مطلب ارسالی کاربران
اسمش عشقه
"اسمش عشقه"
فوتبالی که چندین سال است همه ی فاکتور های لازم برای از سکه افتادن را داشته، و همه کار کرده که دیده نشود. بلاتکلیفی چندین ساله ی تیم ملی پس از جام جهانی 2006 شاید آغازش بود، اما انگار کافی نبود. به مرور کیفیت بازی های لیگ، کم و کمتر شد. با انواع و اقسام حاشیه ها درگیر شد و در اوج بی کیفیتی در حالی که با حداکثر سرعت در حال سقوط بود، بلیط های ورزشگاه ها هم گران شد و انگار دیگر رغبتی به دیده شدن نداشت. شاید به سرش زده بود استراحت کند، همانطور که رییس سابقش گفته بود که: "یک سال تعطیلش کنید!". در این بین عواملی نیز از خارج باعث طرد شدن هر چه بیشتر فوتبال می شدند. رونق گرفتن رشته های دیگر و سرآمد همه ی آنها، والیبال، که معجزه ی مشترک فدراسیون و ولاسکو ی بزرگ محسوب میشد، ناخواسته ضربه ی مهلکی به این فوتبال بیچاره زد. با هر برد تیم ولاسکو در مسابقات مهم، سیل طعنه ها به سمت فوتبالیست ها و قرارداد های میلیاردی شان روانه می شد. اما حالا کمی قضیه فرق کرده.
انتقادی که مدت ها به کی روش وارد می شد، که چرا جوانگرایی نمیکنی؟ حالا کم کم تیم او را متحول کرده. بخصوص در روزهایی که ورزش هایی چون کشتی و والیبال نتایج درخوری نمی گیرند، تیم کی روش بدجوری چشمک می زند. خداحافظی اختیاری یا اجباری بعضی دردانه ها، جا را برای جوان های انصافا مستعد این روزهایمان باز کرده. جوان هایی که می شود به آنها امید زیادی بست. انگار با همه ی کسانی که در جوانی آمدند و زود فراموش شدند، فرق دارند.
نکته ی دیگری که توجه ها را جلب کرده، بالا رفتن حدودی کیفیت لیگ است. فرصتی که برخی باشگاه ها به مربیان جوانی چون یحیی، منصوریان، و حتی ویسی داده اند، در کنار جوان شدن سرخابی های محبوب، نوید بهتر شدن لیگ و در نتیجه اوضاع فوتبال کشور را می دهد. باید دید این خوشبینی ما فوتبالی ها بیشترش منطقی ست، یا مثل خیلی وقت ها که پیش بینی های خوب میکردیم و متاسفانه در عمل اوضاع خوب پیش نمی رفت، حرفی ست احساسی و نشات گرفته از تنها یک عامل; عشق
