طرفداری _ یکا ،اگر هر از گاهی دست به چنین کاری بزنیم، اشکالی ندارد اما اگر به عادت همیشگی ما تبدیل شود، مسلماً خالی از اشکال نیست. به همین دلیل، از گروهی از مردم این سؤال پرسیده شد که مواقعی که حوصله ورزش کردن را ندارند، چگونه به خودشون انگیزه می دهند تا از ورزش شانه خالی نکنند. در اینجا چند نمونه از روش هایی را که این افراد برای ترغیب خودشان به ورزش به کار می برند، معرفی می کنیم. شاید (و به این امید که) این روش ها به شما نیز کمک کنند.
وقتی که حوصله ورزش کردن ندارم، …
۱ - در هر صورت انجامش می دهم، حتی اگر شده به صورت کج دار و مریز!
۲ - به خودم می گویم که فقط ۱۵ دقیقه ورزش کن (نه بیشتر) و اگرخسته بودی، ادامه نده. معمولاً وقتی که شروع می کنم، خود به خود تا آخرش ادامه می دهم.
۳ - به تصاویر ورزشی که در اینترنت و شبکه های اجتماعی هست، نگاه می کنم تا انگیزه بگیرم.
۴ - از یک دوست درخواست می کنم تا به من ملحق شود و با هم ورزش کنیم. برای هر دوی ما مفید است.
۵ - به جای ورزش، یک خانه تکانی اساسی انجام می دهم (جاروکشی، جا به جا کردن مبل ها و تغییر دکوراسیون و تمیزکاری حسابی).
۶ - دی وی دی و فیلم ورزشی تماشا می کنم. همیشه باعث می شود که در نهایت به خودم تکان داده و ورزش را شروع کنم.
۷ - ده دقیقه پیاده روی سریع انجام می دهم.
۸ - فرزندان خودم را به پارک می برم تا با هم راه برویم.
۹ - به هر قیمتی که شده ورزش را شروع می کنیم. چه برای پنج دقیقه و چه یک جلسه کامل ورزشی.
۱۰ - به کلاس یوگا یا زومبا می روم. هم فال است و هم تماشا.
۱۱ - چند دقیقه با خودم خلوت می کنم و درباره کارهایی که به دلیل ورزش نکردن و از بین بردن سلامت و بدن خودم، نمی توانم انجام بدهم، فکر می کنم.
۱۲ - یک ورزش جدید برای انجام دادن پیدا می کنم. مثلاً اگر قبلاً می دویدم، حال به استخر می روم یا دوچرخه سواری می کنم.
۱۳ - اول به خودم غر می زنم و بعد که حسابی غر زدم، ورزش را انجام می دهم چون از غر زدن به خودم خسته می شوم.
۱۴ - قبل از اینکه به خودم وقت فکر کردن بدهم و بفهمم که چه شده است، خودم رو داخل باشگاه پرتاب می کنم و تا به خودم بیایم، یک ساعت ورزش کرده ام.
۱۵ - لباس های ورزشی خودم را می پوشم، بند کفش های ورزش خودم را می بندم و راه می روم. انگیزه کم کم به سراغم می آید.
۱۶ - به خودم یادآوری می کنم که در گذشته که ورزش نمی کردم، چقدر احساس چاقی و بی رمقی می کردم و ورزش چقدر باعث تغییر من شد و اینکه دیگر نمی خواهم به روزهای گذشته برگردم.
۱۷ - به موسیقی ورزشی مورد علاقه ام گوش می دهم. موسیقی به طور خودکار من را به حرکت وادار نموده و روحیه ام را هم بهتر می کند.
۱۸ - وقتی که حوصله یا وقت رفتن به باشگاه را ندارم، در داخل منزل ورزش می کنم.
۱۹ - به خودم یادآوری می کنم که چقدر راحت در اثر از دست دادن چند جلسه ناقابل، زحمات قبلی من کم اثر یا بی اثر می شوند و هدر می روند.
۲۰ - به خودم می گویم که این بدن به امانت به من سپرده شده است و من در قبال آن مسئولیت دارم.
۲۱ - به احساس شعف، پیروزی و غروری که بعد از پایان ورزش به من دست می دهد، فکر می کنم.
۲۲ - دمبل های کوچک خودم رو در دست می گیرم. این دوستان کوچک، در من انگیزه ایجاد می کنند.
۲۳ - یک ورزش سبک تر از معمول انجام می دهم. مثلاً حرکات سبک یوگا را تمرین می کنم.
۲۴ - به کسانی فکر می کنم که بنا به هر دلیلی این موقعیت و شانس را ندارند که ورزش کنند، در حالی که من از این موهبت برخوردار هستم و اینکه چقدر بابت اینکه می توانم ورزش کنم، شکرگزار هستم.
خیلی کارهای دیگر در زندگی وجود دارند که ما باید انجام بدهیم اما گاهی حوصله انجام دادن اونها رو نداریم. ورزش هم یکی از این کارهاست. تنها راه اینکه ورزش ر1 به یک عادت تبدیل کنیم این است که در انجام آن پافشاری کنیم و وقفه نیندازیم. به قول معروف “از دل برود هر آنکه از دیده برفت” ورزش هم همینطور است. اگر تداوم نداشته باشد و همیشگی نباشد، فراموش می شود و به کلی کنار گذاشته می شود. حرکت کنید حتی اگر این حرکت شبیه جلسات همیشگی ورزشی شما نباشد. حتی اگر سبک و راحت باشد و حتی اگر شده فقط برای چند دقیقه کوتاه باشد.
