طرفداری- پپ گواردیولا از شاگردان یوهان کرایوف است. گواردیولا آغاز موفقی در تیم فوتبال انگلیس و منچسترسیتی داشته است. جوردی کرایوف، پسر یوهان کرایوف در مورد نظر پدرش نسبت به چالش جدید گواردیولا گفته است. گواردیولا در مراسم رونمایی از کتاب زندگی نامه کرایوف حضور داشت.
به نقل از دیلی میل، جوردی کرایوف اعتقاد دارد پدرش اگر زنده بود طرفدار منچسترسیتی می شد و از اعتقادات پدرش گفته است.
پدرم هیچ شکی در مورد گواردیولا نداشت. هیچ مسئله وجود نداشت و تنها مسئله، مسئله زمان بود. این مربیان نیستند که باید خودشان را با فوتبال انگلیس تطابق دهند، این فوتبال انگلیس است که باید خودش را با چیز های مختلف سازگار کند، با اتفاقاتی جدید. این اتفاقاقی نیست که تیم های بزرگی که در آنجا جام می برند توسط مربیان بزرگ خارجی هدایت می شوند.
جوردی در مورد روز های درگذشت پدرش و واکنش های عمومی صحبت کرد.
فکر می کنم بی نظیر بود. در حال حاضر کمی احساساتی شده ام و باید نفس عمیق بکشم. اما رفتار مردم فوق العاده بود. پر از شور و علاقه، انرژی و حس مثبت. هرکسی چیزی می گفت. پدرم روح آزادی داشت. من با طرز فکر او بزرگ شدم و هر روز به کارهایی که انجام می داد فکر می کردم و به دنبال دلیلش بودم. او هیچگاه از کسی ترسی نداشت و آزادانه صحبت می کرد و از قدرتی شبیه شانس برخوردار بود که نمی دانم به آن چه می گویند. سرنوشت و زندگی او در دورن زمین، روی نیمکت و در زندگی بشری شامل نکات خوبی است.
یوهان کرایوف زمانی که سرمربی تیم بارسلونا چیز هایی در مورد یک پسرک نوجوان شنیده بود که در تیم های پایه باشگاه بازی می کند. او تمامی تیم های باشگاه را به دنبال او گشت و گواردیولا 17 ساله را پیدا کرد.
گواردیولا در آن زمان بسیار کوچک بود. او در ترکیب تیم قرارداده شد و رشد کرد.
بعد از خروج ریکارد از بارسلونا، سران بارسلونا به دنبال دو گزینه بودند، مورینیو که قبلا در نیوکمپ دستیار بود و گواردیولا که تجربه هدایت تیم ب را داشت. رییس و مدیر اجرایی باشگاه از دوستان کرایوف بودند و در نهایت آن ها به گواردیولا رسیدند.
انتخاب گواردیولا تصمیمی از سوی یک نفر نبود. سران باشگاه تخصص زیادی در فوتبال ندارند آن ها باشگاه را اداره می کنند اما قدرت زیادی در گرفتن تصمیم های اختصاصی ندارند.
در آن زمان اعتقاد چندانی به پپ و تصمیم سران باشگاه نبود.
برای پدرم انتخاب گواردیولا یک ریسک نبود. پدرم او را از 17 سالگی می شناخت و حتی در زمان مربیگری در تیم ب هم او را دنبال کرده بود. پدرم کاملا از تصمیمش مطمئن بود. اگر در زندگی ریسک نکنید، دیگر زنده نیستید. شما نمی دانید که با انتخاب هر مربی چه می شود. به نظرم هر مربی خودش را با باشگاه مطابقت می دهد و هر باشگاهی خودش را با مربی اش. فکر می کنم بارسلونا باشگاه رومانتیک با یک انگاره خاص است و شاید هر مربی در آن موفق نباشد. این به معنای بد یا خوب بودن مربی نیست. در مورد تطابق یافتن با فرهنگ باشگاه است. برای بارسلونا سخت است مربی بعدی را انتخاب کند. زمانی که انریکه برود چه کسی سرمربی خواهد شد.
افراد از بیرون این مسئله را درک نمی کنند و به نظر شغل آسانی است مخصوصا با آن همه ستاره است اما این کار از آنچه به نظر می آید سخت تر است. بارسلونا باشگاه خاصی است و نمی توان آن را با دیگر باشگاه ها مقایسه کرد.
پسر کرایوف گفت که پدرش هم اگر در بازه کنونی بود تایید می کرد که گواردیولا همان اثری را در سیتی داشته است که در بارسلونا و بایرن داشته است.
من هیچ شکی در این مورد ندارم. شاید در هفته های اخیر نتایج باب میل نبوده است اما گواردیولا آن ها را متقاعد کرده است که این روشی است که آن ها با آن ادامه خواهند داد. فکر می کنم سیتی باشگاهی است که توان جذب بازیکنان بزرگ را دارد. اگر همه این ها کنار هم باشند، فرمول خوبی به دست می آید.
سال گذشته تمام خانواده به همراه پدر بازی های بایرن را نگاه می کردیم. پدر زیاد بازی های بوندسلیگا را نمی دید اما به نرم این به خاطر حضور پپ بود. به نظرم اگر او امرو زهم زنده بود هوادار سیتی بود و بازی های این تیم را نگاه می کرد و در مورد آن تیم صحبت می کرد.
