1- رئال مادرید 56-1955
در اولین دوره برگزاری رقابت های جام باشگاه های اروپا، انتظارات از رئال مادرید برای قهرمانی در این تورنومنت بالا بود. اما در لیگ داخلی شرایط به خوبی پیش نمی رفت و حتی با درخشش آلفردو دی استفانو که موفق شده بود 24 گل در لیگ به ثمر برساند، رئال مادرید در لیگ داخلی پایین تر از حد انتظار ظاهر شد تا با ده امتیاز کمتر از تیم قهرمان، اتلتیک بیبائو و نه امتیاز کمتر از بارسلونا در نهایت در جایگاه سوم لیگ را به پایان برساند.
سفید پوشان مادریدی در فینال اروپا در ورزشگاه پارک دوپرانس در مقابل حریف فرانسوی خود، استاد رمس ابتدا با دو گل عقب افتادند اما موفق شدند در نهایت با گلزنی هکتور ریال در دقیقه 79 پیروزی 4-3 و قهرمانی را جشن بگیرند. این قهرمانی موجب شد تا رئالی ها با وجود ناکامی در لیگ، مجوز حضور مجدد در این رقابت ها را کسب نمایند. این قهرمانی، آغازی بر پنج سال قهرمانی متوالی غول های مادریدی در اروپا بود.
2- اینتراخت فرانکفورت 80-1979
در یک نیمه نهایی تمام آلمانی با حضور چهار نماینده از آلمان به عنوان چهار تیم حاضر در نیمه نهایی جام یوفای فصل 1979-80، اینتراخت فرانکفورت در شبی رویایی بایرن مونیخ را با پنج گل در هم کوبید تا در فینال به مصاف دیگر رقیب هموطنش، بورسیا مونشن گلادباخ برود. دیدار رفت با نتیجه 3-2 به نفع گلادباخ خاتمه یافت اما در دیدار برگشت، گلزنی شاوب در دقیقه 81 موجب شد تا آینتراخت فرانکفورت به لطف گل زده در خانه حریف، جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
اینتراخت اما در بوندسلیگا رقیب دشواری برای هموطنانش به شمار نمی رفت و فرانکفورت در همان سال بارها توسط رقبا فتح شد تا جایی که آن ها در نهایت با 18 امتیاز کمتر از تیم قهرمان و در جایگاه نهم، فصل را به پایان بردند اما به لطف قهرمانی در جام یوفا، جواز حضور مجدد در سال بعد این رقابت ها را کسب نمودند.
3- تاتنهام 84-1983
موفقیت تاتنهام در جام یوفای سال 1984 به قیمت رقم خوردن فصلی متوسط در رقابت های داخلی برای سفید پوشان تمام شد. تاتنهام این فصل را با 19 امتیاز کمتر از لیورپول قهرمان و در جایگاه هشتم به پایان برد تا تنها امید آن ها برای حضور در فصل آینده رقابت های اروپایی، شکست اندرلخت در فینال باشد.
حریف بلژیکی- که بعدها مشخص شد با تبانی خود را به فینال رسانده بود- در هر دو دیدار رفت و برگشت فینال، پا به پای تاتنهام جنگید تا هر دو دیدار با نتیجه 1-1 به پایان رسد و کار به ضربات پنالتی بکشد که در نهایت تونی پارک دروازه بان تاتنهام با مهار آخرین پنالتی اندرلخت که توسط آرنور گودیانسن ( پدر ایدور گودیانسن) زده شد، جام قهرمانی را برای سفید پوشان لندنی به ارمغان آورد.
4- اینتر 94-1993
اینتر از ابتدای تاسیس تا کنون هرگز از سری آ سقوط نکرده. اما آن ها در سال 1994 در آستانه سقوط قرار گرفته و تنها یک امتیاز از منطقه خطر فاصله داشتند. با این وجود، نتایج فاجعه آمیز در رقابت های داخلی مانعی برای موفقیت افعی ها در اروپا نبود. اینتر در مجموع بازی رفت و برگشت فینال، با شکست سالزبورگ اتریش قهرمان جام یوفا شد تا مجوز حضور سال آینده در این رقابت ها را کسب کند.
5- شالکه 97-1996
فصل 97-1996 در بوندسلیگا فصلیست که هواداران شالکه مایل به فراموش کردن آن هستند چرا که آن ها در پایان فصل با اختلاف عظیم 28 امتیازی نسبت به بایرن مونیخ قهرمان، خود را در جایگاه دوازدهم جدول می دیدند. با این وجود معدنچی ها موفق شدند در فینال جام یوفا، اینتر روی هاجسون را در ضربات پنالتی شکست دهند تا حضور خود در فصل بعدی رقابت های جام یوفا را مسجل نمایند.
دیدار رفت دو تیم با تک گل مارک ویلموتس به سود آلمانی ها خاتمه یافت اما گلزنی دیرهنگام ایوان زامورانو در بازی برگشت کار را به ضربات پنالتی کشاند. سرانجام جدال ینس لمن و زامورانو در ضربات پنالتی را سنگربان شالکه پیروز شد تا جام قهرمانی سهم آلمانی ها شود.
6- رئال مادرید 98-1997
در فصل 98-1997 رئال مادرید لالیگا را در رتبه چهارم به پایان رساند و بارسلونا با کسب 11 امتیاز ببشتر از رقیب دیرینه، فاتح لالیگا شد. بهترین گلزن رئال در این فصل مورینتس بود که تنها 12 گل در لالیگا به ثمر رساند و در حالی که یوپ هاینکس موفق شده بود برای اولین بار پس از سال 1966 رئال را به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برساند، در پایان فصل از باشگاه اخراج شد.
با وجود عملکرد ناموفق در لالیگا، کسب قهرمانی هفتم در لیگ قهرمانان آن هم پس از 32 سال یک دستاورد قابل توجه از سوی هاینکس به شمار می رفت. رئال با شکست مدافع عنوان قهرمانی، بورسیا دورتموند در نیمه نهایی و شکست یونتووس آماده در فینال موفق به کسب این هدف مهم شد.
7- رئال مادرید 2000-1999
و باز هم رئال مادرید! به نظر می رسد مادرید به یک دوره نقاهت پس از ناکامی های داخلی برای فتح اروپا عادت کرده است. در فصل 2000-1999 سفیدپوشان پایتخت، لیگ را در جایگاه پنجم به پایان بردند اما بار دیگر قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا التیامی بر زخم ناکامی در رقابت های داخلی بود.
هدایت این تیم بر عهده ویسنته دلبوسکه قرار داشت. تیمی متشکل از بازیکنانی به یاد ماندنی و الهام بخش که از آن جمله می توان به رائول، فرناندو رندوندو و روبرتو کارلوس اشاره کرد. رئال مادرید در این دوره از رقابت ها فنالیست های سال قبل یعنی بایرن مونیخ و منچستریونایتد را در مرحله یک چهارم نهایی و نیمه نهایی از میان برداشت تا در نهایت در اولین فینال تمام اسپانیایی لیگ قهرمانان، با نتیجه 3-0 والنسیا را مغلوب کند و جام را به خانه ببرد.
8- لیورپول 2005-2004
اولین آزمون رافائل بنیتز در لیگ برتر انگلستان نتیجه خوبی را برای وی در پیش نداشت و لیورپول لیگ را در جایگاه پنجم و پشت سر رقیب محلی خود، اورتون به پایان رساند. این در حالی بود که بولتون نیز با قرمزهای مرسی ساید هم امتیاز بود و آن ها به لطف تفاضل گل بهتر بالاتر از بولتون قرار گرفته بودند. در اروپا اما لیورپول تیمی کاملاً متفاوت بود. شاگردان بنیتز در نیمه نهایی در حالی چلسی را شکست دادند که این تیم در لیگ انگلستان با 37 امتیاز بیشتر از لیورپول، قهرمان شده بود و پس از آن یک معجزه در استانبول موجب شد تا لیورپولی ها شکست 3-0 را ظرف چند دقیقه به تساوی بشکند و با پیروزی در ضربات پنالتی قهرمان اروپا شوند تا برای سال بعد نیز حضور خود در این رقابت ها را تمدید کنند.
9- میلان 2007-2006
میلان کارلو آنچلوتی در فصل 07-2006 بازیکنان فوق العاده ای را در ترکیب خود داشت، اما سری آ همچنان درگیر مشکلات ناشی از کالچوپولی بود و کسر 8 امتیاز از میلان کمکی برای حل مشکلات این تیم نبود تا در نهایت روسونری ها با اختلاف زیاد 36 امتیازی نسبت به همشهری خود اینتر که قهرمان لیگ شد، فصل را در جایگاه چهارم به پایان ببرند.
با این حال، غول ایتالیایی خون سلاطین اروپا را در رگ های خود داشت و با وجود مشکلات داخلی، آن ها در اروپا موفق ظاهر شدند تا بار دیگر در فینال لیگ قهرمانان در مقابل لیورپول قرار گیرند که در نهایت با شکست تیم انگلیسی انتقام ناکامیشان در فینال استانبول را گرفتند.
10- چلسی 2012-2011
نمایش چلسی در لیگ 12-2011، بدترین عملکرد این تیم در ده سال گذشته به شمار می رفت. آبی ها فصل را با 25 امتیاز کمتر نسبت به منچستریونایتد قهرمان، در جایگاه ششم به پایان بردند. سرمربی چلسی در میانه فصل اخراج شد و روبرتو دی متئو، دستیار ایتالیایی او به عنوان جانشینش منصوب شد. چلسی در رقابت های اروپایی نیز شرایط مساعدی نداشت و شکست 3-1 در دیدار رفت مقابل ناپولی نیز آنان را در آستانه حذف از اروپا قرار داده بود.
اما آبی پوشان لندنی با ورود سرمربی جدید تصمیم به استفاده از آخرین شانس ها نمودند. آن ها پس از کامبک بزرگ در مقابل ناپولی به مرحله بعد صعود کردند و در نیمه نهایی نیز بارسلونای آماده پپ گواردیولا را مغلوب کردند. در دیدار فینال، بایرن مونیخ در ورزشگاه خانگی خود بر بازی مسلط شده بود اما گل دقایق پایانی دروگبا کار را به وقت اضافه کشید. در ادامه نیز هیچ یک از طرفین نتوانستد راهی به دروازه حریف بیابند تا در ضربات پنالتی، دروگبا با به ثمر رساندن ضربه آخر خود را قهرمان آبی پوشان لندن معرفی کند.
