اختصاصی طرفداری- دیگر کمتر کسی می تواند انکار کند که اهمیت یک مدال یا موفقیتی مهم در المپیک، چیزی فراتر از یک شادی لحظه ای ست. در دنیایی که قانون مور به اشباع رسیده است و تقریبا هر انسانی از طریق اینترنت از دنیا خبر دارد، اهمیت ترند شدن در اذهان عمومی، می تواند پیامدهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داشته باشد. برخی خسته از مدال های تکراری، دولت مردان ایرانی را به تمرکز بر روی ورزش های مدال آور و محبوب مثل شنا یا دو و میدانی فرا می خوانند. این ادعا که ارزش موفقیت در ورزشهایی مانند شنا یا دو و میدانی به دلیل محبوبیت یا اهمیت بیشتر از منظر رسانه، زیاد است، کاملا درست به نظر می رسد و ایران می تواند با سرمایه گذاری زیاد در چنین رشته هایی، تصویر مهمی از اقتدارش در جهان نشان دهد اما گرفتن مدال المپیک در هر رشته ای، در خاورمیانه، چیزی فراتر از هزینه است و بسیاری از همسایگان ما در آرزوی رسیدن به آن به سر می برند.
برای مثال در ترکیه، کشوری که به خاطر رابطه با غرب مورد حمایت رسانه های مشهور دنیاست و به عنوان یک کشورِ اسلامی موفق به جهان معرفی می شود، در ورزش مشکلات زیادی وجود دارد. ترکیه دیگر در وزنه برداری یا کشتی، اقتدار سابق را ندارد و برای ادامه حیات، دست به دامان برخی از ورزشکاران خارجی شده است. کاروان ورزشی ترکیه درحالی در ۲ المپیک قبلی(پکن و لندن) در مجموع به ۲ طلا رسیده که در المپیک ریو ۲۰۱۶، تا امروز تنها دو مدال نقره و یک برنز در کارنامه خود می بیند. تا قبل از آغاز رقابت های کشتی، تنها مدال ترکیه را دنیر اسماعیلوف، در وزنه برداری ۶۹ کیلوگرم مردان بدست آورد.
نکته قابل توجه در مورد اسماعیلوف این است که وی یک وزنه بردار ترکمنستانی است که پیش از این با ملیت کشورش به المپیک آمده بود اما اخیرا تابعیت ترکیه را پذیرفته است. در دوی ۱۰۰ متر، در حالی که حسن تفتیانِ ایرانی با کمترین امکانات، با رسیدن به نیمه نهایی المپیک تاریخ سازی کرد، ترکیه هم در این مرحله ورزشکار داشت. اگرچه جک علی هاروی، دونده ترکیه ای که به نیمه نهایی ۱۰۰ متر رسید و مانند تفتیان از فینال بازماند، یک دونده جاماییکایی است. او سالها برای جاماییکا به میدان رفت اما از سال ۲۰۱۵ ملیت ترکیه ای گرفت و به اولین دونده صدمتر تاریخ ترکیه تبدیل شد که در رقابت های اروپایی به مدال می رسد. به نظر می رسد ترک ها هم سیاست قدیمی کشورهای حوزه خلیج فارس در خرید ورزشکار به جای پرورش آن در پیش گرفته اند.
ترکیه دوندگان زیادی در المپیک ۲۰۱۶ دارد. به جز جک هاروی، رمیل گولیف، دونده ترکیه در دوی ۲۰۰ متر و چهار در صد متر بود. گولیف یک ورزشکار آذربایجانی است که در سال ۲۰۱۱ و در ازای مبلغ ۲۰۰ هزار دلار تابعیت ترکیه گرفت. سه ورزشکار، ترک ها را در مواد استقامت المپیک نمایندگی کرد. ایلهام اوزبیلن که در ماده ۱۵۰۰ متر شرکت کرد، ویلیام تانوی کنیایی است در سال ۲۰۱۱ ترکیه ای شد. علی کایا و پولات کمبوی، دیگر دوندگان ترکیه در استقامت هم کنیایی هستند و نام اصلی آنها استنلی موکچه و پل کمبوی است.
در ماده ۴۰۰ متر با مانع، یاسمانی کوپلو، نماینده ترکیه یک ورزشکار کوبایی است که قبل از ترکیه ای شدن در سال ۲۰۱۲، با کوبا به افتخارات مهمی رسیده بود. کوپلو تا نیمه نهایی تورنمنت هم بالا رفت. در ماده ۳۰۰۰ متر با مانع، سه ورزشکار ترکیه ای در مسابقات حاضر شدند که دو نفر آنها کنیایی بودند. در ماراتنِ المپیک، ترکیه دونده ای در ترکیب خود داشت که ۱۰ سال قبل با کنیا قهرمان آفریقا شده بود.
در پرش سه گانه، سرف عثمانگلو، یک ورزشکار اوکراینی بود که برای تیم ملی اوکراین به افتخارات زیادی رسید و در المپیک ۲۰۱۲ لندن هم نماینده کشورش بود اما از سال ۲۰۱۳، تابعیت ترکیه به میان آمد و او هم با کشور جدید در تورنمنت حاضر شد.
در تیم بانوان دو و میدانی ترکیه هم این داستان کم و بیش ادامه دارد. در ماده ۳۰۰۰ متر با مانع، میریام مایوی کنیایی با نام مریم آکدا و در قالب تیم ملی ترکیه به میدان رفت. همچنین سلطان حیدر و مریم اردوغان، دو ورزشکار زن ترکیه در ماراتن المپیک، اتیوپیایی هستند. ورزشکار ترکیه در پرش طول المپیک ۲۰۱۶، کارین ملیس می، ورزشکاری از آفریقای جنوبی است که سال های زیادی است ملیتش را تغییر داده است. در کاروان ۱۰۳ نفری ترکیه در المپیک، یک سوم آن یعنی ۳۱ نفر از رشته دو و میدانی می آیند که اکثریت آنها خارجی هستند و طی سالیان اخیر تابعیت آنها تغییر کرده است.
تیم ملی بسکتبال بانوان ترکیه، تنها تیم ملی این کشور در المپیک ۲۰۱۶ است که در ورزش دسته جمعی حاضر شد. ستاره تیم ملی بانوان ترکیه، لاتویا سندرز آمریکایی - آلمانی است سال ۲۰۱۲ تابعیت ترک را پذیرفت. همچنین دو بازیکن دیگر از ترکیب ترکیه را بازیکنانی که در آمریکا و بلغارستان متولد شده اند را تشکیل می دهند. این تیم در یک چهارم نهایی حذف شد.
در ورزش بوکس، ترکیه شش نماینده در برزیل داشت که تنها یک بوکسور به جمع هشت ورزشکار برتر تورنمنت رسید. او، باتوهان گوتسک، یک بوکسور ازبکستانی است که برای ترکیه میدان رفت. در ورزش قایقرانی کانو، ماده سرعت، ترکیه یک نماینده زن داشت که او، لاسما لیپا، قایقران اهل لتونی است که سال گذشته تابعیت ترکیه را پذیرفت.
در جودو، ترکیه با چهار ورزشکار در المپیک حاضر بود. تنها جودوکار مرد این تیم، بکر اوزلو یا بتکیل شوکوانی گرجستانی بود که در بازی اول حذف شد. در بین بانوان جودوکار، تنها یک ورزشکار تا مراحل پایانی رفت و در نهایت پنجم شد. او کایرا سفیت یا کتی ماته فرانسوی بود که در پایان مسابقه اش در مصاحبه با شبکه دولتی ترکیه به انگلیسی پاسخگوی خبرنگار بود.
در شنای بانوان، ترکیه سه شناگر داشت که دوتای آنها خارجی بودند. اکترینا آورامورای بلغارستانی در سال ۲۰۱۱ به ترکیه پیوست. تنها شناگر ترکیه که به نیمه نهایی هم توانست صعود کند، ویکتوریا زینب گونش بود که یک شناگر اوکراینی است و سال گذشته پس از کسب افتخارات مهم با اوکراین، به ترکیه ملحق شد.
در پینگ پنگ، ترکیه یک ورزشکار مرد و یک ورزشکار زن در المپیک داشت که به موفقیت خاصی نرسیدند. هر دو نفر چینی هستند. لی لیانگفو با نام احمت لی و هو ملینگ با نام ملک هو در تورنمنت برزیل شرکت کردند. در تکواندو، سروت تازگل، که یکی از دو طلای کل کاروان ورزشی المپیک ترکیه در دو المپیک قبلی را بدست آورده، متولد آلمان است و هویتی آذربایجانی دارد که تصمیم گرفت برای ترکیه به میدان رود.
در وزنه برداری هم همانطور که در بالا گفتیم، تنها مدال ترکیه در ریودوژانیرو را یک وزنه بردار ترکمنستانی گرفت. در کشتی فرنگی ترکیه یک مدال برنز و یک مدال نقره دیگر هم به کاروانش اضافه کرده است و بدین ترتیب تنها امیدش برای کسب مدال طلا به تکواندو و کشتی آزاد ختم خواهد شد.
