به جرات می توان تراکتورسازی را موفق ترین تیم ایرانی در این چند سال اخیر دانست. برای این عنوان دلایل بسیاری وجود دارد که مهم ترین آن نگاهی به سابقه کم حضور این تیم در لیگ در برابر عناوین کسب شده اش می باشد. این تیم تبریزی با حمایت هوادرانش پس از صعود به لیگ برتر خیلی زود به عنوان یک تیم مدعی خود را به فوتبال ایران معرفی کرد اما اینک اسیر مسائل غیر فوتبالی تاسف باری شده است.
حضور امیر قلعه نوعی و کسب عنوان نایب قهرمانی لیگ برتر استارت تراکتور برای قرار گرفتن در بین تیم های سرشناس فوتبال کشور بود. این اتفاق سال پیش نیز دوباره تکرار شد و این بار سرخ پوشان دیار آذربایجان با هدایت تونی الیویرای پرتغالی مقام دومی فصل پیش را تکرار کردند. پنجمین حضور تراکتور در لیگ برتر بار دیگر با تغییر سرمربی همراه بود و این بار مرد کم حاشیه فوتبال ایران مجید جلالی سکان هدایت این تیم پرطرفدار را بر عهده گرفت. با شرایط و جو موجود در تراکتور قابل پیش بینی بود که کار برای این سرمربی آرام بسیار سخت خواهد بود.
سختی کار مجید جلالی از همان هفته های اول آغاز شد و هفته سوم اولین اولتیماتوم باشگاه به سرمربی داده شد، این اقدام بسیار عجیب در حالی اتفاق افتاد که در هیچ کجای دنیا حتی خود ایران نیز فشار روی سرمربی آن هم در هفته سوم کم سابقه و حتی بی سابقه می باشد. همین اولتیماتوم نشان داد که رابطه جلالی با مدیریت و هیئت مدیره چندان مناسب نیست و روزهای راحتی انتظار جلالی را نمی کشد. رفته رفته با کسب نتایج بسیار خوب کمی از فشارها کاسته شد که عملاً منطقی بود، چرا هیچ دلیلی برای تحت فشار قرار دادن جلالی وجود نداشت. بردهای بزرگ خانگی و نتایج خارج از خانه مناسب به ظاهر جو آرامی را در این تیم وجود آورده بود. تا این که سه هفته بدون برد از راه رسید و این بهترین زمان برای دامن زدن به اختلافاتی بود که منشا آن کماکان معلوم نیست.
شوک بزرگ هیئت مدیره و مدیرعامل باشگاه در هفته جاری چنان بزرگ و غیر منطقی بود که واکنش تمامی اهالی فوتبال را در پی داشت. واکنش حرفه ای جلالی در مواجهه با این اقدام نشان داد که مقصر کیست و چه کسانی مقصران نتیجه نگرفتن احتمالی تراکتور پس از این اتفاق غیر قابل هضم خواهند بود.
با نگاهی به شرایط کنونی تراکتور و مقایسه آن با فصل های اخیر هیچ افتی در روند نتایج و امتیازگیری این تیم مشاهده نمی شود. حتی این فصل تراکتور توانسته عملکرد مطلوب تری را در اکثر بازی های خانگی اش داشته باشد این در حالیست که بازی های خانگی همیشه یک معضل برای این تیم به شمار می رفت. از دیگر نکات مثبت این تیم می توان به جو آرام موجود در این تیم اشاره نمود. تراکتور امسال با حضور ستارگانی چون علی کریمی، سعید دقیقی و کریم انصاریفرد در حالی فصل آرام و بدون حاشیه ای را سپری می کند که معمولاً هر فصل شاهد حاشیه سازی چند بازیکن این تیم بودیم که در روند نتیجه تیم تاثیری منفی داشت.
به هر حال با چنین اقداماتی می توان نتیجه گرفت که فوتبال ما آنچه که از آن محروم است قبل از هر چیز مدیریت است و این سو مدیریت بلای جان فوتبالی شده است که نام حرفه ای را با خود به یدک می کشد. اقدام نسنجیده باشگاه تراکتور باز هم این مساله را نشان داد که بجز هواداران پر شور این تیم هیچ کس دیگری نگران وضعیت این تیم نیست و بعضی زد و بندهایی که جایش در فوتبال نیست به شدت در پی به قعر نشاندن تیمی است که صاحبش طرفدارنی اند که در دمای زیر 15 درجه هم تیم شان را تنها نمی گذارند. در این میان تصمیم گیرندهایی که در جای گرم و نرم نشسته اند و حتی نام بازیکنان این تیم را نمی دانند با هدفی نامعلوم در حال به هدر دادن فصلی هستند که می توانست رویایی ترین فصل تراکتور باشد.
