مطلب ارسالی کاربران
گفنگوی ویژه و مفصل با یک سوپراستار خاص/ رونالدینیو: به بازنشستگی فکر نمی‌کنم؛اسطوره ام مارادوناست
- آیا واقعا تو در دوران نوجوانی، در یک بازی ۲۳ گل زده‌ای؟ یعنی حریف‌تان این‌قدر تیم ضعیفی بود؟
بله واقعا ۲۳ گل زدم ااما بازیکنان تیم حریف هم واقعا افتضاح بودند (خنده). آن‌ها فقط با اتکا به قدرت بدنی‌شان و صرفا برای تفریح بازی می‌کردند اما من در تیم جوانان بازی می‌کردم. کلاس پنجم بودم و فکر نمی‌کنم دیگر بشود حریفی به این ضعیفی پیدا کرد! این مسابقه حتی قبل از زمانی بود که در تیم فوتسال بازی می‌کردم.
- در آن سال‌ها از تماشای بازی کدام بازیکن خیلی لذت می‌بردی؟ کسی بود که الگو و رویای دست نیافتنی تو در فوتبال باشد؟
خیلی‌ها بودند. برادرم آسیس، ریولینو، روماریو، رونالدو، ریوالدو و دیگو مارادونا که یک بازیکن خاص بود. از تماشای بازی و حتی حرکات نمایشی مارادونا پیش از شروع مسابقه واقعا لذت می‌بردم. او بهترین بازیکن ممکن بود؛ بازیکنی که هر کاری می‌خواست با توپ انجام می‌داد. دریبل‌زنی او در حال سرعت و پیشروی به سوی دروازه حریف عالی بود. او تکنیکی فرا‌تر از همه داشت. هرگز نتوانستم کارهایی که او با توپ انجام می‌داد را انجام بدهم.
- خاطره جالبی از تماشای جام‌های جهانی ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸ در دوران جوانی داری؟ تماشای این بازی‌ها تا چه اندازه در فوتبالیست شدن تو تاثیر داشت؟
قهرمانی در جام‌جهانی ۱۹۹۴ تاثیر زیادی در تصمیم من برای فوتبالیست شدن داشت. زمانی که این بازی‌ها را می‌دیدم، برایم مثل روز روشن بود که می‌خواهم فوتبالیست شوم؛ نه یک بازیکن فوتسال. من عاشق فوتسال بودم و کنار گذاشتن آن برایم خیلی سخت بود. در جام‌جهانی ۹۴ از تماشای بازی فوق‌العاده یک ستاره در تیم هیجان زده بودم. اگر یک تیم بازیکنی مثل روماریو داشت، می‌توانست مثل برزیل ۹۴ شکست ناپذیر باشد. برزیلی‌ها در جام‌جهانی ۹۴ متوجه شدند که تیم باید از هر جهت کامل باشد؛ یعنی دفاع کردن را هم خوب بداند.
چهار سال بعد تازه به این فکر می‌کردم که بتوانم به عنوان عضوی از تیم برزیل در جام‌جهانی ۲۰۰۲ حضور داشته باشم. در حقیقت، از ۱۵ سالگی رویای بازی کردن در جام‌جهانی را داشتم. یعنی از زمانی که برای اولین بار در تیم زیر ۱۷ ساله‌ها بازی کردم. در سال ۱۹۹۸، به زمین‌های تمرینی منطقه تروپولیس رفتم. آنجا بود که تمام بزرگانی که عکس‌هایشان را روی دیوار اتاقم زده بودم، از نزدیک دیدم. آن زمان به تازگی با تیم زیر ۱۷ سال برزیل قهرمان جام‌جهانی شده بودم. شکست در فینال جام‌جهانی ۹۸ برابر فرانسه برای بازیکنان سخت نبود، بلکه برای هواداران زجرآور بود.
- چه زمانی نام رونالدینیو (به معنای رونالدوی کوچک) را برای خود انتخاب کردید؟ زمانی که یک فوتبالیست حرفه‌ای بودید یا قبل از آن؟
خب به هرحال قبل از من یک رونالدوی دیگر هم بازی می‌کرد (با خنده). اطرافیان و دوستان هیچ‌وقت مرا به نام رونالدینیو صدا نمی‌زنند. زمانی که در سال ۱۹۹۹ اولین گل فوق‌العاده‌ام را برای برزیل به ثمر رساندم، اکثر مفسران و کار‌شناسان مشهور برزیلی مرا به نام رونالدینیو خطاب کردند؛ چون من اهل ایالت ریو گرانده جنوبی هستم و از آن زمان بود که مرا رونالدینیو صدا می‌کردند تا با رونالدوی بزرگ اشتباه گرفته نشوم (خنده(
- زمانی که می‌خواستی به پاری‌سن‌ژرمن بروی، باشگاه‌های دیگری هم تو رو می‌خواستند؟
بله باشگاه‌های دیگری هم بودند. آن‌قدر زیاد که حتی نام برخی از آن‌ها را به خاطر ندارم.
- بهترین خاطره‌ای که از دوران حضورت در فرانسه داری کدام است؟ آیا از موفقیت‌های فعلی پاری‌سن‌ژرمن خوشحال می‌شوی؟ به نظر تو این تیم می‌تواند روزی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود؟
بازی‌های پاری‌سن‌ژرمن مقابل مارسی از جمله خاطراتی که خیلی از آن‌ها لذت می‌برم؛ چون تقریبا در تمام این بازی‌ها گل زدم؛ به ویژه گلی که در ورزشگاه ولوودروم زدم. این بازی اولین پیروزی تیم ما پس از مدت‌ها بود. هنوز هم عاشق پاری‌سن‌ژرمن هستم، چون اولین باشگاهم در اروپا بود و دو فصل و نیم بسیار عالی را آنجا پشت سر گذاشتم. من تمام اخبار این تیم را دنبال می‌کنم. تمام گل‌های این تیم را تماشا می‌کنم و از تماشایش لذت می‌برم.
- خب؛ از ضربه آزادت در بازی با انگلیس در جام‌جهانی ۲۰۰۲ بگو؛ آیا دیدی که دیوید سیمن از دروازه خارج شده؟
بله دیدم که تقریبا ۵ متر از دروازه بیرون آمده. ضربه را دقیقا به قصد چارچوب زدم اما نه درست همان جایی که توپ فرود آمد. او چند گام به عقب برداشت و دیگر هیچ کاری از دستش برنیامد. این بهترین گل من در بهترین بازی‌ام برای برزیل در جام‌جهانی بود. گل زدم، پاس گل دادم، از زمین هم اخراج شدم؛ یکی از معدود بازی‌هایی بود که از زمین اخراج می‌شدم. بازی برابر بلژیک در یک‌هشتم نهایی هم بسیار سخت بود اما پیروزی بر انگلیس خیلی حیاتی بود؛ چون اعتماد به نفس ما ما بالا برد. مردم دیگر باور داشتند که می‌توانیم به فینال صعود کنیم. رؤیایی که به حقیقت پیوست.
- پس از آنکه در بازی مقابل انگلیس اخراج شدی، اسکولاری به تو چه گفت؟ نگران نبودی که دیگر برای بازی فینال در ترکیب تیم جایی نداشته باشی؟
اسکولاری فقط به من دلداری می‌داد و حمایت می‌کرد. او از زمان نوجوانی و وقتی در گرمیو بود مرا می‌شناسد. اسکولاری برای من مثل پدر بود. الان نمی‌توانم خیلی درباره آن شرایط حرف بزنم اما هنوز هم یکدیگر را دوست داریم. در مورد بیرون ماندن از ترکیب تیم هم اصلا نگران نبودم. فقط امیدوار بودم بازیکن جایگزین من (ادیلسون) در بازی مقابل ترکیه در نیمه‌نهایی هت‌تریک نکند (با خنده). برای حضور در فینال به آرامش زیادی نیاز داشتم. پس از بازی با انگلیس، خیلی اعتماد به نفس داشتیم و جای هیچ لغزشی وجود نداشت.
- جشن قهرمانی پس از فینال جام جهانی ۲۰۰۲ چطور بود؟ روبرتو کارلوس و رونالدو مدتی قبل گفته بودند مراسم اهدای جام بسیار بی‌نظم بود.
ما همه‌جا جشن گرفتیم. در هواپیما، در برزیل، ریو و در شهرهای خودمان. وقتی به ریو رسیدم، با پدر رونالدو به خانه برگشتم. یک عالمه آب پرتقال خوردیم (با خنده). اگر بار دیگر قهرمان جام جهانی شوم، این بار خیلی بیشتر جشن می‌گیرم. احساس وصف‌ناپذیری است که شما پس از چند ماه تمرین و تلاش، قهرمان جهان می‌شوید. چنین اتفاقی ممکن است در زندگی هر شخص فقط یکبار پیش بیاید.
- آیا سال ۲۰۰۳ واقعا می‌خواستید به منچستریونایتد بروید؟ شایعه رفتن‌تان به بلکبرن در سال ۲۰۱۱ چقدر جدی بود؟
بله قرار بود به منچستر بروم. همه‌چیز در ۴۸ ساعت اتفاق افتاد. قبل از رفتن ساندرو روسل به من گفت: اگر رئیس بارسلونا شوم، به کاتالان می‌آیی؟ و من هم جواب دادم بله. و این تمام داستان پیوستن من به منچستر بود. چون به او قول داده بودم برای بارسا بازی کنم. دوران بسیار خوبی را در بارسا سپری کردم. هیچ جای اروپا مثل بارسلونا نیست، پس همیشه از بازی کردن در بارسا احساس شادی می‌کردم. خیلی دلم برای بارسلونا تنگ شده. پنج فصل رویایی را در این باشگاه سپری کردم. یک تیم با مهاجمان و بازیکنان فوق‌العاده با استعداد اما در مورد بلکبرن، مذاکراتی با آن‌ها داشتم اما می‌خواستم به کشور خودم برگردم.
- آیا رقص پای تو پیش از ضربه به سمت دروازه چلسی در لیگ قهرمانان ۲۰۰۴ بهترین گل زندگی‌ات بوده؟ اگر نه، کدام گل را بهترین گل دوران حرفه‌ای‌ات می‌دانی؟
گلی که به چلسی زدم یک گل ویژه بود اما من گل‌های خاص دیگری هم زدم. اهمیت بعضی از گل‌ها به خاطر مهارت بازیکن نیست؛ من گل‌های خیلی مهمی را در تیم‌های پایه به ثمر رسانده‌ام که اگر این گل‌ها را نمی‌زدم، شاید نمی‌توانستم با آن سن و سال کم برای تیم ملی بزرگسالان بازی کنم. با گلزنی برابر ونزوئلا همه از یک بازیکن آینده‌دار صحبت می‌کردند. زمانی که بازیکن پاری‌سن‌ژرمن بودم گلی به مارسی زدم که شاید در تاریخ تمام باشگاه‌های اروپایی بی‌نظیر باشد. در بارسا گل خاطره‌انگیزی را پس از نیمه شب به ثمر رساندم.
- بازیکنان زیادی از بارسلونا نیستند که در برنابئو مورد تشویق هواداران رئال مادرید قرار گرفته باشند؛ اما آن‌ها پس از گلزنی تو در ال‌کلاسیکو در سال ۲۰۰۵ تو را به شدت تشویق کردند. آیا هنوز آن لحظات را به خاطر داری و احساس غرور می‌کنی؟ چه خاطره‌ای از آن بازی در ذهن تو باقی مانده؟
بله؛ زمانی که این اتفاق افتاد، به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم. تا جایی که می‌دانم، این صحنه فقط برای مارادونا تکرار شده بود اما من خیلی بیشتر از قهرمان دوران نوجوانی‌ام خوشحال بودم و هواداران هم مرا خیلی تشویق کردند. من درباره این اتفاق با مارادونا هم صحبت کردم و هر دویمان خاطرات‌مان را از این لحظه مرور کردیم. واقعا لحظه زیبایی بود.
تصمیم جدایی از بارسا چقدر برایت سخت بود؟ آیا این مسئله صحت دارد که آن‌ها تصور می‌کردند حضور تو تأثیر بدی روی بازیکن جوانی مثل لیونل مسی می‌گذارد؟
زمان رفتن و جدایی رسیده بود. می‌خواستم به توصیه‌های مربی‌مان گوش بدهم؛ فرانک ریکارد از میلان خیلی تعریف می‌کرد. من پیشنهادات دیگری هم داشتم اما می‌خواستم برای میلان بازی کنم اما در مورد حرف‌هایی که در مورد مسی گفته می‌شود، باید بگویم نه؛ اصلا چنین چیزی درست نیست. همیشه نباید نوشته‌های مطبوعات و روزنامه‌ها را باور کنید. همیشه تلاش می‌کردم تاثیر خوب و مثبتی روی مسی داشته باشم و همان کاری را بکنم که رونالدو قبلا برای من انجام داده بود. همیشه سپاسگزار و شرمنده رونالدو هستم و می‌خواستم مسی هم چنین احساسی را نسبت به من داشته باشد. مسی همیشه یک بازیکن فانتزی فوق‌العاده اما خجالتی بود. خانه ما در یک محله بود و من رابطه بسیار خوبی با او و خانواده‌اش داشتم. حتی آن زمان هم می‌دانستم او بازیکن بهتری نسبت به من خواهد شد.
- بهترین بازیکنی که مقابلش بازی کرده‌ای، چه کسی است؟
پائولو مالدینی. او یک فوتبالیست فوق‌العاده بود. خستگی‌ناپذیر و پرتلاش. وقتی کنار او بازی کنید، این حرف‌ها را بهتر درک خواهید کرد.
- چرا همیشه به دریبل کشویی علاقه داشتید؟ به نظر خودت، چه کسی تکنیکی‌تر بود؟ تو یا رونالدو؟
بله این نوع دریبل را خیلی دوست دارم. این دریبل را از فوتبال سالنی یاد گرفته بودم اما در زمین فوتبال هم انجامش می‌دادم. وقتی پاهای کشیده‌ای داشته باشید، این نوع دریبل برای شما آسان‌تر می‌شود. ریولینو پاهای کوتاه‌‌تری داشت اما او هم مهارت فوق العاده‌ای در دریبل‌زنی داشت. هر چه زمان می‌گذشت، مهارت‌های تکنیکی و دریبل‌زنی من هم بهتر می‌شد. همیشه دوست داشتم با توپ کار کنم. من با خیلی چیزهای دیگر مشکل داشتم اما همیشه با توپ راحت بودم و هیچ مشکلی هم با آن نداشتم (خنده). رونالدو قهرمان من بود. او بهتر از من است.
- شما زمانی به میلان پیوستید که این تیم در سطح اروپا افت کرده بود. دلیل این افت چه بود؟ تعداد زیاد بازیکنان مسن؟
این مسئله به خاطر تغییر نسل در باشگاه بود. آن‌ها دوباره به سطح اول اروپا باز خواهند گشت؛ چون تیم‌های پایه خیلی خوبی دارند؛ هیچ بازیکنی نیست که دوست نداشته باشد در میلان بازی کند.
- بهترین مربی که زیر نظرش کار کرده‌اید چه کسی است؟ کدام مربی از تو بهتر بازی می‌گرفت؟
بدون شک فرانک ریکارد. او یکی از بهترین مربیان جهان بوده و شایسته مربیگری در یک تیم سطح اول است. به نظر من او به زودی هدایت یک تیم ملی در جام‌جهانی را بر عهده خواهد گرفت. او بهترین بازی‌ها را از من می‌گرفت، چون می‌دانست که در زمین به چه چیزی نیاز دارم. تجربه بالای او به تمام بازیکنان درون زمین کمک می‌کرد.
- شما زمانی میلان را ترک کردید که بهترین پاسور گل سری A بودید. چرا از این تیم جدا شدید؟ آیا می‌خواستید فرصت بازی بیشتری به شما برسد؟
می‌خواستم به برزیل برگردم و در ریو زندگی کنم. نمی‌خواستم زمانی که بازنشسته می‌شوم به برزیل برگردم. می‌خواستم برای فوتبال کشورم کاری انجام دهم و فلامینگو هم پیشنهاد خوبی به من داد. به همین دلیل مستقیما به گرمیو برنگشتم، چون زمانش نرسیده بود.
- تصور کن خانه تو در حال سوختن در آتش است و تو فرصت داری فقط یکی از مدال‌های قهرمانی‌ات را از خانه بیرون بکشی. کدام مدال را بر می‌داری؟ قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۲، قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۶ یا قهرمانی لیبرتادورس؟
چه ایده وحشتناک و چه سئوال سختی! تمام این قهرمانی‌ها برای من مهم هستند. البته که قهرمانی جام‌جهانی لذت دیگری دارد اما اگر فرصت داشته باشم و نزدیک درب خروجی هم باشم، حتما تمام این مدال‌ها را با خودم بیرون می‌کشم.
- به نظر خودت شایستگی حضور در تیم برزیل جام‌جهانی ۲۰۱۴ را نداشتی؟ انتخاب نشدن برای تیم ملی در جام‌جهانی برزیل برای تو سخت‌تر بود یا خط خوردن از فهرست برزیل در جام‌جهانی ۲۰۱۰؟
الان دیگر نه، زمان حضورم در تیم ملی نیست اما فکر می‌کنم در سال ۲۰۱۰ شانس حضور در تیم ملی را داشتم. در آن زمان شرایط بهتری داشتم اما دونگا مرا نخواست. حالا خیلی باتجربه‌تر هستم اما حیف که این اتفاق دیگر هیچ‌گاه برایم رخ نخواهد داد.
