طرفداری- رقابت های تنیس اوپن استرالیا به پایان هفته اول خود نزدیک می شود و حساسیت بازی ها رو به افزایش است. پس از گذشت چهار روز از رقابت ها نویسنده وبسایت رسمی مسابقات برخی از نکات مهم روز چهارم را از جنبه دیگر مرور کرده است.
- تنیس یک بازی تن به تن است
البته که شکست قهرمان شش دوره مسابقات برابر تنیسور شماره 117 دنیا شوک برانگیز است اما این فقط تائید دوباره ای است بر اینکه تنیس رقابتی تن به تن است. این همان نکته ای است که نوواک جوکوویچ پس از شکست پنج سته اش برابر دنیس ایستومین به آن اشاره می کرد اما دنیای تنیس راغب به پذیرش آن نیست. سلطه نوله به گونه ای بوده است که انتظار داریم تک تک بازی ها را ببرد و فراموش می کنیم که 100، 200 نفر برتر دنیا هم همان تنیس را بازی می کنند و تنها توانایی زدن ضربه درست در امتیاز های حیاتی است که 10 نفر برتر را از آنهایی که در اطراف رتبه 110 هستند جدا می کند. و وقتی بازیکنی مثل جوکوویچ برابر ایستومین کمی روی فرم نیست(او اعتراف کرد نمی توانست ریتم خود را در بازی پیدا کند)، این برتری از بین می رود و هیچ هم تیمی ای وجود ندارد تا به کمکتان بیاید و رده بندی ها بی اهمیت می شوند. گاهی حتی یک خواب شبانه بد هم برای رقم خوردن چیزی که به نظر ما یک شگفتی عظیم می آید کافی است؛ اما وقتی بازی تن به تن است غافلگیری بزرگی نیست.
- چه زمانی یک وایلد کارت یک وایلد کارت نیست؟
نام ازبکستانی غول کوش در قرعه بازی ها به عنوان یک وایلد کارت ثبت شده است که از نظر فنی درست است اما تصوری را ایجاد می کند که در مورد او نامنصفانه است. اوپن استرالیا یکی از هشت وایلد کارت بخش انفرادی خود را به مقامات تنیس آسیا می دهد تا بازیکنی را برای حضور در قرعه اصلی بازی ها انتخاب کنند. این روز ها دیگر کمتر وایلد کارت به یک بازیکن اهدا می شود و به جای آن به کسی می رسد که در یک تورنمنت مخصوص تحت عنوان وایلد کارت پلی آف به قهرمانی برسد. رقابت های پلی آف آسیا از 16 بازیکن متشکل شده و ایستومین مجبور بود چهار بازی را ببرد تا به قرعه اصلی بازی های ملبورن برسد. و حلا دو بازی دیگر هم برده است از جمله پیروزی برابر مدافع عنوان قهرمانی. وقتی بازیکنی در یک گرند اسلم شش بازی می برد به فینال می رسد اما ایستومین برای چنین کاری چهار برد دیگر نیز نیاز خواهد داشت. پس وایلد کارت خطاب کردن او کمی غیرمنصفانه است و او بیشتر یک سوپر کوالیفایر (super qualifier) یا یک کوالیفایر منطقه ای است. و البته او راهی طولانی برای بدل شدن به بهترین وایلد کارت یک گرند اسلم دارد؛ گوران ایوانیشویچ در رقابت های 2001 ویمبلدون یک وایلد کارت بود و در نهایت با پیروزی برابر تیم هنمن بریتانیایی در نیمه نهایی و غلبه بر پاتریک رفتر در فینال به قهرمانی رسید.
بلوغ رو به رشد میلوش رائونیچ وقتی روز پنجشنبه با سرماخوردگی جزیی از خواب بیدار شد مورد آزمون قرار گرفت. سرفه های سه شنبه شبش پس از پیروزی دور اول به نشانه های آنفلونزا بدل شده بودند و با قوانین ضد دوپینگی که باریکنان را برای مصرف دارو محدود می کند رائونیچ با نوشیدنی ای از مواد مجاز برای دور نگه داشتن علائم بیماری به بازی با ژیل مولر رفت. از همین رو پیروزی سه سته اش برابر مولر پس از برتری در یک تای برک خطرناک در ست پایانی برای او خوشحال کننده بود؛ او که می دانست مدیریت سطح انرژی رو به تحلیلش کلید این پیروزی بود گفت: "باید ساده کار می کردم." وی در پاسخ به اینکه آیا اگر مولر ست سوم را می برد او در بازی شکست می خورد یا نه گفت: "احتمالاً مشکلی پیش نمی آمد اما حالم بدتر از حالا می بود."
کارولین ووزنیاکی می گوید برخی از بهترین بازی هایش را به نمایش می گذارد. این نشان می دهد که دنیا چطور از هفت سال پیش که او شماره یک شد گذشته است - بهترین بازی هایش وی را به رتبه بیستم دنیا رسانده و او را بسیار دور از ارتفاعاتی که زمان صعود به فینال یو اس اوپن 2009 و صدر رنکینگ جهانی به آن رسیده بود نگه داشته است. پس از پیروزی برابر دونا وکیچ، بازیکن دانمارکی از این گفت که چطور هنوز می تواند رقابت کند و سطح خود را ارتقا دهد؛ او حالا با فیزیوتراپیست خود سفر می کند: "هر روز برای حفظ شرایط بدنی و ریکاوری ام معالجه می شوم. با فیزیوتراپ های متعددی در تور کار کردم که خیلی خوب هستند اما وقتی فیزیوتراپ خودت را داری جامع تر کار می کنی و همه چیز را صحیح انجام می دهی که عالی است."
- کمی ستیزه جویی در راه تواضع
می توانید متواضع باشید و در عین حال سر یک خبرنگار را در کنفرانس مطبوعاتی گاز بگیرید؟ این سوالی است که از طرف سرنا ویلیامزی که در پاسخ به سوال یک خبرنگار جوان خیلی مهربانانه پاسخ نداد بی جواب ماند. خبرنگار جوان گفت که 'سرنا در پیروزی برابر لوسی سافاروورا کمی به هم ریخته بازی کرده است'. ویلیامز پیش از آنکه از او بخواهد عذرخواهی کند پاسخ داد: "فکر می کنم این حرف خیلی منفی ای است - این را جدی می گویی؟" با اینحال چند دقیقه بعد گفت: "سعی می کنم متواضع باشم تا آنچه کسب کرده ام را فراموش کنم." انتقاد از سرنا بابت استاندارد دو گانه ش آسان خواهد بود اما احتمالاً رویکردی مناسب تر این است که بگوئیم هیچکس کامل نیست و در عین اینکه تلاش برای تواضع تحسین برانگیز است همه ما می توانیم گاهی برای آن لحظات ستیزه جویانه در مسیرمان به فروتنی بخشیده شویم.
