طرفداری- در دورانی که خوان مارتین دل پوترو در طول سه سال مصدومیت‌زده در عمق چاهی از یأس به سر می‌برد و به فکر بازنشستگی بود، برای لحظاتی اینچنین بودند که به راه ادامه می‌داد. لحظاتی مثل بازگشت از دو ست در فینال جام دیویس برای کمک به آرژانتین برای کسب اولین قهرمانی بعد از چهار شکست در فینال، که خودش هم در دو تای آن حاضر بود.
یا لحظاتی مثل شکست دادن نوواک جوکوویچ و رافائل نادال در مسیر مدال نقره المپیک در آگوست، یا یک ماه بعد‌تر هوار شدن بر سر اندی ماری در اولین شکست خانگی وی در رقابت‌های جام دیویس. پیروزی پنج سته و تقریباً پنج ساعته روز یکشنبه مقابل مارین چیلیچ در برابر دیگو مارادونایی منقلب، حسن ختام کامبکی عالی برای آرژانتینیِ تقریباً همه‌جا محبوب رقم زد – یک کوه انسانی 6 فوت و 6 اینچی که مثل پتک فورهند می‌زند اما وقتی احساسات بر او غلبه می‌کنند مثل یک کودک اشک می‌ریزد.
در سالی که لسترسیتی قهرمان لیگ برتر شد و شیکاگو کابز طلسم وورلد سریز را شکستند او رقبایی جدی دارد، اما توضیح می‌دهم که چرا 'دلپو' دلگرم‌کننده‌ترین داستان ورزشی سال را رقم زده است.
لسترسیتی در لیگ برتر، شیکاگو کابز در وورلد سریز و آرژانتین در دیویس کاپ؛ سه قهرمانی دراماتیک 2016
پس‌زمینه
در سال 2009 یک خوان مارتین دل پوتروی 20 ساله دنیای تنیس را با پیروزی پنج سته برابر راجر فدرر در مسیر قهرمانی یو اس اوپن در بهت فرو برد. بازیکن آرژانتینی با فورهند‌هایی بزرگ و لبخند‌هایی حتی بزرگ‌تر از راه رسیده بود، 'بیگ فور' در آستانه 'بیگ فایو' شدن بود. هواداران تنیس فوراً عاشق دل پوترو شدند. با ملاحت بی‌پیرایه، بازی فوق‌العاده، گسیل اشک‌های شوق و حتی انگلیسی پر توپوق‌اش، بازیکن آرژانتینی محبوب هواداران شد، بیش از همه برای هواداران فلاشینگ مدوز که شاهد برتری شورانگیزش بر فدرر بودند.
خوان مارتین دل پوتروی 20 ساله در فینال یو اس اوپن 2009
اما مصدومیت‌ها از راه رسیدند و نه هر مصدومیتی، مصدومیت‌های پی در پی مچ دست - وحشتناک‌ترین آسیب برای هر تنیسوری. بعد از اولین عمل جراحی در سال 2010، دل پوترو چهار جراحی مچ دست را از سر گذراند، که سه تای آن روی دست چپ مرد آرژانتینی که نیروی لازم بک‌هند‌هایش را از آن می‌گیرد بودند. دل پوترو در مجموع سال‌های 2014 و 2015 تنها 14 بازی انجام داد و به رتبه 1.042 سقوط کرد. او اذعان کرده است که عذابی که در طی آن روز‌های سیاه احساس می‌کرد او را به فکر بازنشستگی انداخته بود و وی ناتوان از تماشای بازی‌ای بود که به آن عشق می‌ورزید.
بازگشت
در آغاز 2016، زمزمه‌هایی بود که دل پوترو در آستانه بازگشت به تور است. او آماده اوپن استرالیا نبود و بازگشتش در فضای شوم تورنمنت 250 امتیازی دلرِی بیچ در فلوریدا آغاز شد. صعود به نیمه نهایی در اولین تورنمنتش در طی 11 ماه چشمگیر بود، اما واضح بود که دلپوی سابق نیست.
اوپن دلری بیچ فلوریدا 2016
اول از همه اینکه او نمی‌توانست با بک‌هندش ضربه‌ای قاطع بزند. جراحی‌ها مچ چپ او را ضعیف کرده بودند و بک‌هندش از سلاحی ترسناک به اسلایسی شکننده بدل شده بود. چند ماه بعد برای بازیکن آرژانتینی سخت بودند، دورانی که رنک پائینش به این معنا بود که باید برای حضور در تورنمنت‌های بزرگ به وایلد کارت‌ها دلخوش می‌کرد و سعی می‌کرد تا با محدودیت‌هایی که جهنم مصدومیت‌های چند سال گذشته بر بازی‌اش تحمیل کرده بودند کنار بیاید.
برتری
در ویمبلدون بود که رنسانس دل پوترو واقعاً آغاز شد. بدون بک‌هندی که بشود از آن حرف زد، دل پوترو در دور دوم بازی‌ها با اسلایس‌های کم ارتفاع استن واورینکا، قهرمان چندگانه گرند اسلم‌ها را عاجز کرد و بزرگ‌ترین پیروزی‌اش در یک گرند اسلم طی سه سال پیش از آن را به دست آورد. با وجود تازه بودن شکست، واورینکا گفت که همه رختکن از بازگشت دلپو شادمان بودند:
بازگشت او سال فوق‌العاده‌ای برای تنیس رقم زد. او یک آدم فوق‌العاده، یک بازیکن خیلی خوب و یک قهرمان بزرگ است. او به خاطر تمام مصدومیت‌های این سال‌هایش خیلی بدشانس بوده است. حالا همه امیدواریم که از مصدومیت دور باشد و بتواند امسال و سال بعد خوب بازی کند.
بازگشت به زندگی؛ پس از غلبه بر استن واورینکا در دور دوم ویمبلدون 2016
دل پوترو که در دور بعد برابر لوکاس پویی مغلوب شد گفت:
خیلی دلم تنگ شده بود. حالا خیلی خوشحالم که دوباره می‌توانم تنیس بازی کنم. البته، وقتی این بازیکنان را شکست می‌دهید همه چیز عوض می‌شود. نمی‌دانم که می‌توانم در جایگاهی بالا قرار بگیرم یا نه. اما اگر نه، فقط از دوباره تنیس بازی کردن خوشحالم. اگر کار‌های درست را انجام دهم شاید دوباره شانسی برای بهتر شدن و بازی در سطح برترین‌‌ها داشته باشم.
المپیکی
ویمبلدون یک چیز بود، اما در فضای تب‌دار ریو و در برابر هزاران هوادار متعصب آرژانتینی بود که دل پوترو بازگشتش را اعلام کرد. جوکوویچ و نادال را به شیوه‌ای هیجان‌انگیز از دم تیغ گذراند و فقط تلاشی مهیب از ماری در فینالی چهار ساعته بود که مانع دل پوترو برای کسب مدال طلا شد. اشک‌ها، فریاد‌ها و آغوش‌های بزرگی در برزیل وجود داشت و تنیس یکی از شخصیت‌های بزرگ و یکی از شومن‌های واقعی‌اش را پس گرفته بود.
در آغوش نوله، رافا و اندی؛ یک المپیک به یاد ماندنی دیگر
اشک‌ها
سنتر کورت ریو از اشک‌های دلپو خیس شده بود، و یک ماه بعد در یو اس اوپن، بازیکن آرژانتینی یکبار دیگر در کنترل احساساتش به مشکل خورد. در حین اینکه دل پوترو روی بیسلاین ایستاده بود و آماده آخرین گیم بازی‌اش در مرحله یک چهارم نهایی برابر استن واورینکا می‌شد، همه جمعیت یکصدا شد تا نام بازیکن آرژانتینی را با شعار 'دلپو، دلپو' بسراید. دل پوترو، در عظمتِ لحظه تأملی کرد و اشک‌هایش را از چشمانش پاک کرد؛ و همه در فلاشینگ مدوز کمی بیشتر دوستش داشتند. دل پوترو بعد از قهرمانی در اوپن استکهلم در ماه اکتبر که اولین عنوانش در نزدیک به سه سال بود هم به همین شکل احساساتی بود.
دلپوی احساساتی در بازی برابر واورینکا در یو اس اوپن 2016
قهرمان ملی
بعد از شکست در فینال المپیک و چند هفته بعد‌تر باخت به واورینکا در یو اس اوپن، دل پوترو نمی‌خواست سالش با شکست‌هایی باشکوه توصیف شود. آخرین شانس برای دلپو تا برای سال 2016 پایان پیروزمندانه‌ای که شایسته‌اش بود را بنویسد در جام دیویس بود، رقابتی که آرژانتین چهار بار به فینالش رسیده بود و به شکلی دردناک هرگز آن را نبرده بود. دل پوترو در دو شکست از آن فینال‌ها حضور داشت و سرانجام کشورش را از خط پایان رد کرد؛ و البته از راه سخت آن را انجام داد.
نبرد گلاسکو؛ غلبه بر ماری پس از 307 دقیقه مبارزه
برای رساندن آرژانتین به فینال، دل پوترو باید کاری می‌کرد که هیچکس تا به حال انجام نداده بود - شکست دادن ماری در یک بازی انفرادی جام دیویس در خاک بریتانیا. دل پوترو اینکار را انجام داد، در پنج ساعت و هفته دقیقه تنیس طاقت‌فرسا و فراموش‌نشدنی که طولانی‌ترین بازی دوران حرفهای شماره یک بریتانیا را رقم زد. بعد در فینال، آرژانتین در زاگرب 2-1 از کرواسی عقب بود و دل پوترو مقابل شماره 6 دنیا، مارین چیلیچ در برابر هواداران پر سر و صدای میزبان دو ست عقب افتاده بود. دل پوترو باید برای اولین در دوران حرفهای خود چنین اختلافی را جبران می‌کرد تا رقابت را زنده نگه دارد.
با الهام گرفتن ازسرچشمه‌ای نامعلوم، دلپو موفق به انجام اینکار شد. در کمتر از پنج ساعت بازی را برد و پیروزی هموطنش فدریکو دلبونیس برابر ایوو کارلوویچ به این معنا بود که آرژانتین سرانجام به بدشانسی‌اش پایان داده است. دل پوترو بعد از بازی فروتنانه گفت:
زمان زیادی به دیگر هیچوقت تنیس بازی نکردن نزدیک بودم و خب، حالا اینجا هستم.
از ترس تمام شدن حرفه‌اش تا بردن مدال نقره المپیک و قهرمانی دیویس کاپ. امسال حقیقتاً برای دلپو آنوس میرابیلیس* بوده است؛ و اثبات اینکه آدم‌های خوب همیشه آخر نمی‌شوند.
قهرمان ملت؛ در آغوش مردم پس از قهرمانی در دیویس کاپ 2016
*به لاتین: annus mirabilis؛ لفظی لاتین به معنای سالی باشکوه یا شگفتانگیز (م).
