طرفداری- یک سرو بزرگ را با گروند استروک‌هایی عظیم و والی‌هایی مطمئن را برای ارائه بهترین عملکرد در بازی‌ای بزرگ ترکیب کنید؛ چه به دست می‌آورید؟ مارین چیلیچ، کسی که هیچکدام از هفت بازیکن دیگر در مسابقات فینال تور مردان از دیدن او در آن سوی تور لذت نخواهد برد.
این دومین باری است که چیلیچ به تورنمنت پایان سال می‌رسد. در اولین حضورش در سال 2014، همان سالی که اولین و تا به امروز تنها گرند اسلم خود را در رقابت‌های یو اس اوپن فتح کرد، هر سه بازی خود در مرحله گروهی را واگذار کرد؛ مصدومیت خفیف اما آزاردهنده بازو مانع کارش شد و او با ناامیدی لندن را ترک کرد، اما مصمم به بازگشت بود.
پس، انگیزه‌ها، برای بازیکن 28 ساله که به لطف عملکردی قوی در نیمه دوم سال، که توانست با کسب اولین قهرمانی در یک تورنمنت مسترز با پیروزی برابر اندی ماری در ماه آگوست در سینسیناتی و سپس ماه گذشته با تصاحب اولین قهرمانی خود در تورنمنتی 500 امتیازی در بازل، جواز حضور در لندن را به دست آورد بالا خواهد بود. همین چند روز پیش او اولین پیروزی‌اش برابر نوواک جوکوویچ را کسب کرد تا به نیمه نهایی رقابت‌های مسترز پاریس برسد. وی باید یک هفته بعد از بازی‌های فینال تور در فینال جام دیویس برای کرواسی به میدان برود و این ماه می‌تواند برای مردی که با توجه به استعداد بزرگی که در اختیار دارد، به اشکال مختلف کمتر از پتانسیلش به موفقیت دست یافته، ماه مهمی باشد.
وقتی در سال 2014 راجر فدرر را در نیمه نهایی یو اس اوپن کنار زد و سپس کی نیشیکوری را در فینال از پیش رو برداشت، بسیاری پیروزی‌اش را نشانه‌ای از تغییر قدرت دیدند. او به نظر در مراحل پایانی رقابت‌ها در نیویورک اضطرابی نداشت، موفق شد از سد بهترین بازیکن عبور کند تا رستگار شود. اما، بنا به دلایل متعدد، چیلیچ نتوانست آن سطح از بازی را به صورت مستمر ارائه دهد. چیلیچ اولین بازیکنی نیست که نتوانسته با انتظارات بسیار زیادی که پس از کسب یک گرند اسلم به وجود می‌آید کنار بیاید، خودش می‌گوید:
حتی سال گذشته هم چند تورنمنت خوب داشتم اما در تلاش برای رسیدن به بهترین بازی‌ام بودم. بخش اول 2015 را به خاطر مصدومیت از دست دادم. کمی بالا و پائین داشتم و سعی می‌کردم تا تعادلی را که در یو اس اوپن و نیمه دوم 2014 یعنی زمانی که تنیس خیلی خوبی بازی می‌کردم داشتم باز بیابم. احساس می‌کنم حالا، در چند ماه گذشته، خودم را در موقعیتی بسیار خوب می‌بینم و در زمین احساس خوبی دارم.
او در زمان نوجوانی تند مزاج بود، حالا در زمین آرام‌تر، با فکر و حساس‌تر است و این همیشه برای یک بازیکن تنیس که اغلب ستیزه‌جویی برایش یک ضرورت است خیلی ایده‌آل نیست:
سعی می‌کنم روی آنچه باید انجام دهم متمرکز باشم. بازیکنانی را می‌بینم که احساسات بیشتری بروز می‌دهند و با ارتباط بیشتری با تماشاگران دارند. طبیعتاً چیز خوبی است اما ما به بازیکنان متفاوت نیاز داریم.
تا زمان قهرمانی در سینسیناتی، او در هیچ مسترزی از یک چهارم نهایی پیشتر نرفته بود. پیروزی برابر ماری به اعتماد به نفس داد، همینطور نمایشش در رقابت های بازل. تقریباً هفت سال از زمانی که او به نیمه نهایی اوپن استرالیا رسید و مورد توجه عموم قرار گرفت می‌گذرد. مدت زمان زیادی را در اطراف 20 بازیکن برتر چرخ می‌زد، با نمایش‌هایی فوق‌العاده که با شکست‌هایی بد همراه می‌شدند. تا اینکه پیوستن به یک قهرمان کروات، گوران ایوانیسویچ، کمک کرد تا خودش را پیدا کند. آنها از اواسط 2013 تا سال بعد با یکدیگر کار کردند و در یو اس اوپن به اوج رسیدند.
در تصمیمی که به نوعی غافلگیر کننده بود، آنها در میانه‌های امسال از یکدیگر جدا شدند و چیلیچ جوناس بیورکمن سوئدی، شماره 4 سابق دنیا را که سال گذشته دوران کوتاه موفقی با اندی ماری داشت را به خدمت گرفت. به همراه یکدیگر در تلاش بوده‌اند تا سرو غول‌آسای چیلیچ را با بهتر کردن درک او از بازی روی تور بهبود ببخشند:
ایده بود که کسی را پیدا کنیم که بتواند به من در انتقال بازی‌ام از بیسلاین به تور به من کمک کند. احساس کردم او کسی است که می‌تواند در این مور بسیار به کمک من بیاید، او در بازی انفرادی و دوبل خوب بود و بازی را خوب می‌شناسد.
یکی از به یاد ماندنی‌ترین بازی‌های فصل او دیدار پنج سته‌اش برای راجر فدرر در یک چهارم نهایی رقابت‌های ویمبلدون بود:
به فدرر نزدیک بودم و در ویمبلدون عالی بازی کردم. سه مچ پوینت داشتم و از آنها استفاده نکردم. اما احساس می‌کنم وقتی خوب بازی می‌کنم و به شیوه صحیح بازی می‌کنم، سرو من همیشه شانسی به من می‌دهد و همیشه می‌توانم با آن نتیجه خوبی کسب کنم.
چیلیچ در رقابت‌های داخل سالن بهترین بازی‌اش را انجام می‌دهد – هشت قهرمانی از 16 قهرمانی‌اش زیر سقف رقم خورده‌اند. اگر سِروَش آنطور که باید کار کند، به همراه بازی بهتر روی تور، هفته آینده خطر بزرگی برای رقبایش خواهد بود.
