مطلب ارسالی کاربران
بازنشر: *نقل قول هایی پیرامون روبرتو باجو* IL DIVIN CODINO*|گردآوری اختصاصی|*
این نقل قول ها رو حدود 5.6ماه پیش جمع آوری کردم بمناسبت تولد باجو گذاشته بودم، یه پکیج نسبتا کامل هست برای طرفدارای بودایه کوچک :)
بمناسبت پنالتی لعنتی!
*******
نقل و قول ها و نکاتی که شاید از روبرتو باجو، دم اسبی آسمانی یا بودایه کوچک نمیدانستید!
جیانی آنیلی، رئیس شرکت فیات و رئیس افتخاری باشگاه یوونتوس: «باجو، رافائل (نقاش بزرگ ایتالیایی) عالم فوتبال است؛ بازیکنان دیگر در مقایسه با او رنگرزی بیش نیستند.»
در ایتالیا ورزش فوتبال از لحاظ عظمت، زیبایی و لذت توان برابری با هنرهای سنتی را دارد. فوتبال‌دوستان این کشور نیز عاشق آنند که ستارگانی چون باجو را همطراز با هنرمندانی چون داوینچی و رافائل بدانند و آنان را به عنوان "fantasista" بستایند.
روبرتو باجو: زندگی را نمیتوان جدی گرفت، تا چه رسد فوتبال را!
گرویدن به آیین بودا
در سال ۱۹۸۸ بود که باجو پس از سه آسیب‌دیدگی سخت به آیین بودا گروید. این گام، مادر کاتولیک او را که سخت مذهبی بود، بر آن داشت که جن‌گیری را مأمور کند تا شاید پسرش را "به راه راست" بازگرداند. البته همه‌ی تلاش‌های او بی‌نتیجه ماند. پیروی باجو از آیین بودا بدون تردید در تضعیف جایگاه او در تیم ملی ایتالیا بی‌تاثیر نبوده؛ تیمی که بطور مرتب در بارگاه پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان حاضر می‌شود.
باجو که غالبا موهای خود را دم اسبی می‌بست، به "بودای کوچولو" و همچنین "دم اسبی آسمانی" شهرت یافته است. او هر روز ۲ ساعت طبق اصول آیین بودا عبادت می‌کند و هر سال برای دیدار با استاد روحانی خود، "دایساکو ایکدا" راهی ژاپن می‌شود.
روبرتو باجو: ترجیح میدهم توپ را بگردانم و بدوانم، چون توپ عرق نمیکند!
میشل پلاتینی، یکی از ستارگان بزرگ تاریخ فوتبال، با توجه به قابلیت‌های انفرادی باجو، زمانی در توصیف او به جای استفاده از شماره 10، شماره 9/5 را ابداع کرده و گفته بود: «باجو پیوندی است از نیروی خلاق و شم گلزنی؛ و به همین خاطر در هیچ الگویی نمی‌گنجد.»
خبرنگاری از مارادونا می‌پرسد که بازی کدام ستاره را با میل تماشا می‌کند. مارادونا در پاسخ می‌گوید: «زیدان باعث می‌شود آدمی بازی فوتبال را بشناسد و بفهمد. ولی من بیشتر از دیدن بازی روبرتو باجو لذت می‌برم. چون باجو فوتبال را معنا می‌کند. مهم نیست او در چه سنی باشد و در چه تیمی توپ بزند. من شیفته‌ی بازی او هستم، زیرا باجو یک fantasista است.»
خبرنگار هم که کنجکاو شده، پس از شنیدن این پاسخ می‌پرسد: «و چگونه است که یک بازیکن fantasista می‌شود؟» و مارادونا شانه‌هایش را بالا می‌اندازد، لبخندی معصوم بر لبانش ظاهر می‌شود و با نگاهی به آسمان می‌گوید: «توسط خدا، دوست من!»
مارادونا: اگر باجو آن پنالتی را در جام 94 گل میکرد، مردم دیگر فرقی بین من و او قائل نمی شدند!
باجو درباره آن پنالتی می‌گوید: «من با توان و قابلیت‌هایم می‌توانستم تیم‌مان را به سقف آسمان بفرستم. من آسمان را فقط یک ثانیه از نزدیک دیدم و سپس سقوط کردم.»
«من در خواب‌هایم هزار بار این پنالتی را زدم و هر بار هم آن را به گل بدل ساختم.»
