به گزارش سایت بین المللی گل، ونگر مورینیو را به دلیل اینکه او را فضول خوانده بود بخشیده است اما نتایج مورینیو بیش از حرف هایش برای ونگر سنگین اند.
ونگر مجبور بود بنشیند و تماشا کند که چلسی بهترین استعداد های جوان که بعضا بازیکنان مورد علاقه خود او نیز بودند را به ترکیب خود اضافه می کند.
راه چلسی برای رویارویی با قانون بازی جوانمردانه همان راهی است که ونگر براب رفتن آن بسیار تلاش کرده است. جذب بازیکنان جوان و هدایت و پیشرفت آنان به تیم اصلی. اما این چیزی نیست که نتایج بازی ها را مشخص می کند. چلسی برا خلاف آرسنال توانایی نگه داشتن بازیکنانش در تیم خود را دارد.
شاید آخرین بازی که شاهد رویارویی روش های مورینیو و ونگر با یکدیگر بودیم، جام اتحادیه سال 2007 بود. یک طرف ترکیبی از بازیکنان جوان و بی تجربه با تیمی با میانگین سنی 21 سال بود. طرف دیگر تیمی متشکل از بهترین استعداد های جهان و بازیکنان گران قیمت مانند ریکاردو کاروالیو، شاون رایت فیلیپس، مایکل اسین، آندری شوچنکو و دیدیه دروگبا بودیم که باید برابر بازیکنانی چون جاستین هویت، آرماند ترائوره، فیلیپه سندروس، آبو دیابی و جرمی آلیادیره بازی می کردند.
در آن بازی دروگبا نتیجه بازی را رقم زد و ونگر پس از بازی چنین گفت:" در قسمت های اعظم بازی ما تیم برتر بودیم اما اتفاقاتی که در بازی افتاد ما را مغلوب کرد. آنها تجربه بیشتری داشتند و دروگبا در بازی تغییر ایجاد کرد. "
پس از آن ونگر با همان فلسفه خود در آرسنال ماند و به یکی از ستون های فوتبال انگلیس تبدیل شد و اکنون بار دیگر شاهد رویارویی این دو نفر خواهیم بود.
در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا سال 2004 بود که چلسی با درخش وین بریج موفق شد به مدت ها عدم موفقیت خود برای شکست آرسنال پایان دهد. پول رومن آبرامویچ و توانایی های مورینیو موجب شده بود تا چلسی در سطحی بالاتر از آرسنال قرار گیرد.
همین روند ادامه پیدا کرد و تیم مورینیو که موفق شده بود انگلیس را تصاحب کند، اکنون بدون شک قدرتمند ترین تیم اروپا بود.
آرسنال دیگر رقیب شماره یک منچستریونایتد نبود. اکنون چلسی بود. آرسنال نسبت به دوران شکوه خود افت کرده بود و موفق نمی شد جامی کسب کند. ونگر چه در زمین مسابقه و چه خارج از آن حرف مورینیو نمی شد. مورینیو آرسنال را در هم کوبیده یود.
آرسنال شروع به تزریق بازیکنان جدید به تیم خود کرد و در سال 2007 موفق شد به فینال جام اتحادیه برسد اما باز هم مقابل تیم قدرتمند مورینیو حرفی برای گفتن نداشت.
اغلب چلسی روش بسیار ساده ای برابر آرسنال پیش می گرفت. تکل زنی، دفاع عمیق، پرس و ضد حمله. روند پیروزی های چلسی برابر آرسنال در دوره اول مورینیو در چلسی بسیار جالب است. چهار پیروزی برای چلسی و چهار تساوی.
پس از مورینیو و زیر نظر مربیانی نظیر اسکولاری، آنچلوتی و ویلاس بوآس آرسنال موفق شد چند باری چلسی را شکست دهد. سنگین ترین شکست چلسی برابر آرسنال شکست 5-3 خانگی چلسی در زمان بوآس بود.
بزرگترین عامل برتری چلسی برابر آرسنال همواره دروگبا بوده است. او در 14 مسابقه برابر آرسنال 13 باز گلزنی کرده است و اگر از گل های دروگبا صرفنظر کنیم چلسی دیگر تیم برتر برابر آرسنال نیست.
پس از اینکه دروگبا در امارات کاپ در لندن در تابستان گذشته برابر آرسنال گلزنی کرد، ونگر چنین گفت:" من نمی دانم تا چه اندازه دل چلسی برای او تنگ شده ولی ما اصلا دلتنگ او نیستیم. او در هر بازی ضربات مهلکی به ما وارد می کند. "
افول آرسنال در زمانی شروع شد که چلسی مورینیو اقدام به نابودی آرسنال کرد. سال 2004 تساوی 2-2 برابر آرسنال چلسی را با 5 امتیاز اختلاف و در موقعیت قهرمانی قرار داد. پس از آن شب ونگر چنین گفت:" ما شکست بزرگی را متحمل شدیم. اما بازیکنان جوانی داریم و به پیشرفت ادامه می دهیم. "
نبرد بعدی در آوریل 2005 بود. چلسی با دفاعی مستحکم نتیجه 0-0 را بدست آورد و بار دیگر در موقعیت قهرمانی قرار گرفت. در آن فصل از بازی چلسی انتقاد بسیاری شد اما بیست و سومین کلین شیت فصل موجبات قهرمانی چلسی را فراهم کرد.
دروگبا وارد می شود
پس از گذراندن اولین فصل خود در چلسی، دروگبا کم کم تبدیل به یکی از ترسناک ترین مهاجمین اروپا شد. در جام خیریه سال 2005 دروگبا دو بار دروازه آرسنال را فروریخت. دو پاس به دروگبا کافی بود تا همه چیز را تمام کند. آرسنال نیز تلاش بسیاری کرد اما کلودیو ماکلله به خوبی حمله های آرسنال را خنثی کرده بود.
ونگر چنین گفت:" چلسی با پاس های بلند بسیار ترسناک است. آنها این کار را به خوبی انجام می دهند. حقیقت این است که دروگبا در پاس های بلند بسیار قدرتمند است و آنها لحظات سختی را به ما تحمیل می کنند. "
این دروگبا بود که در آگوست 2005 بار دیگر در آرسنال طوفان به پا کرد. بازی دقیق و قدرت تمام کنندگی بالای دروگبا موجب شد تا روند شکست ناپذیری چلسی به 31 بازی برسد. این اولین برد چلسی در لیگ برابر آرسنال پس از 10 سال بود. دروگبا که به صورت تعویضی به بازی آمده بود با گل خود نتیجه بازی را به نفع چلسی رقم زد.
ونگر چنین گفت:" ما موقعیت های خوبی داشتیم اما موفق نشدیم گلزنی کنیم. باید موثرتر بازی کنیم. " همان داستان کلیشه ای.
در 18 دسامبر 2005 چلسی از تیم دوم جدول 9 امتیاز بالاتر بود و آرسنال با 20 امتیاز اختلاف نسبت به چلسی در رده نهم قرار داشتند. در برابر آرسنال اسین در کارهای دفاعی بسیار موفق بود و با درخشش جو کول و آرین روبن چلسی 2-0 آرسنال را شکست داد.
ونگر در مورد اسین در آن بازی چنین گفت:" به نظر من اسین باید کارت قرمز مستقیم می گرفت. او با توپ بازی نکرد بلکه با بازیکن بازی کرد. "
انتقال اشلی کول از آرسنال به چلسی تنش میان این دو تیم را بالاتر برد و اولین بازی کول برای چلسی در جریان تساوی 1-1 برابر توپچی ها در دسامبر 2006 بود. آرسنال همان فوتبال همیشگی خود را بازی کرد اما موفق نمی شد گل بزند. متیو فلامینی برای آرسنال گلزنی کرد اما اسین با شوتی سرکش جواب گل را داد. تقابل ذروگبا و ینس لمن در آن بازی دیدنی بود.
مورینیو پس از بازی چنین گفت:" به خاطر روشی که آنها به خصوص در نیمه اول موفق به کنترل بازی شدند، من از تساوی راضیم. آنها موقعیت های بازی را کنترل کردند و با اعتماد به نفس بیشتری بازی کردند. "
آخرین باری که دو تیم با یکدیگر بازی کردند نیز پیروزی برای مورینیو بود. در همین فصل چلسی با گل های سزار آزپیلیکوئتا و خوان ماتا آرسنال را از دور رقابت های جام اتحادیه انگلیس حذف کرد.
هنگامی که مورینیو به انگلیس بازگشت در مورد ونگر چنین گفت:" ونگر فرد بسیار خوبی است و من برای او احترام زیادی قائلم. من معتقدم که او هم همین احساس را در مورد من دارد. شرط می بندم که هیچ شکلی بین ما وجود ندارد. "
مشکلی نیست یا اینکه باز هم ونگر نمی تواند مقابل چلسی پیروز شود؟
