مطلب ارسالی کاربران
وقتی ایران به پا برهنه های هندی باخت
اولین تورنمنتی که ایران در آن شرکت کرد مربوط به سال ۱۳۲۹ شمسی است.
زماني كه نخستين دوره بازي‌هاي آسيايي در دهلي نو، پايتخت هند، برگزار شد. در اين رقابت‌ها تنها 6 تيم در رقابت‌هاي فوتبال شركت كرده بودند. مسابقات از پنجم مارس تا دهم مارس ۱۹۵۱ برگزار شد و ايران با سخت‌ترين مسير روبه‌رو شد. تيم كشورمان ابتدا با 2 گل برمه را شكست داد و آنگاه پس از يك تساوي(۰-۰) مقابل ژاپن، در ديدار تكراري(۳-۲) به پيروزي دست يافت تا در فينال، مقابل هند ميزبان قرار گيرد؛ تيمي كه با 2 برد(۳-۰) مقابل اندونزي و افغانستان به فينال رسيده بود. از عجايب، آن بود كه هند يك سال قبل مي‌توانست در جام جهاني به ميدان برود اما چون فيفا به بازيكنان اين تيم دستور داد كه با پاي برهنه بازي نكرده و كفش به پا كنند، هندي‌ها از حضور در جام جهاني انصراف دادند! فينال ايران و هند در حالي برگزار شد كه بازيكنان هند اين بار پا برهنه بازي مي‌كردند و سرانجام موفق شدند با تك گل خود قهرمان آسيا شوند.
ايران هم به مقام دوم بسنده كرد. بازيكنان ايران در آن بازي‌ها عبارت بودند از: امير آقا حسيني، نادر افشارنادري، عارف قليزاده، منصورحاجيان، محمود بياتي، امير عراقي، محسن آزاد، نادر افشارعلوي‌نژاد، مهدي‌قلي مسعود انصاري، ژرژ ماركاريان، مسعود برومند، حسين سرودي، پرويز كوزه‌كناني، حسين فكري، قربانعلي تاري و مهدي نصير اوغلي. جالب است كه جوان‌ترين بازيكن اين تيم عارف قليزاده، مدافع شماره 5 باشگاه تاج، شناسنامه‌اش را دير گرفته بود؛ چيزي در حدود ۱۰سال! به همين‌خاطر در شناسنامه متولد ۱۳۱۷ بود و هنگام نايب قهرماني در آسيا طبق شناسنامه‌اش تنها ۱۲ سال داشت! در تركيب تيم ملي نام چند بازيكن از معروفيت بيشتري برخوردار است.
يكي از آنها مسعود برومند است كه مانند بسياري ديگر از شاگردان مكتب شاهين به تحصيل نيز اهميت بسياري مي‌داد، به‌صورتي كه او دانش‌آموخته كارشناسي حقوق قضايي و دكتري حقوق سياسي از دانشگاه تهران است. جالب اينجاست كه برومند پسر دايي همايون بهزادي محسوب مي‌شود. حسين فكري نيز بعدها سرمربي تيم ملي شد و البته روزنامه‌نگاري هم مي‌كرد.
