مهدی قاسمیابتدا امیدوارم انگلیس بتونه لهستان رو ببره تا بازی دوستانه ماه آیندش با آلمان کنسل نشه . اما متاسفانه یک حقیقتی که راجع به مردم انگلیس و رسانه هاش وجود داره که باعث شده فوتبال ملی این کشور هرگز نتونه موفق باشه توهم و خود بزرگ بینی و همچنین بزرگ جلوه داده بازیکنان بعضا معمولیشونه . خیلی رسانه های جو گیر و رویا پردازی داره . انگلیسیا هیچوقت نمیخوان واقعیت رو قبول کنن که سالها و بلکه دهه هاست در بین تیمهای درجه یک دنیا جایی ندارن . الان همین لمبرت یا تاوسند انصافا دو تا بازیکن کاملا معمولی هستند . اما برید یه سر به روزنامه ها و سایتهای انگلیسی بزنید . همین جک ویلشر که خودم خیلی بازیش رو ( اخلاقش رو نه ) قبول دارم و فکر میکنم اگه مصدوم نشه و قدر خودشو بدونه میتونه به یک بازیکن کلاس جهانی تبدیل بشه رو شما نگاه کنید . تعریفها و اغراقهایی که داره ازش تو انگلیس میشه در حدیه که اگه کسی ندونه فکر میکنه ویلشر تا حالا باعث شده انگلیس یورو و جام جهانی رو ببره و کاندید توپ طلاست . بابا تا کی میخواین خودتون رو گول بزنین ؟ از 1990 به اینور که 11 تا تورنومنت مهم ملی برگزار شده انگلیس چند بار تونسته به جمع 4 تا تیم بیاد ؟ فقط 1 بار اونم در یورو 96 که البته میزبان هم بودن . به نظرم بهتره انگلیسیها یه کم فوتبال المان و ایتالیا رو مد نظر قرار بدن که تا یک بازیکن واقعا ستاره نشده در حد یک ستاره ازش تمجید نمیشه و این باعث میشه بازیکن اولا احساس فشار نکنه و دوما دچار توهم نشه که زود بازیش خراب شه . از بین این بازیکنانیی که رونی نام برده هیچ کدام بازیکن کلاس جهانی نیستن و فقط ویلشر و استوریجه که توانایی تبدیل شدن به یک بازیکن کلاس جهانی رو دارن ( اونم نه الان بلکه 2-3 سال دیگه ) .
پ ن : یک تیم برای موفقیت در وهله اول باید یک تیم باشه . منتخب جهان رو هم جمع کنی بدون اتحاد و همدلی به هیچ جا نمیرسه . مشکل انگلیس اینه که در حال حاضر نه بازیکن کلاس جهانی داره ( بجز وین رونی ) نه به معنای واقعی کلمه تیمه و نه اینکه با مربی کلاسیکش میتونه مدرن بازی کنه . در جام جهانی هم با این وضعیت فوقش تا جمع 8 تا بالا بیان .
