نوری در تاریکی، برای آرسن ونگر و فوتبالی که به او نیاز دارد

محمد عامریان 11/28/2015 - 15:57 مشاهده پروفایل

4,621 مشاهده / 29 دیدگاه 2 2

علی رغم آن که نام او با برخی اعداد در سال های گذشته در هم تنیدگی خاصی پیدا کرده است، استقامت او زیر منطق خرد کننده سرمایه داری فوتبال بنا به هر دلیلی هم که باشد، ارزش مند است، خیلی ارزش مند.

طرفداری- اگرچه باور عامه عمدتا بر این عقیده استوار است که دیروز بهتر از امروز بوده، سبزه ها سبزتر و نورها روشن تر، ولی حقیقتا دنیای فوتبال در روزهایی که به اندازه عکس های تا خورده سیاه سفید قدیمی نبود، شاهد روزهای بهتری نیز بوده است، صحبت از زیر خاکی های دهه بیست نیست، همین اوایل هزاره خودمان، روزهای بهتری که والنسیا با هکتور رائول کوپر نفس بارسلونا را می برید، لیدز سینمایی تر از راسل کرو بود، دلامدونینا چیزی از ال کلاسیکو کم نداشت، رئال بتیس صبحانه اش را با دنیلسون می خورد، بایرن، تنها مونیخ را به ذهن متبادر نمی کرد، ریاضت ها لازم بود برای یک برد خشک و خالی در ریازور حتی روی شانه های زیدان، کیِف سر گردنه بود، بولونیا پایتخت بودیسم، و خواستن برای همه حقیقتا توانستن!

حالا از آن روزها سال ها گذشته است و دنیای هم سان ساز و یونیفرم همه شگفتی ها را به ماکت لوس اسباب بازی هایش تبدیل کرده است. زیر چرخ های خرد کننده سرمایه؛ بمب های تحیر و شگفتی؛ اجزا جدایی ناپذیر فوتبال یکی پس از دیگری در حال خنثی شدن هستند، دیگر معجزه ای رخ نمی دهد، که فرعون بست نشسته در انتظار ظهور شهاب سنگی تا خبر از تولد موسی بدهد که با پول های اش در همان دوران جنینی بخرد پیامبر دهه بعد را! الگوها ازپیش تعیین شده و ناچارا برای چسباندن نام بر جریده تاریخ باید زیرمجموعه یکی از این الگوها باشید، فکر کردن به این که لیورپول در حضور ماسکرانو، ژابی، سوارز و...می توانست چه و چه باشد تفریح فیسبوکی ماست. می توانید دو دهه به سویا وفادار بمانید، اما یادگاری تان برای نوه ها همان دو دهه وفاداری است! نقش ها روشن است، سه چهار بازی گر اصلی برای تماشا و باقی سیاهی لشکری در خدمت همان سه چهارتا! مولدین ثروت سال هاست صاحبان آن نیستند و نقش شان نیز داغ تر کردن هیزم رقابت قدرت مندان!

با این همه اما به باور من آرسن ونگر و تفکراتِ برایِ بسیاری مسخره اش هم چنان درست ترین تعبیر برای ایستادن بر سرمعنای اصیل و اصلی فوتبال است. تردیدی نیست اشتباه ونگر در ورود به عرصه ای که یگانه برنده اش ژوزه مورینیو است، نتیجه ای جز شکست را برای اش نمی توانست به بار داشته باشد: متخصص باخت! آری حق با ژوزه است، او متخصص باخت است اما با دست هایی که بیش از خواباندن مچِ تا دندان مسلح ژوزه برای گرفتن دست های مستعد جوانان بی نام و نشان ساخته شده است. او بارها و بارها باخته است اما همیشه برای استعداد هایی که هیچ استیجی برایشان مهیا نبوده و نیست پیام آور پیروزی بوده است. ونگر دقیقا معنای ایستادن بر سر نقطه ای است که گذر از آن به معنای تقلیل معنای گسترده، جامع و شامل فوتبال به رئال، بارسا، بایرن و چند تایی از این دست است. فوتبالی بدون شگفتی، تکراری و قابل حدس که در آن ستاره بعدی برزیل قاعدتا به بارسلونا می رود، ستاره آینده لیگ برتر از آن رئال است و یحتمل حاصل دست رنج اشتوتگارت، شالکه، دورتموند روی نیمکت بایرن "مونیخ"! فوتبالی که در آن معجزه فردا نه در اندیشه های کلاوس تاپ مولر که توی جیب شیخ منصور و توهیر است.

کارنامه رئیس پس از آن قهرمانی سوپر استثنائی در فصل 2004 و قهرمانی تا دقایق پایانی در مقابل بارسلونا چندان درخشان نبوده است. اگرچه در همه این سال ها شاید این تردید برای برخی از توپ چی ها نیز به وجود آمده باشد که آیا باز هم ونگر شایسته اعتماد هست یا نه اما فوتبال به ونگر نیاز دارد، نه فقط به ونگر به هر آن کس که خارج از منطق فعلی دنیای فوتبال که در ربط مستقیم با سرمایه هست، موفقیت را در مسیر دیگری بجوید. درسال های اخیر زاویه هایی از رویه پیشین در مسیر خرید و فروش های رئیس دیده می شود اما فوتبال برای احیای خاطرات خوب گذشته هم که شده به ونگر نیاز دارد به آن که خارج از تفکر همسان ساز سرمایه بر سر موضع خود بایستد و بی امان به سوی نوستالژی های گذشته روان شود. فوتبالی که پیش از آغاز مسابقه؛ دل مشغولی تماشاچیان اش بیش از پیروزی هت تریک ستاره دلخواه شان باشد، سرد و تاریک است، دیگر فوتبال نیست و بدل به تفریحی معمولی شده، فوتبال برای احیای معنای از دست رفته اش نیاز به ونگر و امثال او دارد، نیاز به نوری در تاریکی.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

دپورتیوو لاکرونیا

آرسن ونگر

دیدگاه‌ها (29 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

TT Henry

http://www.tarafdari.com/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%...

Sepehr Khalili

وقتی تو اوج پیشنهادهای رئال و باشگاههای بزرگ رو رد میکرد،ازش پرسیدن چرا آرسنال رو ترک نکردی؟؟؟؟
گفت:شما هیچوقت فرزندتان رو توسختیها رها نمیکنید!!!!!

thomas rosicky

in arsene we trust

Hossein EL Pistolero

https://telegram.me/VivaArsenal
اخبار و عکس و تحلیل از آرسنال

eh s

متن فوق العاده و بسیار تاثیر گذار بود لذت بردیم از خوندش ایکاش هیچوقت فوتبال یه بنگاه اقتصادی نمیشد!

SAJAD S

محمد عامریان عزیز خیلی خیلی مچکر.واقعا عالی بود.
درک این نوشته بیشتر به سن افراد مربوط میشه و کسایی که با ظهور رونالدو و مسی فوتبال رو دنبال کردن قطعا نمیتواتند این مسایل رو درک کنند.

مجید جهادی

این قطعا بهترین مقاله ای بود که تو طرفداری خوندم.
البته شایدم هم عشقم به ونگر باعث میشه این نظر رو بدم.ولی بازم میگم؛ بهترین مقاله ی طرفداری بود.
تک تک کلماتش چیزی بود که انگار خودم دارم با صدای بلند میگمشون.البته با ادبیاتی که چند لول بالاتره.
محمد عامریان؛ممنون که فوتبالو انقد میفهمی.از وقتی اومدی شاید 10 تا مقاله هم ندادی تو سایت.ولی تاثیرت تو کیفیت مقاله ها کاملا مشهوده.خداقوت

MHMD Q

in arsene we trust

Yasin- Rma

فوتبال بدون شگفتی هاش دوزار نمیارزه

Yasin- Rma

دمت گرم نویسنده. حرف دل منو زدی

mehdi khashmi

ونگر عالیه ایشالا 10 ساله دیگه هم تو آرسنال بمونه

Humphrey bogart...

من شخصا ونگر رو خیلی دوست دارم و سبک کاریش رو هم می پسندم اما قرار نیست همه مثل ونگر باشن!!! سبک های فوتبالی و مربیان مختلف مثل انگشتان یک دست هستند هرکدوم نقش خودشونو دارن و نمیشه به یکی گفت چرا مثل دیگری نیستی، مثلا یکی بیاد به گواردیولا بگه اگه خیلی مربی هستی بیا و یک تیم کوچیک رو بگیر و بدون بازیکن بزرگ قهرمان سی ال شو !!! یک حرف کاملا احمقانه است یا مثلا مورینیو یا آنجلوتی و .... همه باشگاههای بزرگ دنیا دنبال مربیان بزرگ و بازیکنان بزرگ هستند. کسانی که فوتبال حرفه ای امروز رو دوست ندارند میتونن برن و توی فوتبال آماتور دنبال علایقشون بگردند. بنظر من کاملا مقاله پر از مغلطه ای بود ، فقط طرفدارای آرسنال رو ارضا میکنه و بس

امید ا

مشکلتون با سرمایه داری چیه؟ الان ینی بارسا و بایرن و رئال که خوب خرج میکنن فوتبال بدی ارایه میدن؟
قشنگ ترین بازیها رو همین بایرن و بارسا انجام میدن. شما نه تنها از انصاف خارج شدید ک جوگیر هم شدید!

Ricardo Kaka

امیدوارم اگر روزی از تیم محبوبم آرسنال رفت، واسه یه فصل هم شده بیاد رئال ... یه آرزوی قدیمی هست خدایی، شاکی نشین :دی

تا ابد توپچی

رئیس رو عشق است

The Divine Ponytail

متعجبم از اونایی که یک جمله رو انتخاب می‌کنن و به مقاله می‌تازن. کجای این مقاله اشتباهه؟ مگه فوتبال در مسیری پیش نرفته که قدرت و سرمایه حرف اول رو بزنه؟ از اوایل دهه‌ی نود که فوتبال رو دنبال می‌کردم(راجع به قبلش صحبت نمی‌کنم)، تیم‌های بازیکن‌ساز می‌تونستن بازیکناشون رو حفظ کنن و البته بازیکن‌ها فقط به پول فکر نمی‌کردن. قدرت متمرکز نبود. استوا بخارست بزرگ بود، پاریتزان بلگراد و ستاره‌ی سرخ هم همینطور. استون‌ویلا و نیوکاسل می‌تونستن واسه فتح لیگ برتر بجنگن. بایرن حاکم مطلق آلمان نبود و کلی مثال دیگه.
الان هواداری تیم‌ها به جای امید به اینکه تیمشون مدیریت درست داشته باشه و استعدادها رو کشف کنه در انتظار این نشستن که یک نفر از بازار نفت و اتومبیل و کامپیوتر و ... بیاد تیمشون رو بخره تا اینطوری بتونن خودی نشون بدن.
به عنوان یه منچستری که از روز اول حضور ونگر تو آرسنال رو دیدم همیشه براش احترام زیادی قائلم و بهترین‌ها رو آرزو دارم. فارغ از تموم کل‌کل‌های بعضا بچه‌گانه‌ای که اینجا انجام داریم.

Hamed Gooner

خیلی خیلی عالی بود.
آدم یهو ترس برش میداره بعد ونگر واقعا دیگه کسی به این اصول پایبند میمونه یا نه.

بازم ممنون بابت مقاله

reza mg

متن زیبایی بود . ممنون آقای عامریان
ما آرسنالی ها که قدر رییس میدونیم و تمام این سالها حمایتش کردیم بازم تا لحظه ای که بخواد بمونه و ادامه بده قدمش بر روی چشم .

هفت مقدس

آقای نویسنده این چند خط شما از جمله حقایق دنیای فوتبال هست
فوتبالی بدون شگفتی، تکراری و قابل حدس که در آن ستاره بعدی برزیل قاعدتا به بارسلونا می رود، ستاره آینده لیگ برتر از آن رئال است و یحتمل حاصل دست رنج اشتوتگارت، شالکه، دورتموند روی نیمکت بایرن "مونیخ"! فوتبالی که در آن معجزه فردا نه در اندیشه های کلاوس تاپ مولر که توی جیب شیخ منصور و توهیر است.
واقعا عالی بود واقعا
فوتبال دیگه اون اتفاقات ناگهانی را نداره جذابیتش کم شده

sa to

نوشته خوبی بود.
نظر منم مشابه همینه و به همین دلیل امیدوارم ارسن از ارسنال نره حتی اگه با نگرفتن جام همراه باشه.
در عوض شخصیت و کلاس کاری باشگاه رو بر مبنای فوتبال ناب قرار بده( همینطوری که تا الان بوده)

مشاهده همه دیدگاه‌ها (9)