طرفداری— اتحادیه تنیس لاون، سازمانی که سالانه بیش از 30 میلیون دلار از ویمبلدون دریافت می‌کند تا استعدادهای ناب را پرورش دهد، اسمیت را به جای جان لوید، فینالیست اسبق اوپن استرلیا، برگزید. اسمیت 34 ساله، بدون تجربه رقابت در سطح حرفه‌ای، در آن زمان به نظر گزینه‌ای نبود که قابل چشم‌پوشی نباشد. اما اکنون پس از گذشت بیش از پنج سال وی به اجرای یکی از بزرگ‌ترین بازگشت‌های تاریخ این رقابت‌ها کمک کرده است.
بریتانیا شنبه موفق شد تا با پیروزی 2-3 در برابر استرالیا برای اولین بار پس از 37 سال به فینال دیویس کاپ برسد. رقیب آن‌ها در فینال، که در ماه نوامبر برگزار خواهد شد، بلژیکی خواهد بود که به لطف پیروزی استیو دارسیس در برابر فدریکو دلبونیس در بازی پنجم و تعیین‌کننده روز یک‌شنبه، به فینال راه یافته است.
به مانند دیدار در برابر فرانسه در دور یک-چهارم پایانی، بریتانیا مدیون اندی ماری بود. وی در مسابقات انفرادی برابرا ثاناسی کوکیناکیس و برنارد تومیچ و سپس در مسابقه تیمی به همراه برادرش برابر لیتون هیوویت و سم گروث به برتری دست یافت.
خوشحالی اندی ماری از صعود بریتانیا به فینال دیویس کاپ
اسمیت گفت: «آنچه که او خودش را مجبور به تحمل آن می‌کند، شگفت‌آور است. وی هر سه روز را بازی کرد و اغلب به خاطر نداشتن زمان برای بازیابی قوای جسمی، با درد این کار را می‌کرد اما تیم را بر خود ارجح می‌داند. فشار عظیمی بر دوش اوست، چرا که می‌داند باید برای ما امتیازات را به دست آورد.»
اسمیت موفق شده تا بهترین بازی ممکن را از استعدادهای کم‌کیفیت‌تر کشور بگیرد و در این راه باعث شده تا آن‌ها از اعماق گروه 2 منطقه اروپایی-افریقایی خارج شوند.
جیمز وارد، یک بازیکن باتجربه که رتبه 141م دنیا را در اختیار دارد، طی پنج سال اخیر بازی‌های حساس بسیاری را برده است که می‌توان به شکست دادن جان ایسنر، نفر 13م تنیس دنیا، در برد دور اول برابر ایالات متحده در ماه مارس به عنوان یکی از این پیروزی‌های حساس اشاره کرد.
اسمیت گفت: «رمز موفقیت این است که به آن‌ها کمک کنید تا باور کنند می‌توانند با برتر از خود هم رقابت کنند. آنگاه می‌توانند سخت‌تر بجنگند، سخت‌تر تمرکز کنند و با استمرار بازی، بیش‌تر و بیش‌تر متمرکز بمانند. بازیکنان به پیروزی در سطوح پایین عادت کردند و این به ما کمک کرد. اما تیم باید باور هم داشته باشد. بازیکنان باید بتوانند به نیمکت یا کاپیتان و چشم‌های همه نگاه کنند و ببینند که آن‌ها بهشان باور دارند. این چیزی نیست که بتوان آن را جعل کرد.»
اندی ماری (راست) و جِیمی ماری (چپ) در مسابقات دیویس کاپ
تلاش‌های گذشته در مسابقات دیویس کاپ بر پایه کادری گران‌قیمت متشکل از مربیان، دکترها و درمان‌گرانِ اغلب خارجی بنا شده بودند. اسمیت گفت که مصمم بوده تا تیمی با هسته تنیس بریتانیایی بسازد. وی گفت: «وقتی کارمان را آغاز کردیم، بسیار بی‌تجربه بودیم اما عشق بسیاری به کارمان داشتیم و واقعاً اهمیت می‌دادیم. مهم بود که بازیکنان بدانند همه با هم در این کار هم‌دل هستیم.»
پیش از هر یک از دورهای حذفی، اسمیت هفته‌ها به بررسی بازیکنان رقیب می‌پردازد تا ترکیب خود را مشخص کند. وی تاکنون ترسی از گرفتن تصمیمات تحریک‌آمیز نداشته است؛ تصمیماتی مانند انتخاب دنیل اوانز رده 300می به جای وارد برای بازی با استرالیا با این باور که اوانز از شانس بیش‌تری برای شکست دادن تومیچ برخوردار بود.
اسمیت گفت: «من به بازیکنان تأکید می‌کنم که مهم افراد نیستند، بلکه فرم کنونی، اعتماد به نفس و سازگاری با بازی رقیب است که اهمیت دارد. به عنوان کاپیتان نمی‌توانید اجازه دهید تا نگرانی در مورد وفاداری‌ها بر روی قضاوت‌تان سایه افکند. لطمه زدن به احساسات جایی در این کار ندارد. باید از آن بگذرند، به حمایت از تیم بازگردند و به جلو بروند.»
فینال دیویس کاپ 27-29 نوامبر در بلژیک برگزار خواهد شد
اکنون بریتانیا این فرصت را دارد تا برای اولین بار از سال 1936 تاکنون، این تورنمنت را فتح کند. بلژیک، که از سال 1904 به این سو در فینال حاضر نبوده، تیمی دارد که پیرامون دیوید گوفین، نفر 15م دنیا، بنا شده است.
اندی ماری گفت: «هنوز راه درازی در پیش است. آن‌ها در خانه هستند و زمینی را انتخاب خواهند کرد که فکر می‌کنند بهشان بهترین فرصت را [برای پیروزی] می‌دهد.»
در این میان اسمیت باید تصمیم بگیرد که چه کسی در ترکیب چهارنفره‌اش به برادران ماری خواهد پیوست.
وی گفت: «به آن‌ها گفته‌ام که اکنون 10 هفته فرصت دارند تا ثابت کنند مستحق قرارگیری در ترکیب هستند. این یک فرصت شگفت‌انگیز است؛ شانس بازی در فینال دیویس کاپ در کنار اندی ماری. چیزی از این بزرگ‌تر نداریم.»
