طرفداری- وینگر جوان لیورپول که به تازگی بیست ساله شده است، در مصاحبه ای مفصل با ایندیپندنت اذعان کرد که باور دارد با حضور کلوپ می توانند تاریخ سازی کنند.
بعد از گلش به روبین کازان بود که با استقبال گرم یورگن کلوپ روبرو شد.
این را پیش تر تجربه نکرده بودم و برایم جدید بود. آن سیلی پس از بازی با تاتنهام؟ چیز خاصی نبود. برای بقیه هم این اتفاق افتاده است. او می خواست که تکانی به خود بدهم. سیلی های کلوپ معنی بدی ندارند. او اینطور شما را تشویق می کند که پیش بروید. تا حالا سه یا چهار سیلی به من زده است! همینطور باید بگویم تنها نیستم و کلاینی (ناتانیل کلاین) شرایط بدتری دارد. فکر می کنم بدترین سیلی برای او بعد از یکی از بازی ها بود. باید صورت او را پس از آن می دیدید!
یک بار کلوپ پس از اینکه پاسی بد از آیب مشاهده کرد، عینکش را به او پیشنهاد داد.
در همان ابتدا به ما گفت که باید به شیطانِ درونش عادت کنیم. دقیقا از همین کلمه استفاده کرد. اگر پیغامی را بخواهد منتقل کند، به هر وسیله ای این کار را می کند و شاید حتی قسم بخورد. اما یک مرز در این وجود دارد و می دانیم که رئیس او است. در صحبت ها خصوصی بسیار خوب است و رابطه به وجود می آورد. می توانید احترامی که بازیکنان با تجربه برایش دارند را ببینید. برای جوان هایی مانند من، اوبه مانند پدر است. می دانید، آدم جالبی است. درک می کند و کاری می کند در زمین فشاری حس نکنید.
رویکرد کلوپ در خصوص بازیکنان جوان.
می بینید که می خواهد از بازیکنان جوان استفاده کند. مثل جوردن روسیتر، کمرون براناگان، کانر رندال و برد اسمیت. به شما آزادی می دهد. به شما اجازه می دهد که بدانید چه چیزی نیاز دارید. به شما اطمینان می دهد که باید سخت تر کار کنید. برد (اسمیت) برای مدت ها از تیم دور بود و فکر نمی کنم مربی بازی او را دیده باشد. اما شاید تنها جرقه ای در تمرین برای او کافی بود. او گاهی اینگونه است. یک جرقه ممکن است او را راضی کند که به شما بازی بدهد. این یک پیغام برای همه دارد.
چیزهایی که برای مربی مهم تر هستند:
چیزی که برایش بسیار مهم است این است که بدون توپ هم تلاش کنید و تکل بزنید. به بازیکنان جوان به نسبت بازیکنان با تجربه، آزادی عمل بیشتری می دهد. شاید چهار بار توپ را از دست بدهم و گلایه ای نشنوم اما اگر به سختی کار نکنم، او مقابله می کند. می گوید که ده دقیقه آخر مهم ترین بخش بازی است. شاید این دلیلی است که به خروج هواداران از ورزشگاه اشاره کرد. باید احساساتی را بر انگیزانیم که باعث شود هیجان بازگردد و در ورزشگاه باقی بمانند. او می خواهد که ترس به تیم حریف منتقل شود. آن تیم می تواند آرسنال یا هر تیم دیگری باشد. وقتی تکل می زنید می توانید ببینید که به اندازه یک گل خوشحال می شود.
وضعیت تیم پیش از مسابقه:
پیش از رفتن به رختکن همیشه جلسه هایی را داریم. ما را تشویق می کند و باعث می شود احساس بهتری داشته باشیم. بعد در رختکن می نشینیم و موسیقی گوش می دهیم. با هدفون به قسمت خودم می روم. مربی اگر بخواهد با بازیکنی حرف بزند، می آید و کنارش می نشیند و آرام صحبت می کند. پیش از این که به زمین برویم؟ او همه کاری می کند تا همه آماده باشند.
تنها پانزنده سال داشت که برای وایکامب گل زد و به جوان ترین گلزن دسته اول انگلستان معرفی شد.
پنج سال گذشته و اتفاقات مشابهی رخ داده است.
دورتموند در زمان کلوپ:
تیم محبوب من بودند. دیدن بازی رویس و گوتسه را دوست داشتم. آن ها به بازیکنانی در کلاس جهانی تبدیل شدند. پیش تر احساس فشار بیشتری می کردم اما حالا حس بهتری دارم. می خواهم گل بزنم. اما مهم ترین موضوع تیم است. می توانیم چیزها را تغییر دهیم و بهتر باشیم. می توانیم تاریخ سازی کنیم. مربی به ما کمک می کند که باور کنیم.
