مطلب ارسالی کاربران
فرهاد مجیدی یا (فتوشاپ، هفته)
ستاره های چمن وقتی نور می دهند، سکوها روشن می شود و تماشاچی می آید؛ حالا در روزهایی که بازی های داخلی رایگان می شود، بیشتر از پیش جای خالی ستاره های محبوبی چون فرهاد مجیدی به چشم می آید، همان ها که فوجی از تماشاچی را در بی اهمیت ترین بازی ها با نامشان و وجودشان به استادیوم ها می کشاندند. دوران ستاره های فوتبال با پایان دوره ی بازی تمام نمی شود و اتفاقا داستان آن ها پس از آویزان کردن کفش ها ادامه می یابد. محبوبیت را نمی شود مثل چهار گوشه ی زمین بوسید و کنار گذاشت، مجیدی حداقل در بعد کری های های داخلی یک مهره ی سمپات است و رفتارش تاثیر گذار است، از همین جهت نمی تواند و نباید بی گدار به آب بزند، سخت است مهرت به دل مردم بنشیند و آسانتر است که مهرت برود، ستارگی و محبوبیت نیاز روتینی به اعتبار و وجاهت دارد.
عابدزاده نمونه ی کامل فوتبالیستی است که می داند، کی و چگونه حرف بزند و ابراز کند، او به غایت از محبوبیتش بهره می برد روزها خبری نداریم و ناگهان با یک عکس از عضلات ورزیده اش تمام خاطرات خوب را پیش رویمان می آورد. مجیدی هم می تواند در سطحی دیگر دلبری کند و از این سرمایه عظیمی که با خود دارد بهره ببرد، او اتفاقا بزنگاه خوبی را هم انتخاب کرده دعوت از هواداران آبی برای همراهی با تیم مظلومی، آن هم زمانی که تیم رقیب به شدت جایگاه استقلال را تهدید می کند، زمانش مناسب بود و شکلش اما نه! کاش کمی حرفه ای تر عمل می کردید و اینگونه زیر سئوال نمی رفتید، سرمایه ی آبی باید قدر خودش را بیشتر بداند.
