یک/ اشتباه مهدی رحمتی به قیمت از دست رفتن قهرمانی برای استقلال آب خورد تا همه آنها که به کیروش بابت اخراج او از تیم ملی ایراد می‌گرفتند باور کنند هیچ بازیکنی از تیم بزرگتر نیست. درگیری لفظی رحمتی با قلعه‌نویی فقط از لحاظ اخلاقی (به دلیل عدم رعایت کسوت و شان مربی) اشتباه نبود، رحمتی با این کار هم تمرکز خود و تیمش را به هم زد، و هم انگیزه حریف را مضاعف کرد.
دو/ پرسپولیس در تبریز یکی از تیم‌های «فوتبال بلد» لیگ‌برتر را برد. گسترش فولاد همیشه برای بردن بازی می‌کند، اهل ضد فوتبال نیست. اما پرسپولیس گردن کلفت‌تر از آن بود که فراز کمالوند فکرش را می‌کرد.
سه/ پرسپولیسِ برانکو هیجان‌انگیز است. آنها با زدن ۴۸ گل و معدل ۱/۷ گل در هر بازی رعب‌آورترین تیم لیگ‌برتر هستند. با این خط حمله بسیار بعید است که آنها جمعه در تهران برابر راه‌آهن گلهای لازم را کسب نکنند.
چهار/ باید از استقلال‌خوزستان هم گفت، تیم شایسته‌ای که «می‌تواند» لسترسیتی لیگ‌برتر ایران باشد. آنها بهترین دفاع لیگ‌برتر را دارند، با کمتر از نیم گل خورده در هر بازی. چه این تیم قهرمان شود، چه قهرمان نشود شاهکار ویسی و مردانش در لیگ ما ماندگار است.
پنج/ اما تراکتورسازی هم عجب تیمی بود. با این بازیکنان چغر اگر امروز آنها صدرنشین بودند جای تعجب که نداشت هیچ، اینک باید از رتبه چهارم آنها در جدول شوکه بود. تبریزیها کلکسیونی از بهترین نفرات را دارند.
شش/ استقلال قهرمان لیگ‌برتر نمی‌شوند، اما آیا استقلالی‌ها قهرمانی جام‌‌حذفی را هم نمی‌خواهند؟! این حاشیه‌ها چیست؟ افشارزاده کجاست؟ مظلومی و پورحیدری چه می‌کنند؟ چرا هواداران استقلال حواسشان نیست؟ آیا می‌خواهند جام را تقدیم اصفهانیها کنند؟
هفت/ فرهادمجیدی که در میان استقلالی‌ها اعتباری دارد باید بداند که اینک وقت آن است از این اعتبار برای تیمش مایه بگذارد و اتحادی را سبب شود که نتیجه‌اش قهرمانی در جام حذفی است. همین حالا.
هشت/ جمعه آینده قهرمان لیگ‌برتر معلوم می‌شود. در این راه دو پرسپولیسی یعنی علی‌دایی و یحیی‌گل‌محمدی نقش خاصی دارند. آیا بخت خوزستانی‌ها چنان بلند است که بر همه چیره شوند؟
نه/ چنین لیگی همیشه آرزویم بوده، بیش باد.
*علی حق شناس
