برگرفته از وبسایت FourFourTwo

لیست 50 مربی برتر سال 2016 از نظر FourFourTwo (قسمت دوم)

معین ممنون پور 08/02/2016 - 19:25 مشاهده پروفایل

9,461 مشاهده / 34 دیدگاه

وب سایت FourFourTwo، به معرفی 50 مربی برتر جهان در سال 2016 پرداخته است.

طرفداری- وب سایت FourFourTwo، سال گذشته با استفاده از یک طیف گسترده آماری و با همکاری Top Eleven، نگاهی به 50 مربی برتر جهان تا سال 2015 داشته است.

امسال هم این وب سایت نام 50 مربی برتر سال 2016 را منتشر کرده است که قسمت اول این رتبه بندی را در طرفداری خواندید. در ادامه به قسمت دوم این لیست نگاهی اجمالی خواهیم داشت. این لسیت شامل مربیان شاغل بوده و نامی از مربیان پیشکسوت در این رتبه بندی لحاظ نشده است. توجه داشته باشید که این لیست بر اساس عملکرد این مربیان در چندین سال گذشته تا سال 2016 تهیه شده و فقط مربوط به فصل گذشته نخواهد بود.

10.خورخه خسوس(اسپورتینگ لیسبون)

تام کاندرت، یکی از کارشناسان وب سایت فورفورتو درباره خسوس این طور بیان می کند:

خورخه خسوس شخصیتی صریح و جسور دارد و هرگز نباید او را دست کم گرفت. خورخه دومین مربی برتر کشور پرتغال است.

او پس از 6 سال حضور بر روی نیمکت شیاطین سرخ لیگ پرتغال سرانجام سال 2015 به تیم اسپورتینگ پیوست. هرچند که در اولین فصل حضور خود موفق نشده فاتح عنوان قهرمانی لیگ دسته اول پرتغال شود، ولی با به پایان بردن فصل در جایگاه دوم از او به عنوان بهترین مربی حال حاضر این لیگ یاد می شود. تیم اسپورتینگ در رقابت های فصل 16-2015، لیگ پریمیرا، تنها دو شکست را در 34 بازی خود متحمل شد و در آخر، با دو امتیاز کمتر از تیم بنفیکا به عنوان نائب قهرمانی لیگ پرتغال رضایت داده اند.

9.رونالد کومان(اورتون)

پس از در دست گرفتن سکان هدایت تیم ساوتهمپتون در سال 2014، رونالد کومان موفق شد در طی دو فصل، قدیس ها را از رتبه هشتم به رتبه ششم لیگ جزیره برساند. فصل دوم حضور او در تیم ساوتهمپتون بسیار ناباورانه بوده است. تیم های آرسنال، لیورپول و منچسترسیتی در دو بازی رفت و برگشت موفق نشدند مردان کومان را شکست دهند. ماه گذشته این مربی 53 ساله به طور رسمی به تیم اورتون پیوست. بیل کنرایت در مورد سرمربی جدید تیمش این طور گفت:

او هدف شماره یک ما بوده است. ما در پی جذب مربی با کلاس جهانی بوده ایم و حضور کومان بر روی نیمکت اورتون به منظور دست یابی به هدف ما خواهد بود.

8.کلودیو رانیری(لستر سیتی)

جو بروون دیگر کارشناس این سایت، قهرمانی لستر سیتی را این طور عنوان کرده است:

چطور می توان به طور خلاصه مدیریت بی نقص کلویدو رانیری را تحلیل کرد؟ او پس از دو دهه فعالیت بالاخره موفق شد لقب پادشاهی را برای خود کند. کاری که او با تیم لستر انجام داده است هنوز هم غیر قابل باور است. کلودیو رانیری در فصل گذشته موفق شد با تنها 23 میلیون پوند تیمی قهرمان بسازد. گران ترین بازیکن روباه ها، اوکازاکی با 7 میلیون پوند بوده است. می گفتند همه چیز در بلند مدت تحقق خواهد یافت و نه در کوتاه مدت، ولی چلسی که فصل پیش را با 87 امتیاز به پایان برده بود با 50 امتیاز این فصل را به آخر رساند. می گفتند لستر در اواخر فصل هم از نظر جسمی فرسوده خواهد شد و هم ذهنی، ولی آنها در هیچ زمینه ای نزول نکردند. می گفتند آمار و ارقام بازتابنده پیروزی است ولی لستر در حفظ توپ تیم 18 لیگ بود و در دقت پاس دادن تیم 20 لیگ. رانیری که همه او را در آغاز فصل به هجو گرفته بودند همه را مات کرد، مات!

7.یورگن کلوپ(لیورپول)

یورگن کلوپ، در بدو ورودش به آنفیلد گفته بود "... به تمرین اعتقاد دارم" و سپس با لحن طعنه آمیزی افزود "... گاهی احساس می کنم فقط من در انگلیس هستم که به تمرین اعتقاد دارم. در حقیقت کلوپ را با کشف استعدادها و شکوفا کردن شان می شناسیم. او بود که سال 2008 مت هوملس 20 ساله را که پرورده آکادمی بایرن مونیخ بود با فقط 4 میلیون یورو به دورتموند آورد و از او مدافع بزرگی ساخت. او بود که روبرت لواندوفسکی 22 ساله را سال 2010 از لخ پوزنان با فقط 4.5 میلیون یورو به دورتموند آورد و از او مهاجم بی رقیبی ساخت. مارسل اشملزر پیش از پیوستن به دورتموند ذخیره نشین بود و حالا ملی پوش به شمار می رود. شینجی کاگاوا با 300 هزار پوند در 2010 زردپوش شد و با 17 میلیون به منچستر یونایتد فروخته شد. ایلکای گوندوعان پیش از پیوستن به دورتموند در 2011 و آغاز پرواز بلندش سه سال بی نتیجه را در بوخوم و نورنبرگ سپری کرده بود. با وجود کلوپ، هویت لیورپول، آهسته آهسته باز می گردد.

6.مکس الگری(یوونتوس)

آدام دیگبی، نویسنده سایت های خبری فورفورتو، اسپورت 360 و سایر خبرگزاری ها در مورد مکس الگری گفت:

او کار خود را در میان نفرت هواداران ایتالیایی در یوونتوس شروع کرد، اما در حال حاضر الگری با اثبات توانایی های خود یکی از محبوب ترین شخصیت های بانوی پیر ایتالیا است.

همه در ایتالیا اعتراف می کنند رقابت با یووه بیش از حد سخت است. چنان که رم طی چند فصل اخیر تلاش فراوانی کرد و ناکام ماند. به نظر می رسید ناپولی در این فصل موفق خواهد شد ولی جنوبی ها هم بازماندند. بله یوونتوس شخصیتی ایتالیایی دارد. هویتی که با تفکرات آنتونیو کونته به این تیم تزریق شد و ثباتی که با وجود آلگری شکوفا شد. بانوی پیر پس از جدایی سه بازیکن حیاتی، یعنی پیرلو، توز و ویدال باز هم سرپا ایستاد و تفکرات الگری، باعث جلوگیری از لغزش شدید این تیم شده است.

5.اونای امری(پاریس سن ژرمن)

ناصر الخلیفی درباره پیوستن امری به تیم پاریس سن ژرمن گفت:

من از حضور اونای امری در پاریس بسیار خوشحالم. می دانم هواداران ما با شور و شوق فراوان از سبک بازی او حمایت خواهند کرد. آماده ام تا از تجربه و مهارت امری برای مدیریت تیم استفاده کنم. او استعدادی فراتر از مدیریت یک تیم را دارد.

امری پس از درخشش در لیگ اروپا به همراه تیم سویا و قهرمانی لیگ اروپا به همراه سوییستاس ها ماه گذشته به سه سال حضور خود در اسپانیا پایان داد و به جمع پاریسی ها پیوست. امری همیشه ذهنیت مربیگری داشته است. به گفته خود او، مربیگری در وجود من بوده است. امری درست گفته است، او در زمان تکمیل دوره های مربیگری خود در لیگ های دسته پایین به فعالیت مربیگیری مشغول شده بود. در سن 33 سالگی، زمانی که آسیب دیدگی، او را برای همیشه از بازی درون مستطیل سبز در سال 2004 منع کرد، اونای، بلافاصله به عنوان سرمربی تیم لورکا دپورتیوا منصوب شده است.

4.ژوزه مورینیو(منچستر یونایتد)

لطفا نگویید من متکبر هستم، اما من قهرمان اروپا هستم و به نظرم آقای خاص هستم.

9 سال بعد

من آقای شاد هستم!

ژوزه مورینیو در چلسی قصد سرمایه گذاری دراز مدت داشت، حتی اظهار کرده بود تا زمانی که مالک باشگاه عذرش را نخواهد از جمع آبی های لندن جدا نخواهد شد. او در دومین سال حضورش بر روی نیمکت تیم چلسی موفق شد این تیم را به قهرمانی لیگ جزیره برساند ولی فصل 16-2015 تمامی معادلات آقای شاد چلسی، بر هم ریخت. دفاع اتوبوسی رنگ بویی برای رقبا نداشت. استفاده چرخشی از بازیکنان بی ثمر بود. حتی بازیکنان هم با او سر عناد داشتند. نتایج ضعیف چهره بشاش آقای خاص رو درهم کرد و سرانجام پروژه مورینیو با چلسی در میانه های فصل به اتمام رسید. اما هواداران این مربی هیچ وقت به توانایی های او شکی نداشتند. افتخاراتی که این سرمربی در اسپانیا، پرتغال و ایتالیا کسب کرده بود دلگرمی برای علاقمندان به سبک این مربی بود، حتی با قرار گرفتن چلسی قهرمان در میان تیم های ته جدولی هواداران بهت زده این تیم به او اعتقاد داشتند، تا جایی که پس از برکناری او عده ای از هواداران تصمیم آبراموویچ را عجولانه خواندند.

3.لوئیز انریکه(بارسلونا)

در مورد اوایل حضور لوئیز انریکه بر روی نیمکت آبی اناری ها، نیکولاس بوردیسو گفت:

بودن در رم به همراه انریکه یک تجربه منحصر به فرد بود، ما همه چیز از او آموختیم و این شگفت انگیز بود، او مربی است که برای هر گونه چالش آمادگی دارد.

دلاپنا بازیکن سابق بارسا می گوید:

لوئیز انریکه مربی ایده آل بارسلون است؛ او بهترین فرد است که می تواند به تیم کمک کند، کار در این باشگاه با تیم های دیگر متفاوت است، شما باید بدانید چه انتظاری از شما می رود و در چه زمانی چه کاری باید بکنید، انریکه بهتر از هر کسی این چیزها را می داند.

انریکه مربی متفکر و سخت کوشی است. او در بدو ورود خود به تیم بارسلونا بسیار تاکید بر آمادگی جسمانی کرده بود، خیلی ها او را از این حیث تشبیه به پپ گواردیولا می کنند. واقعیت اینجا است که انریکه بازی سرعتی را در دستور کار خود قرار داده است. لوئیز انریکه در قیاس با گواردیولا در فصل اول حضور خود بر روی نیمکت تیم بارسلونا موفق شد عملکرد بهتری از خود به جای بگذارد. او در 38 بازی لالیگا موفق به 30 پیروزی و 110 گل زده شده است، در صورتی که پپ گواردیولا در 38 بازی لالیگا 27 برد و 105 گل زده در کارنامه خود ثبت کرده است.

2.پپ گواردیولا(منچسترسیتی)

گواردیولا راهی منچستر سیتی می شود بی آن که با بایرن راهی به فینال لیگ قهرمانان یافته باشد. حالا پپ رکورد سه بار مغلوب شدن متوالی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان را ثبت کرده است. او سه بار برابر تیم های اسپانیایی که قاعدتا آنها را باید خوب می شناخت زانو زده است. نکته مهم این بود مردان او نه در سانتیاگو برنابئو گل زدند، نه در نیوکمپ و نه در ویسنته کالدرون! شاگردان او هرگز نتوانستند در اسپانیا دروازه را باز کنند.گواردیولا طی چهار سال در نیوکمپ 14 جام کسب کرده بود. او طی یک سال از شش جام هر شش جام را به چنگ آورده و اصطلاح "شش گانه" را سر زبان ها انداخته بود. او بازیکنانش را در نیوکمپ به اوج رسانده بود، مسی و ژاوی و اینیستا و پیکه را. در حالی که فقط چهل سال داشت. این ها همان چیزهایی بودند که در بایرن از او طلب می کردند، او پنج ماه پیش از رفتن هاینکس که سه جام شامل لیگ قهرمانان را فتح می کرد به عنوان مربی بعدی بایرن معرفی شد. او آمد تا هم اروپا را فتح کند و بازیکنان بایرن را -احتمالا - به مرتبتی دیگر برساند، او فقط نیامده بود بوندسلیگا را فتح کند. او قربانی موفقیت های خودش شده بود.

1.دیگو سیمئونه(اتلتیکو مادرید)

حقیقت این بود تا زمانی که پپ در نیوکمپ بود آنها معمولا بازی هایی را که باید می بردند، بردند. ژوزه مورینیو با اینتر و روبرتو دی متئو با چلسی برابر بارسا قد علم کردند و هرچند پیروز شدند ولی روندی را شکل ندادند. زمان سپری شد و سیمئونه با اتلتیکو مادرید وارد شد. او بود که شیوه مقابله با تیکی تاکا را پیدا کرده بود. او در فصل 14-2013، شش مربته در برابر بارسلونا بازی کرد ولی یک بار هم متقبل شکست نشده است. اما فصل 16-2015، آنها قدرتمند تر از همیشه پا به مستطیل سبز نهادند. گل زدن به یاران سیمئونه سخت تر از همیشه شده بود. آنها در پایان فصل با 18 گل خورده عنوان بهترین خط دفاع لالیگا را به نام خود کردند. جادوی تمرینات دیگو با بازیکنان خط حمله اتلتیکو بسیار مشهود بود. آنتوان گریزمان به بلند پروازی های خود ادامه می داد و فرناندو تورسی که افت محسوسی کرده بود، دوباره تحت نظر سیمئونه احیا شده بود. بسیاری از کارشناسان و فوتبال دوستان لیگ قهرمانان را زیبنده دستان مردان دیگو می دیدند اما سد محکمی به نام رئال مادرید باز هم تشک سازان را در حسرت فتح این عنوان گذاشت.