظر علی دایی به تیم اضافه شد.ولی واقعا سبک بازی اون مسلمان کجا این مسلمان کجا!!اون مسلمان یه بازیکن ریزنقش تکنیکی بود که معمولا با کوچکترین برخوردی روی زمین می افتاد ولی این مسلمان تقریبا از هر 5 نبرد تن به تن توی 4 تاش برندست.بازم اگه فکر میکنید دارم اغراق میکنم میتونید برید بازیای این فصل و سه فصل پیش پرسپولیس رو ببینید.آیا واقعا این تغییر محسن مسلمان اتفاقیه و یا نکنه که فدراسیون نشین ها و دست های پشت پرده کاری کردن که مسلمان ریزه میزه الان مثل یه کوه نبردای تن به تن رو ببره؟
اینجا هم یه چیزی بگم اگه سروش رفیعی هم با بقیه هم تیمیاش هماهنگ بشه این تیم قشنگ مدعی قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا خواهد بود ولی من خودم چشمم آب نمیخوره که رفیعی به این زودیا با بقیه هماهنگی پیدا کنه چون تازه از بازی امروز انگار داشت خودشو پیدا میکرد.
شاید تنها نقطه ضعف پرسپولیس این باشه که پلن B خاصی برای اجرا ندارن و به محض اینکه بازی گره میخوره میرن سراغ بازی هوایی و سانتر که البته بعضی وقتا به نتیجه هم میرسه ولی تو بازیایی مثل لیگ قهرمانان آسیا قطعا جوابگو نیست چون تیمای مقابل مدافعای گردن کلفتی دارن که بر خلاف اکثر تیمای ایرانی به راحتی باج نمیدن.
ختم کلام اینکه برانکو هم روزی میره از ایران ولی امیدوارم بتونیم کاری کنیم که میراثش تو پرسپولیس و فوتبال ایران پابرجا بمونه.بدنسازی پرسپولیس برانکو دقیقا در حد تیمای اروپایی هست آیا وقتش نیست که فدراسیون و مربیای جوون داخلی این آموزش ها رو از مربی باتجربه ای مثل ایوانکوویچ فرا بگیرن تا توی آینده سطح فوتبال ایران بالاتر بره؟
